به گزارش یازاکو، هزاران نفر بی خانمان شده و هزاران نفر زیر آوار فوت و یا زخمی شده بودند. بزرگان و مردمان شهرهای همجوار، در ابتدا اورمیه و سپس خوی در همان ساعتهای اولیه به یاری مردم سلماس آمدند. والی آذربایجان و نخست وزیر بعدی ، علی منصور نیز به سلماس آمد. برآوردهای اولیه از درجه تخریب و بازسازی شهر مایوس کننده بود. دکتر امیراعلم چند روز بعد به سلماس رسید و گزارش مایوس کننده دیگری به تهران ارسال شد: شهر قابل بازسازی نیست و باید مردم سلماس به شهرهای دیگر کوچانده شوند. زمزمه های این خبر به گوش اهالی دیلمقان رسید. درد و غم زلزله را فراموش کرده و همه و یکصدا با ارسال تلگرافهایی به تبریز و تهران مخالفت خود را با کوچ به شهرهای دیگر اعلام کردند. اصرار مداوم مردم کارساز شد و از سوی دولت مهندسین آلمانی جهت جایابی شهر جدید دست به کار شدند. مهندس آذربایجانی، اسدالله خاورزمین تبریزی آخرین نقشه های شهرسازی را ارائه داده و فرم شطرنجی شهرسازی برای شهر جدید پیشنهاد شد. بلافاصله «کمیسیون اعمار»(از ریشه عمران) در سلماس تاسیس شد که می توان هسته اولیه شهرداری سلماس نامید.از هفده اردیبهشت تا نه خرداد یعنی در طی ۲۳ روز کارهای نقشه برداری و تهیه نقشه خیابانها و معابر بطول انجامید. دهم خرداد۱۳۰۹ کلنگ شهر جدید به نام شاهپور با حضور مقامات کشوری و لشکری آذربایجان در محل فعلی شهرداری سلماس توسط منصور والی آذربایجان به زمین زده شد.
تا سال ۱۳۲۴ش یعنی تا برآمدن حکومت آذربایجان شهر شاهپور نامیده شد. به تصویب فرقه دموکرات آذربایجان شهر سلماس نامیده شد. با افول قدرت این حکومت شهر دوباره شاهپور نامیده شد و تا سال ۱۳۳۷ بخشی از شهرستان خوی بود. شاهپور در سال ۱۳۳۷ به شهرستان تبدیل شد و پس از انقلاب اسلامی به سلماس تغییر نام یافت.
۹ خرداد ۱۴۰۴