اقتصاد اندونزی بسیار متنوع و در حال رشد است و انتظار می‌رود رشد تولید ناخالص داخلی آن تا پایان سال ۲۰۲۴ به ۵.۲ درصد برسد. در سال ۲۰۲۳، تولید ناخالص داخلی اسمی این کشور حدود پنج هزار و ۳۰۲ تریلیون روپیه (حدود ۳۴۲,۵۰۶,۴۵۰,۰۰۰ دلار آمریکا) برآورد شد که عمدتاً ناشی از مصرف خانوار و سرمایه‌گذاری‌ها بود. در سال ۲۰۲۲ نیز تولید ناخالص داخلی اسمی اندونزی برابر با ۱,۳۱۹,۱۰۰,۰۰۰,۰۰۰ دلار آمریکا بود.
اقتصاد این کشور با وجود نوسانات جهانی به دلیل صنایعی مانند تولید، کشاورزی و تجارت پایدار بوده است، هرچند با چالش‌هایی مانند نوسانات قیمت کالاها و کاهش تقاضا از سوی شرکای تجاری کلیدی مانند چین مواجه است.
اقتصاد اندونزی
کالاهای پایه: اندونزی بزرگ‌ترین تولیدکننده نیکل در جهان است و نقش مهمی در بازارهای مواد خام باتری‌های وسایل نقلیه الکتریکی دارد.
صنعت و فناوری: شرکت‌هایی مانند اپل، مایکروسافت و هیوندای سرمایه‌گذاری‌های بزرگی در اندونزی در زمینه تولید فناوری و زیرساخت‌های وسایل نقلیه الکتریکی انجام داده‌اند.
منابع انرژی: استخراج معادن، نفت و گاز از ارکان اقتصاد این کشور هستند و اندونزی به دنبال توسعه انرژی‌های تجدید پذیر به‌عنوان بخشی از انتقال سیستم انرژی خود به انرژی‌های سبز تا سال ۲۰۶۰ است.
تعمیرات و خدمات کشتی: اندونزی دارای بنادر بزرگی مانند تانجونگ پریوک در جاکارتا است که خدمات تعمیر و نگهداری کشتی‌ها را ارائه می‌دهند. این خدمات برای صنعت دریایی و لجستیک حیاتی است، زیرا این کشور به دلیل گستردگی جزایر خود به حمل‌ونقل دریایی وابسته است. بندر باتام نیز به دلیل موقعیت راهبردی در مسیرهای بین‌المللی، خدمات ویژه‌ای به مشتریان می‌دهد.
صادرات
اندونزی به‌عنوان بزرگ‌ترین صادرکننده زغال‌سنگ و روغن پالم در جهان، نقش مهمی در تأمین جهانی این محصولات ایفا می‌کند. علاوه بر این، گاز طبیعی، آلیاژهای آهن، مس و جواهرات نیز از جمله صادرات مهم این کشور هستند.
اندونزی به‌تدریج به سمت گسترش صنایع پایین‌دستی پیش می‌رود. برای مثال، در فرآوری و صادرات فولاد ضدزنگ و محصولات نیکل فعالیت‌های چشم‌گیری داشته و در زنجیره تأمین باتری‌های خودروهای الکتریکی جهان پیشرو شده است.
در کنار منابع طبیعی، این کشور در صادرات محصولات صنعتی مانند خودرو و قطعات آن نیز فعال است. همچنین، محصولات نساجی، کفش و محصولات لاستیکی از دیگر اقلام صادراتی مهم اندونزی هستند.
