شکور اکبر نژاد در گفتگو با یاز اکو در چرایی عدم ثبتنام برای شورای شهر تبریز گفت: ۱۶ سال خدمت، فرصت بزرگی بود که مردم اندیشمند تبریز به بنده در دورهی اول، دوم و پنجم شورای شهر تبریز و دورهی هشتم مجلس شورای اسلامی بخشیدند. هرچند به مطلوبهای خویش در خدمت به مردم نرسیدم اما خدا را شاکرم که چشم طمع به اموال مردم نداشتهام.
وی تاکید کرد: قرار نیست یک نفر تا پایان عمر در شورا باشد، میبایست به نیروهای جوان و توانمند فرصت و بها داده شود..
قانون عملا شورا را هیچکاره میداند
وی افزود: مسئلهی دوم این است قوانین موجب شده تا بین اختیارات و مسئولیت تناسبی وجود نداشته باشد. مردم از منتخب خود اصلاح امور شهر، پیشگیری از فساد و قرار گرفتن جوانان متخصص در مسئولیتها را انتظار دارند، حال آنکه قانون عملا ما را هیچکاره کار میداند و منتخب مردم شهر حق اعتراض به شهردار در رابطه با انتصابهای نادرستاش را ندارد. حال آنکه پیمانکاران در عزل و نصبها، ایفای نقش میکنند.
شکور اکبرنژاد اضافه کرد: ادارهی بدنهی سنگین با نیروهای فراوان و اغلب فاقد تخصص و سفارشی فلان نماینده و فلان فرمانده، فروش تراکم و تغییر کاربریهای غیر اصولی آیندهی کلانشهر تبریز را با چالشهای جدی روبرو کرده است و باید اذعان داشت سیستم اداری بهقدری سنگین و پرهزینه است که توان حرکت و اصلاح خویش را ندارد.
وی ادامه داد: شهردار و سایر مسئولان شهری تحت تاثیر قدرتها دست به انتصابهای بدون علم میزنند، بدون آن که پاسخگو باشند. نوع نگرش حاکم بر سیستم، فضای خدمت را بسیار تنگ کرده است و نوآوری و حرکتهای بزرگ و سازنده عملاً عقیم ماندهاند.
تنگ نظری در جذب سرمایهگذار
وی با بیان اینکه در بحث جذب سرمایهگذار، حمایت و تشویق سرمایهگذاران که در نهایت تولید و ثروت را به همراه دارد بسیار بسته و تنگنظرانه عمل کردهایم گفت: بروکراسی زائد و ایجاد صدها مانع و دیوار باعث شده تا در این مهم موفق نباشیم.
شکور اکبرنژاد در ادامه با ابراز تاسف از ضعف قوانین در برخورد با ساختو سازهای غیر مجاز گفت: قوانین برای ساخت و ساز غیرمجاز بسیار ناکارآمد و غیر موثر بوده است.
وی تاکید کرد: عدم جدیت و ثبات در اجرای قوانین و مدیریتها، دخالت بیمورد، عزل و نصبهای بیحساب و کتاب و بیتوجهی به توانمندی و تخصص از دیگر معضلات مطرح در مدیریت شهری تبریز است.
وی افزود: قوانین با هدف تسهیل در امور زندگی مردم وضع شدهاند، حال آنکه مقررات و قانونگذاری حتی در پایتخت بر اساس شناخت کافی و درست نیست و همین سبب مشکلآفرینی در شهرها میشود.
وی افزود: برای مثال شورای عالی شهرسازی بر چه مبنایی مجوز احداث و توسعهی شهرکهایی مانند باغمیشه و رشدیه را بر روی گسل تبریز داده است.
شکور اکبرنژاد با انتقاد از روند مدیریتی شهر در اجرای پروژههای شهری ادامه داد: یک کار به دهها مجموعه واگذار شده و زمینهی فساد برای مراکز و افراد مختلف فراهم شده است؛ به این ترتیب علاوه بر اتلاف سرمایهی ملی و مردمی، چهرهی شهر نازیبا شده است.
وی گفت: پاسخ به این سوال که چرا جایگاه کشور ما با وجود پتانسیل بالا از بعد اقتصادی و سیاسی رو به افول بوده این است که ما به دنیای نو و چالشهای نو، پاسخهای کهنه و قدیمی میدهیم برای مثال همهی هزینههای لازم برای زیرساختهای فناوری و سیستم الکترونیک را کردهایم، اما همانند گذشته هنوز هم پرونده تشکیل میدهیم!
وی تصریح کرد: تشکیلات نظارتی و قضایی، پاسخ و واکنش درست و بهموقع به مسائل شهر ندارند. زمانی ورود میکنند که نه تنها خروجی مناسبی ندارد بلکه هزینههای اجتماعی و انسانی بیشتری را نیز تحمیل میکند. برای مثال در یک حادثهی ناخواسته که شهردار منطقه هیچ نقشی نداشته شبانه وی را دستگیر کرده و با قاچاقچیها همسلول میکنند.
شکور اکبرنژاد با انتقاد از نبود توجه به کار جمعی در مجموعهی شورا گفت: در کار جمعی مشکل داریم، ما کار جمعی را نیاموختهایم به جای جذب مابقی افراد توانمند، با بیتدبیری، تندروی، وقتکشی و گاهی زیادهخواهی در مراحل مهم عملکرد درستی را از خود به نمایش نگذاشتهایم.
صرف میلیاردها هزینه برای امور غیرضروری
وی افزود: در این سیستم، میلیاردها ریال هزینه برای یک امر غیرضروری میشود اما چند ده میلیون صرف نوآوری و حمایت از ایدههای خلاق جوانان نمیشود.
وی تاکید کرد: در این سیستم کسی برای کار نکردن و معطل گذاشتن میلیاردها ریال سرمایه و دهها و صدها واحد مواخذه نمیشود اما برای یک نقد، دچار مشکل میشود.
خلافکاران به خود اجازهی ثبتنام در شورا و مجلس را میدهند
در ادامهی این گفتگو شکور اکبرنژاد با انتقاد ثبتنام چندین نفر از اعضای شورا که در حال حاضر پروندههایی در دادگاه دارند گفت: متاسفانه خلافکاران آنقدر به این سیستم امید دارند که با وجود داشتن زندان و محکومیت مالی به خود اجازه ثبتنام در شورا و مجلس میدهند.
رئیس سابق شورای شهر تبریز در پایان تاکید کرد: باید اذعان داشت اعضای منتخب شورا مدنیت و مسئول بودن را خوب نیاموختهاند و باید به قصد یادگیری تلاش کنیم و به دور از هیاهو و توجه به سود خویش، مصالح عمومی را لحاظ کنیم.