با نزدیکی به روز ۲۸ خرداد و انتخابات شورای اسلامی شهرها، شاهد ظهور لیست های مختلف از ائتلاف هایی بی هویت در تبریز بزرگ هستیم. با نگاهی ساده به این لیست ها در می یابیم که این لیست ها و بانیان این ائتلاف ها، نگاهی تخصصی به مقوله شهر و مدیریت شهری ندارند و تنها در صدد معامله با افرادی که احتمال رأی آوری بالایی دارند، هستند.
در این ائتلاف ها هیچ برنامه مدونی برای مؤلفه های توسعه شهری و شهر توسعه یافته مشاهده نمی شود. هر چند که معدود افرادی با نگاهی علمی تر به این مقوله ها، مطالب منتشر می کنند ولیکن همه میدانیم که نظرات فردی در یک جمع سیزده نفره که هر کدام به دنبال منافع خاصی وارد عرصه شده اند، راه به جایی نخواهد برد.
حال سؤال این است که این ائتلاف ها از کجا روئیده اند؟
تا به حال کجا بوده اند؟
اعضایشان چند نفر است و هیئت مدیره شان بر اساس کدام اساسنامه انتخاب شده اند؟
چرا مردم باید به نظرات آنها توجه کنند و به لیست آنها رأی دهند؟
در کدام جمع مردمی حضور یافته و از مشکلات آنها آگاه شده اند؟
این ائتلاف ها در روزهای پر فساد مجموعه شهرداری تبریز کجا بودند؟
نسبت به کدام مخاطرات فرهنگی، اجتماعی و شهری اظهار نگرانی کرده و اقدامی صورت داده اند؟
و از همه مهمتر در مقابل مؤلفه های توسعه شهری از جمله ترافیک و حمل و نقل عمومی، آلودگی محیط زیست، کمبود فضای سبز، کمبود فضای ورزشی، بهداشت و سلامت، فرهنگ و هنر، ایمنی شهری، امنیت اخلاقی و معنویت، حاشیه نشینی و ناعدالتی در توزیع امکانات شهری، سرمایه پذیری و توسعه اقتصادی شهر و … چه طرح و برنامه عملی و قابل اجرا دارند؟
ائتلاف های بی هویت
بطور مشخص، این ائتلاف های بی هویت جایگاهی در میان این مباحث نداشته و برای توسعه شهری تبریز بزرگ، هیچ برنامه در خور شأنی ندارند.
جای بسی تأسف است که تبریز دچار فقر سیستمی شده است و به جای آنکه نامزدها برنامه های خود را برای عملی کردن یک طرح توسعه بلند مدت ارائه دهند، هر کدام برای خود سازی می نوازند.
لذا از مردم فهیم و هوشمند تبریز، انتظار می رود برای محافظت از حق خود و نسل آینده و فرزندانشان، در دام این ائتلاف های بی هویت و بازی های سیاسی نیفتاده و فقط و فقط نسبت به طرح و برنامه نامزدهای با دانش و متخصص در حوزه توسعه و مدیریت شهری رأی دهند و از رأی دادن به سلبریتی ها اجتناب کنند.
