یازاکو؛ علی حامد ایمان – دور اول چهاردهمین انتخابات ریاست جمهوری درحالی به پایان رسید که میزان مشارکت براساس کل آرای ماخوذه- به صورت دقیق- ۳۹٫۹ درصد و مشارکت براساس آرای صحیح ماخوذه ۳۸٫۲ درصد بوده است. به عبارتی از حدود ۶۱٫۵ میلیون واجدین شرایط، تنها ۲۴٫۵ میلیون نفر در این رای گیری شرکت کرده اند. این درحالی است که هم جناح اصولگرا و هم جبهه اصلاحات تمامی قوای خود را فراخوانده بود. طرفی با منابر و وعاظ به میدان وزن کشی سیاسی آمده بود و طرفی دیگر با شیخ! و تمامی گروه های مرجع خویش. حاکمیت نیز، هم جهوریت و اسلامیت (جمهوری اسلامی) را به میان کشیده بود و هم تمامیت ایرانیت خود را به میدان آورده بود. اما همه و تمامی اینها نتوانستند حتی نیمی از مردم واجد شرایط را به پای تایید خود بکشند. به عبارتی تمامی این اقناع ها و دستورها، حتی قادر به ترغیب نیمی از مردم کشور نیز نبوده اند.
دلیل این امر چیست؟
ما اکنون با مردمی مواجه هستیم که نه می خواهد تن به هیچ یک از این اقناع ها و حکم های داخلی بدهد، و نه این که چشم بر فرمان اپوزیسون های خارجی داشته باشد. او حتی نمی خواهد و دوست ندارد که به صورت فعال و رادیکال تر، در کارزار تحریم انتخابات نیز شرکت کند. او به آرامی و اعتدال از کنار این همه گذشت تا وزن سیاسی و عدم تابعیت خود را- به صورت شفاف و به دور از هیچ تعبیر و تفسیر اضافه ای- به رخ بکشد. او اکنون دیگر نه به گذر از جمهوری اسلامی که به گذر به پروسه «ملت سازی» خویش اندیشیده و در این راستا گام برمی دارد.
و اما ماراتن دور دوم چگونه خواهد بود؟
بدون تردید دور دوم نیز- در خوشبینانه ترین حالت- در ادامه چنین روندی به پیش خواهد رفت؛ بنابراین در جبهه مردمی شاهد تغییر عمده ای نخواهیم بود. و اما در جبهه های طرف درگیر! جبهه اصولگرایی به همراه توان تمامی نامزدهای چهارگانه خویش، عزم و اراده خود را برای پیروزی در این میدان بسیج کرده است. او این بار و به همین دلیل اجماع دیرهنگام، و نیز با اتکا به پیشینه طبقاتی خویش، کمی مطمئن تر به پیش خواهد رفت.
اما دراین میان پزشکیان، راه سخت و دشواری را پیش روی خود خواهد داشت. پزشکیان اگر بخواهد پیروز این میدان باشد بایستی بتواند بر روی همین گروهی که رو به «ملت شدن» دارند، تاثیر بگذارد. سخنان کلیشه ای و تعریف شده ستادی و اصلاح طلبی نشان داد که نمی تواند دراین میان کارساز باشد که اگر بود او اکنون پیروز این میدان گشته بود. اطرافیان فسیل شده، شیخ ها و مریدان تکنوکرات نیز نخواهند توانست کاری از پیش ببرند. او اکنون یک هفته فرصت دارد تا بتواند از سخنان ستادی و کلیشه ای خویش- و نیز از افرادی که خود به کلیشه تبدیل شده اند- گذر کند. او اکنون فقط زمانی می تواند بر این توان نفوذناپذیر اصولگرایی تاثیر گذارد که «خود» باشد و بتواند به صراحت با همین مردمی صحبت کند که می خواهند خود را نه در گروه ها و دسته ها، که در کلان بزرگ تری (ملت سازی) تعریف کنند. پزشکیان اگر بتواند پا در این وادی گذاشته و دل همین مردم را به دست آورد، شاید بتواند که پیروز این کارزار گردد؛ درغیر این صورت او بازنده میدان خواهد شد و اما مردم نیز به راه ملت شدن خویش- آهسته و توامان- ادامه خواهد داد.
۹ تیر ۱۴۰۳گذر به ملت سازی!
کار سخت دکتر پزشکیان در دور دوم انتخابات
علی حامد ایمان
دور اول چهاردهمین انتخابات ریاست جمهوری درحالی به پایان رسید که میزان مشارکت براساس کل آرای ماخوذه- به صورت دقیق- ۳۹٫۹ درصد و مشارکت براساس آرای صحیح ماخوذه ۳۸٫۲ درصد بوده است. به عبارتی از حدود ۶۱٫۵ میلیون واجدین شرایط، تنها ۲۴٫۵ میلیون نفر در این رای گیری شرکت کرده اند. این درحالی است که هم جناح اصولگرا و هم جبهه اصلاحات تمامی قوای خود را فراخوانده بود. طرفی با منابر و وعاظ به میدان وزن کشی سیاسی آمده بود و طرفی دیگر با شیخ! و تمامی گروه های مرجع خویش. حاکمیت نیز، هم جهوریت و اسلامیت (جمهوری اسلامی) را به میان کشیده بود و هم تمامیت ایرانیت خود را به میدان آورده بود. اما همه و تمامی اینها نتوانستند حتی نیمی از مردم واجد شرایط را به پای تایید خود بکشند. به عبارتی تمامی این اقناع ها و دستورها، حتی قادر به ترغیب نیمی از مردم کشور نیز نبوده اند.
دلیل این امر چیست؟
ما اکنون با مردمی مواجه هستیم که نه می خواهد تن به هیچ یک از این اقناع ها و حکم های داخلی بدهد، و نه این که چشم بر فرمان اپوزیسون های خارجی داشته باشد. او حتی نمی خواهد و دوست ندارد که به صورت فعال و رادیکال تر، در کارزار تحریم انتخابات نیز شرکت کند. او به آرامی و اعتدال از کنار این همه گذشت تا وزن سیاسی و عدم تابعیت خود را- به صورت شفاف و به دور از هیچ تعبیر و تفسیر اضافه ای- به رخ بکشد.
او اکنون دیگر نه به گذر از جمهوری اسلامی که به گذر به پروسه «ملت سازی» خویش اندیشیده و در این راستا گام برمی دارد.
و اما ماراتن دور دوم چگونه خواهد بود؟
بدون تردید دور دوم نیز- در خوشبینانه ترین حالت- در ادامه چنین روندی به پیش خواهد رفت؛ بنابراین در جبهه مردمی شاهد تغییر عمده ای نخواهیم بود. و اما در جبهه های طرف درگیر! جبهه اصولگرایی به همراه توان تمامی نامزدهای چهارگانه خویش، عزم و اراده خود را برای پیروزی در این میدان بسیج کرده است. او این بار و به همین دلیل اجماع دیرهنگام، و نیز با اتکا به پیشینه طبقاتی خویش، کمی مطمئن تر به پیش خواهد رفت.
اما دراین میان پزشکیان، راه سخت و دشواری را پیش روی خود خواهد داشت. پزشکیان اگر بخواهد پیروز این میدان باشد بایستی بتواند بر روی همین گروهی که رو به «ملت شدن» دارند، تاثیر بگذارد. سخنان کلیشه ای و تعریف شده ستادی و اصلاح طلبی نشان داد که نمی تواند دراین میان کارساز باشد که اگر بود او اکنون پیروز این میدان گشته بود. اطرافیان فسیل شده، شیخ ها و مریدان تکنوکرات نیز نخواهند توانست کاری از پیش ببرند. او اکنون یک هفته فرصت دارد تا بتواند از سخنان ستادی و کلیشه ای خویش- و نیز از افرادی که خود به کلیشه تبدیل شده اند- گذر کند. او اکنون فقط زمانی می تواند بر این توان نفوذناپذیر اصولگرایی تاثیر گذارد که «خود» باشد و بتواند به صراحت با همین مردمی صحبت کند که می خواهند خود را نه در گروه ها و دسته ها، که در کلان بزرگ تری (ملت سازی) تعریف کنند. پزشکیان اگر بتواند پا در این وادی گذاشته و دل همین مردم را به دست آورد، شاید بتواند که پیروز این کارزار گردد؛ درغیر این صورت او بازنده میدان خواهد شد و اما مردم نیز به راه ملت شدن خویش- آهسته و توامان- ادامه خواهد داد.
