یازاکو، غلامرضا منصوری_ توجه دارید که اگر کسی عمرش به اتمام برسد، در افواه میگویند فوت کرد اما برگه نمادین هویتی او را باطل می کنند نه نابود. این نکته در سیاست عام نیز واجد معنا و اعتبار است. جریانهای سیاسی، دسته بندی های سیاسی که اغلب بر اساس یک وعده جمعی یا هدف مشترک شکل میگیرند، در آناتی و مواقفی، علایم احتضارشان، علایم رو به موت بودن شان مشخص می‌شود.
انتخابات مجلس یازدهم به نظرم طوفانی از ابطال ها بود. ابطال هویت های جمعی سیاسی که نه تنها هیچ نسبتی با خواست و مطالبات مردم و توده های مردمی نداشت بلکه اغلب، مبنای فعالیت شأن عملیات فریب توده ها بود و این بزرگترین نشانه احتضارشان بود.
اردوگاه های سیاسی که آشکارا خود لیستهایشان بر اساس اصل معامله و نه حتی معادله های سیاسی شکل گرفته بود نشانه های احتضار و موت بیشتری نشان دادند. لیست هایی که با وساطت دلالان سیاسی کارتل های اقتصادی بسته شد و هیچ نسبتی با دردهای محرومان و فقرا نداشت و حتی هیچ نسبتی با مطالبات اصیل توده های مردمی و اقشار مختلف اجتماعی نداشت.
این بار اما، آنچه نتیجه انتخابات را رقم زد همین ابطال خواهی مردم بود که میخواستند از این طریق صدای خود را برسانند. مردم عادی به هیچ لیستی اعتماد نکردند چه اینکه میخواستند اصل خود لیست ها را ابطال کنند. مثلا با آنکه اصولگرایان به لحاظ سیاسی دست برتر را داشتند و مغرور از احتمال ظفر همیشگی در صورت مشارکت پایین بودند اما این بار برخلاف انتخابات مجلس دهم، بشدت غافلگیر شدند.
چه اینکه در بسیاری از شهرستان ها صحنه را به نیروهای درجه سه اصلاحات باختند و این در حالی بود که سران آن اردوگاه انتخابات را تحریم کرده بودند. باری، خیلی‌ها رای باطله را بر خود رای و حق انتخاب ترجیح دادند، تو گویی حتی خود رای دادن را هم میخواهند باطل کنند تا پیامی جدی را مخابره کنند. طرفه اینکه لیست هایی که صدای مردم از هیچ بخش و قسمت آنها شنیده نمیشد با ابطال بزرگتری مواجه شدند و مردم اینگونه صدای خود را فریاد زدند ، با طوفان ابطال ها!
ابطال لیستها و اردوگاه های مضحک و سطحی که هیچ نسبتی با سفره مردم ندارند اما همچنان فکر میکنند جریان سیاست و جامعه به اشاره گوشه چشم آنان موکول است.
