به گزارش یازاکو، شبِ پایانی، با نغمه‌ای آرام و نوری گرم آغاز شد. سالن مملو از حضوری بود که با شوق و اشتیاق، آخرین لحظات یک سفر موسیقایی را تجربه می‌کرد. صدای سازها و آوای هنرمندان، مثل وداعی شیرین، در فضای جشنواره پیچید و قلب‌ها را با خود برد.
در اختتامیه، صحنه تبدیل به آیینه‌ای شد از تمام لحظات ناب روزهای گذشته؛ از اجرای هنرمندان برجسته تا اشک‌ها و لبخندهایی که در دل شنوندگان نقش بسته بود.
با اهدای جوایز به برگزیدگان، شور و احساس به اوج رسید. تشویق ممتد حضار نه‌فقط تقدیر از هنرمندان بود، بلکه ادای احترام به فرهنگی کهن و جاودانه بود. هنرمندان با چشمانی براق از شوق و حس قدردانی، روی صحنه آمدند و این لحظات را با مردم جشن گرفتند.
پایان مراسم با اجرای گروهی موغام، همچون دعایی زمزمه‌وار، شکوه و سادگی را در هم آمیخت. نغمه‌ها به آرامی خاموش شدند، اما حس‌شان هنوز در هوا مانده بود؛ گویی موسیقی هنوز از دیوارهای سالن نفس می‌کشید.
اختتامیه جشنواره موغام نه یک پایان، بلکه شروعی بود برای ادامه‌ی راهی که با عشق، فرهنگ و صدا آغاز شده بود. صدایی که خاموش نمی‌شود، بلکه در دل همه‌ی حاضران تا همیشه خواهد ماند.
