به گزارش یازاکو، آژیر خطر به صدا درآمده! دیگر نمی‌توان چشم‌ها را بست و از کنار فاجعه‌ای که در کوچه‌ها و خیابان‌ها کمین کرده، بی‌تفاوت عبور کرد. هر روز، خبری ناگوارتر از دیروز؛ کودکان و بزرگسالان، زن و مرد، قربانیان بی‌دفاع خشمِ سگ‌های بلاصاحب می‌شوند. زخم‌های عمیق و دردناک فقط بخشی از ماجراست، ترس و وحشت دائمی، زخمی است که التیامش به این آسانی‌ها میسر نیست.
دیگر نمی‌توان این اتفاقات را صرفاً به عنوان خبر شنید و فراموش کرد. این‌ها زندگی‌هایی هستند که برای همیشه تغییر کرده‌اند، خانواده‌هایی که داغدار شده‌اند، و جامعه‌ای که امنیتش به خطر افتاده است. کافی است نگاهی به شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها بیندازیم تا حجم وسیع اخبار مربوط به حملات سگ‌های بلاصاحب، قلب هر انسانی را به درد آورد. این فقط یک معضل شهری نیست، بلکه یک بحران انسانی است که نیازمند واکنش فوری و قاطعانه است.
حمله‌ی اخیر یک قلاده سگ بلاصاحب به کودک سه ساله در منطقه آناخاتون تبریز بار دیگر معضل ساماندهی سگ‌های ولگرد و پیامدهای اجتماعی آن را در مرکز توجه افکار عمومی قرار داده است.
الیاس خردسال که در این حادثه به شدت مجروح شده بود چندی را در بیمارستان امام رضا (ع) تبریز بستری شده بود. این حادثه در ادامه سلسله رخدادهای مشابهی است که طی سال‌های اخیر در تبریز رخ داده و نگرانی‌ها درباره امنیت شهری را دوچندان کرده است.
تکرار این چنین حوادثی، از دید ناظران، نشان‌دهنده ناکارآمدی طرح‌های موجود برای کنترل جمعیت سگ‌های بلاصاحب است.
مدیران شهری باید علاوه بر عقیم‌سازی و جمع‌آوری، بر آموزش عمومی، توسعه پناهگاه‌های اصولی و افزایش آگاهی‌های اجتماعی نیز تمرکز کنند.
این گزارش، تلاشی است برای به تصویر کشیدن عمق فاجعه و بررسی ریشه‌های این بحران. هدف ما، صرفاً بیان آمار و ارقام نیست، بلکه هدف، نشان دادن چهره‌ی واقعی رنج و ترسی است که در سایه‌ی این تهدید دائمی، بر زندگی شهروندان سایه افکنده است. امیدواریم با ارائه یک تحلیل جامع و پیشنهادات کاربردی، گامی موثر در جهت حل این بحران برداریم و امنیت و آرامش را به شهروندان بازگردانیم. سکوت در برابر این فاجعه، خیانت به انسانیت است.
