به گزارش یازاکو، دکتر بهروز ساری‌صراف روز شنبه افزود: تغییر اقلیم در حوضه دریاچه ارومیه مشهود است و در چنین شرایطی باید احیای این زیست‌بوم بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد و علاوه بر اتخاذ تدابیر موثر، از دریاهای آزاد هم برای نجات دریاچه ارومیه لوله‌کشی شود.
وی تغییر ساختار ستاد احیای دریاچه ارومیه از سطح ملی به سطح استانی را قابل تامل خواند و اظهار کرد: ما به جای اینکه مساله را بین‌المللی کرده و پای دانشمندان کشورهای جهان را برای نجات این دریاچه به ایران باز کنیم، ستاد احیا را از ملی به محلی تبدیل کردیم.
«ساری صراف» با اشاره به کمک ۴.۵ میلیون دلاری کشور ژاپن برای احیای دریاچه ارومیه در زمستان گذشته، ادامه داد: این پول هنگفت که می‌توانست در طرح‌های تامین آب دریاچه به کار گرفته شود، باید به صورت هدفمند هزینه شود.
استاد اقلیم‌شناسی دانشگاه تبریز با بیان اینکه در حال حاضر اهتمام جدی برای احیای دریاچه ارومیه احساس نمی‌شود، تاکید کرد: ادامه چنین روندی ممکن است نابودی کامل دریاچه را به دنبال داشته باشد.
وی گفت: طبق اعلام شرکت آب منطقه‌ای آذربایجان شرقی کاهش ۳۱ درصدی بارش‌ها، کسری بیش از پنج میلیارد مترمکعبی آب مخازن زیرزمینی استان و همچنین کاهش شدید حجم آب دریاچه ارومیه از جمله چالش‌های اساسی در حوضه آبی منطقه است که به مشکلات کلان بی‌آبی دریاچه ارومیه می‌افزاید.
«ساری صراف» به بازدید اخیر رییس جمهور از دریاچه ارومیه هم اشاره، و اضافه کرد: دکتر پزشکیان در این بازدید ابراز امیدواری کرد بارش‌ها به کمک احیای دریاچه ارومیه بیاید، که باید گفت در این حوضه تغییر اقلیم روی داده است و برای نجات دریاچه ارومیه باید آب داشته باشیم.
وی افزود: طبق اعلام رسمی اداره‌کل محیط زیست آذربایجان‌غربی، در فصل بارندگی یعنی بهار امسال آبگیری دریاچه موفقیت‌آمیز نبوده است.
«ساری صراف» اظهار کرد: متاسفانه تا تیر ماه جاری فقط ۴۴۰ میلیون مترمکعب آب از ۲ استان آذربایجان‌شرقی و آذربایجان‌غربی وارد بستر دریاچه ارومیه شد در حالی که نیاز آبی این دریاچه برای ثبات، سه میلیارد و ۴۰۰ میلیون مترمکعب است.
به گزارش ایرنا دریاچه ارومیه بزرگترین دریاچه داخلی ایران و یکی از جاذبه‌های توریستی و طبیعی ایران در شمال غرب کشور است که در سال‌های نه چندان دور آب مناسبی را در اختیار داشت.
حوضه آبریز دریاچه ارومیه با مساحت ۵۱ هزار و ۸۷۶ کیلومترمربع یکی از ۶ حوضه آبریز اصلی کشور است که روند خشکیدن و کاهش تراز آبی آن از اواخر دهه ۷۰ آغاز شد و سالانه ارتفاع آن حدود ۴۰ سانتی متر کاهش یافته است.