داستان های جدید صلح ارامنه: وارد کردن غرب به بازی!

به گزارش واحد ترجمه پایگاه خبری یازاکو به نقل از بیزیم مدیا، این بار آرتور هوانیسیان دبیر فراکسیون پارلمانی حزب حاکم «توافق مدنی» به بیان داستان های صلح پرداخت. وی گفت که ارمنستان متعهد به ازسرگیری مذاکرات با آذربایجان با میانجیگری اتحادیه اروپا است.البته دولت هم طرفدار از سرگیری مذاکرات در این قالب‌ها است، زیرا برقراری صلح در منطقه اولویت ارمنستان است.
سورخای آتاکیشیئو کارشناس سیاسی می گوید: دولت ارمنستان به دنبال آرامش است. اما ارمنی ها آرزو دارند به طور غیرمستقیم و نه مستقیم به خواسته های خود برسند. هوانیسیان می گوید که برقراری صلح در منطقه اولویت ارمنستان است. پس چرا ارمنستان از دیدار دوجانبه با آذربایجان فرار می کند؟! بالاخره قرارداد صلح نباید بین ارمنستان و اتحادیه اروپا منعقد شود، بلکه باید بین ارمنستان و آذربایجان منعقد شود؟! در چنین شرایطی چه نیازی به میانجی گری اتحادیه اروپا است؟!
اگر ارمنستان در آرزوی صلح تا این حد صادق است، پس باید به پیشنهادهای ارسالی آذربایجان نگاه کند نه به دهان اتحادیه اروپا! زیرا صلحی که قرار است امضا شود، منافع اتحادیه اروپا را در بر نخواهد گرفت، بلکه خواسته های ارمنستان و آذربایجان خواهد بود. اگر چنین است، چرا ارمنستان به پیشنهادهای صلح آذربایجان پاسخ نمی دهد؟!
علاوه بر این جمهوری آذربایجان در سپتامبر ۲۰۲۳ اعلام کرد که برای گفتگوهای صلح در قالب دوجانبه آماده است. در حالی که در ۶ ماه گذشته ارمنستان به این پیشنهاد آذربایجان واکنشی نشان نداده است. در عوض هر روز یک نفر از دولت و یا مجلس از اولویت صلح برای ارمنستان صحبت می کنند.
اگر صلح برای ارمنستان اینقدر مهم است، پس باید بدون دنبال کردن هیچ میانجی با آذربایجان مذاکره کنند. در نظر بگیریم که برخلاف دفعات قبل تماس های معینی بین ارمنستان و آذربایجان وجود دارد. آخرین بار در ۳۱ ژانویه نشستی در سطح معاونان نخست وزیر آذربایجان و ارمنستان برگزار شد. بنابراین گام اولیه برای تماس بدون شخص سوم برداشته شده است و قابل ادامه است. برای این کار نه میانجیگری شخص ثالث، بلکه به اراده سیاسی ارمنستان نیاز است.
در نظر بگیریم که همه طرف هایی که بر سر میز مذاکره نشسته اند، منافع خود را دارند. اگر اتحادیه اروپا بر سر میز مذاکره حضور داشته باشد، صد در درصد منافع خود را دیکته خواهد کرد و تلاش می شود تا قراردادی به نفع این سازمان امضا شود. به همین دلیل آذربایجان شش ماه پیش میانجیگری اتحادیه اروپا را رد کرد.
در نظر بگیریم که در طول تاریخ، ارمنستان موضع واحدی نداشته است. ارمنی ها منافع ملی خود را بر اساس خواسته های قدرت های بین المللی قرار داده اند. در مقابل این رویکردشان مقدار مشخصی از حمایت مالی از آن قدرت ها دریافت کرده اند. این اتفاقی نیست. زیرا اقتصاد ارمنستان برای سرپا نگه داشتن این کشور کافی نیست.
تصادفی نیست که بدهی ارمنستان در حال حاضر سه برابر بیشتر از بودجه دولتی است. این حالت پیش فرض است. کمک های بین المللی چیزی است که ارمنستان را سرپا نگه می دارد. بنابراین دولت رسمی این کشور به عنوان یک قاعده به نفع کشورهای ثالث عمل می کند.
این بار نیز سنت شکنی نشده است. ارمنستان خواهان صلح است. اما این صلح صلحی است که غرب می خواهد نه ارمنستان و آذربایجان. این برای آذربایجان کاملا غیرقابل قبول است. این بدان معناست که اعلامیه های صلح ارمنستان خطاب به آذربایجان نیست، بلکه خطاب به غرب است.