یک مطالعه جدید با به چالش کشیدن یافته‌های قبلی نشان می‌دهد کسانی که در فعالیت بدنی شدید شرکت می‌کنند ممکن است ۵ سال نسبت به متوسط امید به زندگی، عمر طولانی‌تری داشته باشند.
در حالی که همه می‌دانند که ورزش منظم برای یک زندگی سالم مهم است، برخی از مطالعات قبلی نشان داده اند که ورزش شدید ممکن است اثر معکوس داشته باشد.
مطالعه جدیدی که اخیرا در مجله «بریتیش ژورنال آف اسپورتز مدیسین» (British Journal of Sports Medicine) منتشر شده، نشان می‌دهد افرادی که در ورزش شدید شرکت می‌کنند ممکن است عمر طولانی تری داشته باشند.
محققان گروه منتخبی از دوندگان نخبه را که قادر به دویدن ۱.۶ کیلومتر زیر ۴ دقیقه زمان بودند، ردیابی کردند و دریافتند که ممکن است که این افراد به طور متوسط پنج سال بیشتر از جمعیت عادی عمر کنند.
دکتر آندره لا گرچه، متخصص قلب و عروق ورزشی و رئیس آزمایشگاه قلب، ورزش و تحقیقات تحقیقاتی (HEART) تحت حمایت موسسه تحقیقات پزشکی سنت وینسنت و موسسه تحقیقات قلبی ویکتور چانگ و نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: این دیدگاه سرسختانه در جامعه وجود دارد که می‌توانید بیش از حد ورزش کنید. ما فکر می‌کردیم که این مطالعه فرصتی ایجاد خواهد کرد برای تماشای یک شاهکار ورزشی که در آن زمان غیرممکن به نظر می‌رسید و ممکن بود بدن را فراتر از محدودیت‌هایش تحت فشار قرار دهد. گمانه زنی‌هایی وجود داشت مبنی بر اینکه ورزش شدید می‌تواند تاثیر مخربی بر بدن داشته باشد، بنابراین، در این تحقیق فرصتی پیش آمد برای پرداختن به این اشتباه و تصحیح آن.
برای این مطالعه، لا گرچه و تیمش روی طول عمر گروهی از ۲۰۰ دونده نخبه مرد که ۱.۶ کیلومتر را زیر ۴ دقیقه دویده بودند تمرکز کردند. دوندگان از ۲۸ کشور مختلف از سراسر آمریکای شمالی، اروپا، اقیانوسیه و آفریقا بودند.
همه شرکت کنندگان در این مطالعه بین سال های ۱۹۲۸ تا ۱۹۵۵ متولد شدند و به طور متوسط در ۲۳ سالگی یک ۱.۶ کیلومتر را در کمتر از ۴ دقیقه دویده بودند. از ۲۰۰ شرکت‌کننده، ۶۰ نفر یا به عبارتی ۳۰ درصدشان مرده بودند و ۱۴۰ نفر در زمان مطالعه همچنان زنده بودند.
محققان دریافتند میانگین سن مرگ برای شرکت کنندگان در مطالعه به طور کلی ۷۳ سال بود، اما میانگین سنی برای دوندگان نخبه که همچنان در زمان تحقیق نیز زنده بودند ۷۷ سال بود.
در پایان این مطالعه، مشخص شد:
به طور کلی، کسانی که یک ۱.۶ کیلومتر را زیر ۴ دقیقه دویده بودند، حدود ۵ سال بیشتر از امید به زندگی که بر اساس سن، جنس، سال تولد و ملیت، برایشان پیش بینی شده بود، زندگی کردند.
آن‌هایی که در دهه ۱۹۵۰ یک ۱.۶ کیلومتر را در کمتر از ۴ دقیقه دویده بودند، به طور متوسط ۹ سال بیشتر از متوسط طول عمر زندگی کردند.
شرکت کنندگانی که در دهه ۱۹۶۰ توانسته بودند ۱.۶ کیلومتر را زیر ۴ دقیقه بدوند حدود ۵.۵ سال بیشتر و آن‌هایی که در دهه ۱۹۷۰ این کار را انجام داده بودند، حدود ۳ سال بیشتر عمر کردند.
لا گرچه گفت که آن‌ها از این یافته‌ها در مورد دوندگان نخبه شگفت زده نشدند، زیرا طول عمر آن‌ها با یک سری از ورزشکاران دیگر متمایل به فعالیت بدنی شدید مانند دوچرخه سواران تور دو فرانس، که طول عمر بیشتری در آن‌ها مشاهده شده ، منطبق است.
او افزود: در جریان این مطالعه ما بر آن بودیم تا ببینیم که چگونه ورزش در دراز مدت بر ورزشکاران نخبه تاثیر می‌گذارد.
افراد غیر ورزشکار برای افزایش طول عمر چه کنند؟
البته، هر فردی نمی تواند یک ۱.۶ کیلومتر را زیر ۴ دقیقه بدود و این کار تنها از پس ورزشکاران نخبه برمی‌آید. بنابراین، چگونه عموم مردم می‌توانند این یافته‌ها را در برنامه ورزشی خود به کار ببرند تا امیدوارانه عمر خود را افزایش دهند؟
لاگرچه گفت: به ما گفته می‌شود که در علم تعمق نکنیم، اما من شخصا، از این داده‌ها به عنوان آرزویی استفاده می‌کنم تا سعی کنم فاکتورهای سبک زندگی نظیر رژیم غذایی خوب، فداکاری، و ورزش منظم و شدید را به اندازه فردی که ۱.۶ کیلومتر را زیر ۴ دقیقه می‌دود، تقلید کنم. در حالی که من نمی‌توانم لزوما استعداد ژنتیکی را که احتمالا به سرعت نخبگان نیز کمک می‌کند داشته باشم، اما می‌توانم برای رسیدن به سایر فاکتورها تلاش کنم.
تاثیر ورزش بر مغر
بسیاری از مطالعات نشان داده‌اند که بخش‌هایی از مغز که تفکر و حافظه را کنترل می‌کنند (قشر پیش پیشانی و قشر گیجگاهی میانی) در افرادی که ورزش می‌کنند در مقایسه با افرادی که ورزش نمی‌کنند، حجم بیشتری دارند.
به گفته محققان، توضیح احتمالی برای ارتباط بین عملکرد شناختی و عملکرد فیزیکی، را می‌توان در ماده سفید یافت. ماده سفید به‌عنوان نوعی رله بین بخش‌های مختلف مغز عمل می‌کند: این چیزی است که انتقال پیام‌ها را از طریق انتقال‌دهنده‌های عصبی ممکن می‌سازد و هماهنگی بین بخش‌های مختلف اندام را تضمین می‌کند. با این حال، به نظر می‌رسد که داشتن فرم فیزیکی بهتر با کیفیت بهتر ماده سفید مرتبط است.
مطالعات بیشتری در سال‌های اخیر این پیوند را مورد مطالعه قرار داده‌اند و نشان می‌دهند که پیوندهای آشکاری بین یکپارچگی و ساختار ماده سفید و فعالیت و تناسب اندام وجود دارد. ورزش، برای رشد و محافظت از مغز در هر سنی مفید است. به گفته محققان، تناسب اندام و فعالیت بدنی می‌تواند تاثیر مفید و بالقوه محافظتی بر ساختار مغز و عملکرد شناختی داشته باشد.
