یازاکو، رضا ابری – سال ۷۱ و لیگ آزادگان، که در دو گروه برگزار شد. تراکتور تیمی با بازیکنان جوان بومی که ستاره هایی چون احد شیخ لاری، کریم باقری، سیروس دین محمدی،حسین خطیبی و … را در اختیار داشت. در گروه اول بالاتر از استقلال و کشاورز مقتدرانه صدرنشین می شود. در پلی آف در دو دیدار رفت و برگشت مقابل پاس تهران با ناداوری از حضور در فینال باز ماند. سال بعد هم در فینال جام حذفی، باز هم با ناداوری اجازه قهرمانی تراکتور را ندادند.
آن زمان حدود ۱۰ سالم بود و کاملاً ظلم و ناعادالتی تعمدی را دیدم.
طی سالهای بعد به علت عدم حمایت مالی از باشگاه ، بازکنان خوب تیم مجبور به جدایی از تراکتور شدند و تراکتوری که با ناداوری قهرمانی را از دست داده بود، اینک بازکنانش را هم از دست داد تا چند سالی برای بقا در لیگ تلاش می کرد و در نهایت فصل ۸۰- ۸۱ به لیگ یک سقوط کرد.
آنهایی که شادمانه تصور می کردند تراکتور را از بین برده و می توانند فوتبال دو قطبی را تداوم دهند، در آن سالها به هدف خود رسیده بودند. تراکتور ۸ سال، در لیگ دسته اول تلاش کرد. ماجراهای دسته اول نیز خود حکایتی مفصل است از ناعدالتی و تبعیض.
در همه این سالها تراکتور ماند، هویتش تقویت شد و مردمی تر گردید. هوادارانش با سختی های تراکتوری بودن ادامه دادند.
بالاخره در سال ۸۸ و درست در زمان برگزاری جنجالی ترین انتخابات ریاست جمهوری، اینبار باشکوه تر و با حمایت گسترده تر مردمی به لیگ برتر بازگشت.
از سال ۸۸ تا ۱۴۰۴ همیشه ناداوری، بی عدالتی، تبعیض و تهدید، برعلیه تراکتور و هوادارانش انجام می شد.
چند بار با انواع حواشی داوری و اقدامات پشت پرده جلوی قهرمانی تراکتور را گرفتند. یک مورد که معروفتر است، همان جمعه سیاه بود.
اما تراکتورچی ها، تراختورچی تر شدند. هر تبعیض و ناعدالتی بر عشق شان بر تراختور اضافه می کرد و پشتیبانی شان از تیم سال به سال تداوم داشت و بیشتر هم شد.
بالاخره در فصل ۱۴۰۳-۱۴۰۴ با تراختور طعم قهرمانی را چشیدیم. امسال هم بسیاری قصد داشتند جلوی قهرمانی تراختور بگیرند. شاهدش ناداوری هایی است که حتی با وجود var اتفاق افتاد. اما تیم خوب و حمایت مردمی گسترده، بالاخره نقشه آنها را بر آب نمود تا تیمی که می توانست ۳۳ سال قبل اولین قهرمانی اش را تجربه کند و طی این سالها بارها به عنوان قهرمانی دست یابد، برای اولین بار کاپ قهرمانی را بدست آورد.
آری طرفدار تراختور بودن، سخت ترین هواداری دنیاست.