به گزارش پایگاه خبری یازاکو، قدرت ابوالحسنی سهلان، پژوهشگر منطقه گیلیخا نوشت: مابین تبریز و صوفیان، در گذشته شهری بنام گیلیخان وجود داشته است که در مورد آن مقاله ای بنام شهر باستانی گیلیخان در ۱۹ صفحه و ارجاع به ۴۳ منبع به قلم نگارنده، مهرماه ۱۴۰۲ و شماره ۲۱۷ ماهنامه خداآفرین در تهران چاپ گردیده است. مقاله مذکور در فضای مجازی نیز انتشار یافته است. احتمال داده می شود، گیلیخان شهری اشکانی بوده باشد.
با وجود این، متاسفانه، تاکنون سطری رسمی راجع به شهر مهم و باستانی گیلیخان منتشر نگشته است! محوطه آن به حال تخریب رها و این میراث گرانبهای مادی و معنوی منطقه توسط کاوشگران غیرمجاز و دیگران از بین برده می شود! در صورتیکه شهر باستانی گیلیخان پتانسیل این را دارد که بعنوان یکی از آثار باستانی آذربایجان شرقی به ثبت برسد و حتی یکی از آثار ملی ایران گردد.
اراضی به جای مانده شهر فوق العاده وسیع گیلیخان بین روستاهای ساغالان (سهلان)، آلوار سفلی، مایان علیا، مایان سفلی و نادارلی (نظرلو) تقسیم گشته است. مرکز این شهر باستانی نیز به نظر میرسد، محلی بنام قوم بازی در اراضی آلوار سفلی و کنار آغلی بنام آغل رحمان باشد. چراکه قوم بازی بیش از جاهای دیگر گیلیخان در معرض کندوکاوهای غیرمجاز است.
بعنوان یکی از اهالی و پژوهشگر منطقه گیلیخان، از مسئولین میراث فرهنگی آذربایجان شرقی (تبریز) در مورد شهر باستانی گیلیخان و تاریخ آن انتظار پاسخگویی دارم. دوران پوشیده نگه داشتن مدنیت گیلیخان، دیگر به سر آمده است! به وظایف قانونی خود در قبال این میراث ارزشمند مادی و معنوی عمل نموده، از باقیمانده گیلیخان پاسداری نمایید.
