یازاکو، جعفر ساعی نیا_ نمایشگاه تخصصی بورس، بانک، بیمه و خصوصی‌سازی که امسال در شهر مشهد در حال برگزاری است، یکی از ده‌ها رویداد مهم اقتصادی است که در سال‌های اخیر در کشور برگزار می‌شود. این تمرکز جغرافیایی رویدادهای مهم کشور بر تعدادی شهر محدود، بار دیگر این سوال را به‌میان می‌آورد که تبریز، این قطب صنعتی، فرهنگی و تاریخی ایران، چرا در تقویم رویدادهای ملی جایی ندارد؟
تبریز، برخوردار از زیرساخت‌های مناسب، نیروی انسانی متخصص، نهادهای دانشگاهی و تحقیقاتی قدرتمند، و قرار گرفته در موقعیتی ژئوپلیتیک و اقتصادی حساس، همه شرایط لازم برای میزبانی رویدادهای ملی و بین‌المللی را دارد. اما با این‌همه، از گردونه تصمیم‌گیری‌های ملی کنار گذاشته شده است. این بی‌توجهی، بیش از آنکه ناشی از نبود امکانات باشد، حاصل نگاه مرکزگرایانه‌ای‌ست که همچنان بخش بزرگی از منابع، فرصت‌ها و تصمیم‌گیری‌ها را در پایتخت یا چند شهر خاص متمرکز می‌کند.
سیاست‌گذاران کشوری طی سال‌ها نتوانسته‌اند توسعه متوازن منطقه‌ای را در عمل اجرایی کنند. در نقشه ذهنی تصمیم‌سازان اقتصادی، تبریز دیگر نه به‌عنوان یک اولویت بلکه به‌عنوان یک حاشیه دیده می‌شود. اما تلخ‌تر از این واقعیت، واکنش مسئولان استانی است؛ یا بهتر بگوییم، نبود واکنش.
مدیران اجرایی، اقتصادی و فرهنگی آذربایجان شرقی، چه سهمی در پیگیری سهم این استان از برنامه‌های ملی دارند؟ چرا هیچ برنامه راهبردی برای ورود تبریز به جریان اصلی توسعه و دیپلماسی رویدادهای اقتصادی کشور ارائه نمی‌شود؟ چرا اتاق بازرگانی، شهرداری، استانداری و سایر نهادهای تصمیم‌گیر در استان، با هم‌افزایی و مطالبه‌گری فعال، این خلأ را پر نمی‌کنند؟
در دنیای امروز، میزبانی یک رویداد ملی فقط یک امتیاز تبلیغاتی نیست، بلکه بستری‌ست برای جذب سرمایه‌گذار، انتقال فناوری، توسعه ارتباطات بین‌المللی، و ارتقای برند شهری و منطقه‌ای. وقتی تبریز از این مسیر محروم می‌ماند، یعنی فرصت توسعه‌اش عملاً محدود شده است.
اگر مرکزگرایی همچنان به همین شکل ادامه پیدا کند و مسئولان محلی هم در برابر این روند منفعل بمانند، تبریز هر روز بیشتر از مدار تصمیم‌گیری‌های ملی فاصله خواهد گرفت. جامعه مدنی، نخبگان دانشگاهی، بخش خصوصی و رسانه‌ها در کنار هم، این مطالبه را به‌صورت جدی مطرح کنند: تبریز باید به جایگاه واقعی خود در عرصه ملی بازگردد. این مطالبه نه یک خواسته منطقه‌ای، بلکه ضرورتی برای توسعه متوازن و آینده‌نگرانه کشور است.
نویسنده: جعفر ساعی‌نیا
