به گزارش پایگاه خبری یاز اکو به نقل از تجارت نیوز، صدها کیلومتر دور از شهر و خانواده‌هایشان، در سرما و گرما روی نقطه صفر مرزی دوره سربازی را می‌گذرانند. برخی هم شانس این را دارند در شهرهای نزدیک باشند یا در شهر خودشان. نه زمانی برای کار کردن دارند نه درس خواندن. باید این دوره دو ساله را بگذارنند با کمترین حقوق، تازه برخی آن را هم نمی‌گیرند!
اواخر فروردین ماه سال جاری بود که ستاد نیروهای کل مسلح در اطلاعیه‌ای اعلام کرد که حقوق سربازان افزایش می‌یاید.
براساس گفته محسن دهنوی، عضو هیئت رئیسه مجلس «براساس قانون باید ۶۰ تا ۹۰ درصد حقوق یک پایور به یک سرباز پرداخت شود.
به دنبال اجرای این قانون از فروردین سال ۱۴۰۰ حداقل حقوقی که به یک سرباز دارای مدرک دیپلم در مناطق عادی پرداخت می‌شود مبلغ یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان بوده که تقریبا ۴ برابر مبلغی است که در گذشته به آنها پرداخت می‌شد و برای سربازان متاهلی هم که در منطقه عملیاتی با مدرک تحصیلی بالاتر حضور دارند تا ۴ میلیون تومان حقوق پرداخت می‌شود.»
حقوقی که پرداخت نشد!
پیگیری‌های نشان می‌دهد که حقوق برخی ازسربازان نه تنها در سه ماه گذشته بیشتر نشده بلکه همان اندک حقوق ماه‌های قبل را هم دریافت نکرده‌اند. برخی هم می‌گویند خبری از چهار برابر افزایش حقوق و حقوق چهار میلیونی نیست و حتی حقوقشان دو برابر هم نشده است چه رسد به چهار برابر!
علی که در تهران دوره سربازی خود را می‌گذراند، می‌گوید: «نه تنها افزیش حقوقی ندیدیم بلکه حقوق اردیبهشت ماه را هم هنوز پرداخت نکرده‌اند. هر روز هم برای پرداخت نکردن بهانه‌ای دارند!»
امیر از تهران هم می‌گوید: «اگرچه قرار بود امسال حقوق‌ها چهار برابر شود، اما برای برخی دو برابر و برای برخی کمتر از دو برابر شده است. مثلا برای خودم باید یک میلیون و ۸۰۰ هزار تومان پرداخت شود ولی یک میلیون و ۱۹۰ هزار تومان پرداخت می‌شود.»
سعید که روی نقطه صفر مرزی، جایی در مرز آذربایجان و ارمنستان سربازی را می‌گذراند نیز می‌گوید: «باید یک میلیون و ۷۰۰ هزار تومان حقوق بگیرم اما ۷۰۰ هزار تومان دادند!»
برخی هم می‌گویند به بهانه غیبت یا تاخیر در ارسال دفترچه خدمت سربازی، حقوقشان تاکنون پرداخت نشده است. یکی می‌گوید دو ماه است حقوقش پرداخت نشده و یکی می‌گوید سه ماه. البته به برخی از آنها قول‌هایی داده‌اند که این حقوق در آخر دوره برایشان واریز می‌شود.
این در حالی است که ارزش پول ملی روز به روز کمتر می‌شود و هزینه کالا و خدمات هر روز بیشتر از دیروز می‌شود! گرانی و تورمی که «مهدی» به آن اشاره می‌کند و می‌گوید: «سال بعد با یک میلیون تومان چه می‌توان خرید؟ حتی قیمت یک پیراهن تا سال دیگر چند برابر می‌شود!»
از سوی دیگر خانواده برخی از سربازها در وضعیت اقتصادی مناسبی نیستند و سربازها بخشی از این پول را برای خانواده خود می‌فرستند، برخی هم نمی‌توانند از خانه خود پولی بگیرند و با این پول زندگی خود را می‌گذرانند. از طرفی می‌گویند این پول نه برای مخارج شخصی کافی است نه خانواده می‌تواند با آن امرار معاش کند.
زمانی برای شغل دیگر نداریم
روایت‌های سربازان از مشکلات دریافت حقوق کم نیست. با نگرانی در مورد وضعیتشان می‌گویند و تاکید می‌کنند که نام کامل و محلی که کار می‌کنند در گزارش ذکر نشود تا افزایش خدمت یا جریمه گریبانشان را نگیرد.
مشکل دیگری که برخی از سربازان به آن اشاره می‌کنند زمان پست و کارشان است. آنها می‌گوید دیگر زمانی برای شغل دیگر و درآمد بیشتر ندارند. اگر متاهل باشند وضعیت برایشان سخت‌تر هم می‌شود.
سیروس در این مورد می‌گوید: «ساعت ۶ صبح شروع به کار در پادگان می‌کنم و به طور معمول تا ۷ عصر مشغول هستم. اما برخی مواقع تا ۱۲ شب هم کار می‌کنم.»
امین هم می‌گوید: «به طور معمول تا ساعت ۱۵ باید کار کنم اما بیشتر مواقع تا ساعت ۸ شب هم اجازه خروج نمی‌دهند. اگر هم حرفی بزنیم می‌گویند سربازی همین است! عملا زمانی برای کار کردن ندارم.»
نه زمانی برای کار کردن خارج از دوره سربازی دارند و نه حقوق چندانی. اما می‌گویند مشکلشان تنها این نیست. از نظر روانی هم بسیار تحت فشار هستند.
بهزاد می‌گوید: «اینجا از احترام خبری نیست. گاهی کار به توهین و زد و خورد هم می‌کشد. تحقیر می‌شویم و باید اطاعت کنیم.»
سجاد هم می‌گوید: «صدها کیلومتر دورتر از خانواده‌هایمان هستیم. گاهی خودزنی می‌کنیم. دوستان زیادی دارم که در همین سربازی مشکلات بسیاری برایشان پیش آمده است.»
این تنها بخشی از مشکلاتی است که سربازان به آن اشاره می‌کنند. آنها می‌گوید دو سال فرصت کار و تحصیل را از دست می‌دهیم. از زندگی عقب می‌افتیم اما از کمترین حقوق هم محروم هستیم.
