ند سالی است که از فراگیری خودروهای برقی در جهان می‌گذرد. در این میان، کشور چین با پشت سر گذاشتن آمریکا به بزرگ‌ترین پیشرو و تولیدکننده این نوع خودروها مبدل شده است.
بر اساس آمار منتشره، در سال ۲۰۲۳ حدود ۱۴ میلیون دستگاه خودروی برقی در سراسر جهان به فروش رسید که نسبت به سال ۲۰۲۲، رشد ۳۵ درصدی داشت. آمار فوق به دلیل حمایت‌های دولتی، همه ساله در حال افزایش بوده و اتحادیه اروپا نیز قانون منع استفاده از خودروهای بنزینی را تا سال ۲۰۳۵ به ثبت رسانده است.
با وجود تمامی نکات مثبتی که خودروهای الکتریکی دارند، اما حرکت به سوی استفاده کامل از این نوع خودروها و جایگزینی آن‌ها با خودروهای بنزینی، حداقل در کل دنیا چندان اجرایی به نظر نمی‌رسد. زیرا از یک‌سو بیشترین قیمت خودروهای برقی به باتری‌های آن‌ها مربوط می‌شود و از سوی دیگر همین باتری‌های فعلی، کارایی خود را پس از گذشت مدت کوتاه از دست می‌دهند.
همچنین استفاده گسترده از خودروهای برقی و جایگزینی کامل آن‌ها با خودروهای بنزینی نیازمند زیرساخت گسترده در تمام نقاط کشورهاست که نیازمند بودجه کلان بوده و از توان بسیاری از کشورها، خصوصاً کشورهای درحال توسعه خارج است.
بر همین اساس برخی از خودروسازان معروف جهانی و برخی شرکت‌های خصوصی در تلاش برای تولید سوخت پاک برای موتورهای درون‌سوز و جایگزینی آن با بنزین هستند.
سوخت‌های کربن خنثی جایگزین بنزین
به گزارش وب‌سایت خارجی اتوکار، برخی از خودروسازان و دولت‌ها در حال تلاش برای تولید سوخت جایگزین همچون هیدروژن برای خودرو هستند؛ اما برخی دیگر روی دو نوع سوخت جدید همچون سوخت‌های الکترونیکی (e-Fuels) و سوخت‌های زیستی (Bio Fuels) که هر دو مصنوعی هستند، کار می‌کنند. شرکت خودروسازی پورشه به عنوان یکی از معروف‌ترین خودروسازان جهانی در حال کار بر روی این سوخت‌ها بوده تا بتواند به عنوان جایگزین بنزین در محصولات خود استفاده کند.
همان‌طور که اشاره شد، سوخت‌های الکترونیکی نوعی از سوخت‌های مصنوعی هستند که از هیدروژن و کربن سبز تولید می‌شوند. منشأ هیدروژن و کربن‌های سبز نیز زباله‌های زیستی و کربن دی‌اکسیدهای جذب شده از اتمسفر معرفی شده است و در حال حاضر مناسب‌ترین جایگزین بنزین به نظر می‌رسد.
مزایای استفاده از سوخت‌ها گفته شده، این است که همانند سوخت هیدروژنی و برق، نیازمند زیرساخت جدید برای استفاده نیستند و می‌توان آن‌ها را با انجام تغییرات جزئی در خودروهای درون‌سوز استفاده کرد. همچنین سوخت‌گیری خودروها نیز همانند بنزین در چند دقیقه انجام می‌گیرد و دیگر نیازی به معطلی‌های نیم ساعته یا یک ساعته در ایستگاه‌های شارژ خودروهای برقی نیست.
اما استفاده از سوخت‌های الکترونیکی، آن‌طور که به نظر می‌رسد آسان نیست. با توجه به جدید بودن این سوخت، تولید آن با تکنولوژی فعلی بسیار پرهزینه بوده و نمی‌توان در مقیاس گسترده تولید و عرضه کرد. از سوی دیگر با وجود اینکه سوخت‌های الکتریکی، سوخت پاک به شمار می‌روند اما همانند بنزین و گازوئیل، گازهایی تولید می‌کنند که همچنان برای محیط زیست مضر هستند.
خودروهای برقی پیش از همه‌گیری، منقرض می‌شوند؟
با معرفی شدن سوخت‌های الکتریکی به عنوان جایگزین بنزین، این سوال مطرح می‌شود که در صورت کاهش هزینه‌های تولید این سوخت‌ها، آیا خودروهای برقی به سمت انقراض حرکت خواهند کرد؟
در گام اول باید در نظر داشت که بسیاری از کشورهای توسعه یافته در حال آماده‌سازی زیرساخت خودروهای برقی هستند و اکثر شهرهای بزرگ این کشورها به این زیرساخت دست یافته‌اند. همچنین همان‌طور که اشاره شد، سوخت‌های الکتریکی پس از مصرف باز هم مقدار کمی آلودگی تولید می‌کنند که در صورت همه‌گیری، ممکن است باز هم باعث آلودگی کلان‌شهرها شود. بنابراین بهترین راه حل چیست؟
با توجه به اینکه بزرگ‌ترین نقطه ضعف خودروهای برقی، نبود جایگاه‌های شارژ در جاده‌ها و مسیرهای طولانی بین شهری بوده و همچنین احداث این جایگاه‌ها نیازمند تأمین مالی بسیار بالا است، به نظر می‌رسد که با همه‌گیری سوخت‌های الکتریکی بتوان آن‌ها را جایگزین بنزین کرد و همچنان به استفاده از خودروهای درون‌سوز پرداخت.
بنابراین در کلان‌شهرها و به صورت کلی برای مسافت‌های داخل شهری، خودروهای برقی همچنان بهترین گزینه به نظر می‌رسد تا ضمن کاهش آلودگی صوتی، آلودگی هوا نیز کنترل شود، اما برای مسافت‌های طولانی و همچنین شرایط بحرانی، خودروهای درون‌سوز همچنان قابل اعتمادترین گزینه برای استفاده هستند.
در نهایت با توجه به وضعیت جهانی و کشورهای توسعه یافته‌ای همچون آمریکا، احتمالاً وعده برقی‌سازی صنعت خودروسازی ایران در دولت سیزدهم نیز همانند وعده‌های واردات خودرو، کاهش تورم و افزایش رشد اقتصادی، در حد همان وعده باقی بماند و به غیر از مناطق محدودی همچون تهران در سایر شهرهای کشور، همه‌گیر نشود.
