یازاکو، رضا منصوری _ در قرن ۱۶ ام وقتی دکارت انسان اندیشنده و متفکر را کشف میکرد ، نقص بزرگی را از خاطرها دور می ساخت. هرچند دکارت و بعدها کانت ، با این ابداع مفهومی خود سهم بزرگی در پیشرفت علوم انسانی ادا نمودند تا انسان به مثابه موضوعی برای تحقیق ، مورد کنکاش قرار گیرد، اما همان پیشرفت یک نکته مهم را به فراموشی سپرده بود. میل انسان . میلی که احساسات را میسازد، هیجانات را می سازد و .. البته رمانتیسیسم اروپا واکنشی به این فراموشی بود. حال باید هم عقل را ببینیم و هم احساس و میل را . در باب میل ، اندیشمندانی قلم زده اند و تولید فکر نموده اند. مثلا هایدگر خود عقل را نوعی میل به تعویق افتاده می داند که در مسیر حرکت تاریخی سوژه شکل میگیرد. یا به تعبیر روانکاوی لکانی-فرویدی ، میل ! همواره میل دیگری است . این سخن استعاره از این است که انسان آنچه در بطن خود دارد فقط متعلق به خودش نیست بلکه میل و گرایشی است که از درون او، خودش را به سمت یک دیگری می کشاند. حال این دیگری کیست ؟ آیا یک شخص است، یک گفتمان است، یک کشور دیگر است ، یک جامعه جهانی است؟
هرچه هست ، دیگری بسیار مهم است.
همه این ها بنظرم برای آن نوجوانی که به دست پدرش به قتل رسید یک دیگری بودند. دیگری ای که برای او یک عطش آفریده بودند. یک میل که هرگز خاموش نخواهد شد ، چون در دور لذت ژوئیسانس و میل گرفتار آمده است. همجنس بازی به عنوان گفتمانی جدیدی که نیروی خودش را تولید کرده و تلاش می کند در یک سطح جهانی قد علم کند، میلی است که از طریق سرکوب حقیقت و یا اقلا ارزش ها ،تسلط می یابد. می دانیم که میل امری ناخوداگاه است و لذت خودآگاه. کسی که در تله این دام گرفتار آمده است ، جز با خودآگاهی و یا توسل به دیگری مطلوب (اینجا روانکاو یا رواندرمانگر حاذق) و یا خودکنترلی عمیق ، نمیتواند از این دایره شوم خارج شود.
خبر ناگواری که در دو روز گذشته رسانه ای شد(قتل ناموسی نوجوان ۱۷ ساله به دست پدرش بدلیل همجنس بازی نوجوان) ، هر چند دردناک بود اما می بایست مورد توجه جمیع جامعه شناسان، روانشناسان و کارشناسان مسائل فرهنگی و .. قرار بگیرد. این حادثه ها زنگ های هشداری هستند که اگر نادیده گرفته شوند در زمانی نه چندان دیر همه جامعه را درگیر خود خواهد کرد .
