به گزارش واحدترجمه پایگاه خبری یازاکو به نقل از دیلی صباح نهادهای بین‌المللی مدت‌هاست که ریسک‌های جهانی و منطقه‌ای را که بر اقتصاد جهانی و تجارت جهانی تأثیر می‌گذارد و خواهد گذاشت، تجزیه و تحلیل کرده‌اند. تا سال ۲۰۲۰، تغییرات آب و هوایی جهانی اولین خطر در تحلیل‌های جهانی بود، در حالی که دومین و سومین جایگاه این فهرست از آن، امنیت سایبری و بی‌ثباتی ژئوپلیتیکی بود. تهدیدهای یک بیماری همه گیر ویروس جهانی در رتبه هشتم و تهدیدات جدید مرتبط با امنیت در رتبه نهم قرار گرفتند. دو موضوعی که در انتهای رتبه بندی تهدیدات جهانی قرار داشتند یکی پس از دیگری اتفاق افتادند: کووید-۱۹ و جنگ روسیه و اوکراین ، دو «گوی سیاه» که اقتصاد جهان و تجارت جهانی را تکان داد.
امروزه بحران در خاورمیانه، افزایش تنش در آسیا و اقیانوسیه و جنگ روسیه و اوکراین سه تهدید اصلی برای اقتصاد جهانی و تجارت جهانی هستند. تعمیق درگیری های بین المللی و منطقه ای نیز روند قیمت جهانی کالاها را تهدید می کند. بنابراین، دامنه نوسانات قیمت جهانی انرژی، قیمت فلزات گرانبها و حتی محصولات کشاورزی و قیمت مواد غذایی ممکن است گسترش یابد. این دقیقاً همان نقطه ای است که بانک های مرکزی پیشرو جهان را در دوراهی قرار می دهد.
آیا آنها باید برای مقابله با تأثیر منفی تهدیدها و نااطمینانی‌های ژئوپلیتیک بین‌المللی و منطقه‌ای بر تولید، تجارت، صادرات و سرمایه‌گذاری مسیر جدیدی را در سیاست پولی اتخاذ کنند یا باید در مواجهه با یک حباب تورم جهانی که می‌تواند دوباره شتاب بگیرد محتاط باشند؟ از کینزی تا نئولیبرال، نظرات، البته، متفاوت خواهد بود. به هر حال، در تحلیل سرفصل‌های ریسک جهانی، تهدید تورم جهانی و تهدید تنگ‌تر شدن زنجیره تامین در محیط ژئوپلیتیک کنونی دست به دست هم می‌دهند. نوسانات جدی مشاهده شده در بازارهای بین المللی در ده روز گذشته در مقایسه با سایر عناوین ریسک، قابل توجه است.
با این حال، تهدید واقعی از هم اکنون تا سال ۲۰۳۰، تکه تکه شدن ژئوپلیتیک است که توسط اعتبار متزلزل سازمان های بین المللی چندجانبه تشدید شده است. فقدان اعتماد در میان اقتصادهای پیشرو جهان نه تنها امید به یافتن راه حلی برای مشکلات جهانی را با هم در هم می شکند. همچنین در حال تشدید جستجو برای «حمایت گرایی» به عنوان یک مشکل تشدید کننده است. افزایش حمایت گرایی بزرگترین تهدید برای تجارت جهانی است. بنابراین، بازگرداندن اعتماد متقابل میان کشورهای پیشرو و تقویت اعتبار و اعتبار سازمان‌های بین‌المللی چندجانبه، حیاتی‌ترین مسائل پنج سال آینده اقتصاد جهانی و تجارت جهانی است. در غیر این صورت، چشم‌انداز بسیار تاریک اقتصاد جهانی را در سال ۲۰۳۰ به خطر می‌اندازیم. اگر این آینده محقق شود، چگونه اقتصاد جهان راه‌حل‌های پایداری برای گرداب بدهی جهانی و بحران آب و هوا در سال ۲۰۳۰ پیدا خواهد کرد؟
در حال حاضر حتی نمی‌توان راه‌حل‌های پایداری برای تهدید امنیت سایبری که با پیشرفت‌های حوزه هوش مصنوعی تشدید شده است، که حتی دولت‌های اقتصادهای پیشرو نیز نمی‌دانند چگونه آن را تنظیم کنند یا اثرات احتمالی مهاجرت و پیری جهانی را در نظر گرفت.
