دکتر روح اله همتی،انجام دهنده این عمل جراحی روز پنجشنبه در گفت و گو افزود: دفیبریلاتور کاشتنی قلب که آن را با نام ICD نیز می شناسند دستگاهی کوچک بوده و با باتری کار می کند و در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی و بیماریهای ژنتیکی قلبی دارای اندیکاسیون تعبیه می شود.
وی ادامه داد: با کاشت ICD در قفسه سینه، ضربان های غیرطبیعی قلب (آریتمی) ها تشخیص داده شده و در صورت نیاز آن ها را متوقف می کند.
همتی گفت: توقف ضربان های نامنظم قلب با دفیبریلاتور کاشتنی قلب و برقراری ریتم طبیعی قلب از طریق ایجاد شوک های الکتریکی اتفاق می افتد.
وی افزود: دفیبریلاتور کاشت قلب برای کسانی که ضربان های قلب بالای خطرناکی را دارند و با وضعیتی مشابه تاکی کاردی یا فیبریلاسیون بطنی درگیر هستند استفاده می شود.
وی با اشاره به اینکه دو نوع اساسی از این دستگاه موجود هست گفت: نوع معمول ICD، در قفسه سینه فرد کاشته می‌شود و سیم‌های آن به داخل قلب متصل می شود که این روش کاشت دفیبریلاتورهای معمول نیاز به یک جراحی کوچک دارد.
این متخصص قلب و فلوشیپ الکتروفیزیولوژی اظهار کرد: نوع زیرجلدی (S-ICD) زیر پوست در کنار قفسه سینه و زیر بغل فرد کاشته شده سپس آن را به الکترودی متصل می‌کنند که در امتداد استخوان‌های قفسه سینه کار می‌کند.
وی یادآور شد: S-ICD کمی بزرگ‌تر از دفیبریلاتورهای معمول است اما به داخل قلب نمی‌چسبد.
همتی تاکید کرد: نوع زیرجلدی ICD برخلاف نوع معمول آن عوارض مربوط به سیم داخل قلبی از جنله عفونت، شکستگی سیم، جابجایی سیم و انسداد عروق سیاهرگی را ندارد و همچنین بیمار محدودیتی حرکتی اندام فوقانی را نخواهد داشت.
