به گزارش واحد ترجمه پایگاه خبری یازاکو به نقل از آنادولو، جمهوری چواشستان یکی از مناطق فدرال روسیه از غرب با نیژنی نووگورود، از شرق با جمهوری تاتارستان، از شمال با جمهوری ماری‌ال و از جنوب با منطقه اولیانوفسک هم‌مرز است.
چواشستان که در ساحل رود ولگا (ایدیل) قرار دارد، ۱۸٬۳۰۰ کیلومتر مربع مساحت دارد و جمعیت آن ۱ میلیون و ۱۶۰ هزار نفر ثبت شده است.
در این منطقه که اقوام مختلفی در آن زندگی می‌کنند، ۶۸ درصد جمعیت را چواش‌ها، ۲۷ درصد را روس‌ها، ۳ درصد را تاتارها و ۱ درصد را موردوین‌ها تشکیل می‌دهند.
جمعیت چواش‌ها در روسیه (به‌ویژه در جمهوری‌های خودمختار تاتارستان و باشقیرستان) و سایر مناطق حدود ۲ میلیون نفر برآورد می‌شود.
فهرست
ترک‌های چواش
چواش‌ها از نوادگان بلغارهای پیشاایدیلی هستند که همراه با دیگر اقوام ترک مانند هون‌ها، خزرها، پچنگ‌ها و بلغارها در قرن ششم میلادی از آسیای مرکزی به اروپا مهاجرت کرده و در منطقه‌ای که امروز چواشستان نامیده می‌شود، ساکن شدند.
چواش‌ها که در ابتدا پیرو آیین تِنگری (تنگری‌باوری) بودند، در دوره تزارهای روس از قرن هجدهم به بعد مسیحی شدند. امروزه اگرچه چواش‌ها به عنوان مردمی ترک و مسیحی شناخته می‌شوند، اما برخی از آن‌ها دین اسلام را نیز پذیرفته‌اند.
زبان چواشی که متعلق به شاخه اوغور از زبان‌های ترکی است، با ویژگی‌های ساختاری خاص خود شناخته می‌شود و تنها زبان باقی‌مانده از این گروه زبانی به شمار می‌آید.
در جمهوری چواشستان که در سال ۱۹۲۰ تأسیس شد، زبان‌های رسمی عبارتند از چواشی و روسی.
در فرهنگ غذایی سنتی مردم چواش، غذاهایی چون پیراشکی گوشتی بسته به نام «هوپلو»، سوسیس‌هایی به نام «شارتان» و «تولترماش» که از گوشت گوساله و بره تهیه می‌شوند و غذاهایی مشابه مانتی، جایگاه ویژه‌ای دارند و در ایام عیدها بر سر سفره‌ها دیده می‌شوند.
پایتخت ۵۰۰ ساله چواشستان: چبُکساری
پایتخت چواشستان در زبان روسی چبُکساری و در زبان چواشی شوپاشکار نام دارد. برخی معتقدند این واژه به معنای «شهر در کنار آب» است، اما نظریه دیگری آن را مشتق‌شده از واژه «سوباشی» (فرمانده ارتش) می‌داند. در برخی منابع نام شهر به صورت «چوبوک‌سرای» نیز آمده است.
چبُکساری که در سال ۱۴۶۹ در کنار رود ولگا تأسیس شده، با جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی خود جلب توجه می‌کند. میدان سرخ در مرکز این شهر میزبان رویدادهای تاریخی و فرهنگی فراوانی است و به موزه‌ها، مجسمه‌ها و مراکز تفریحی راه دارد.
مجسمه «مادر محافظ»، یکی از نمادهای چواشستان با ارتفاع ۴۶ متر، توجه بازدیدکنندگان را جلب می‌کند. همچنین سنگ «تاگانایت» که در مرکز شهر قرار دارد و نماد خورشید است، به عنوان نشانه‌ای از شادی، شانس و عشق شناخته می‌شود.
موزه‌هایی که تاریخ چواش‌ها را روایت می‌کنند
موزه ملی چواش که در سال ۱۹۲۱ در چبُکساری تأسیس شد، تاریخ و فرهنگ چند صد ساله ترک‌های چواش را روشن می‌سازد.
این موزه دارای بخش‌هایی چون «ساکنان باستانی چواشستان»، «تاریخ مردم و منطقه چواش در قرون ۹ تا ۲۰»، «چواشستان در قرن بیستم» و «طبیعت و انسان» است و بیش از ۴۰ هزار اثر در آن به نمایش درآمده است.
این موزه که شامل وسایل، لباس‌ها، سنگ‌نوشته‌ها، آثار و اسناد مربوط به مردم چواش است، بازدیدکنندگان را به سفری در دل تاریخ می‌برد.
در موزه‌ای دیگر در میدان سرخ، نقشه‌ای دستی از روسیه به نمایش گذاشته شده که ابعادی بین ۳٫۲ تا ۶٫۷ متر دارد و حدود ۵۰ کیلوگرم وزن آن است. این نقشه با مشارکت بیش از ۳۵۰ کارشناس گلدوزی از مناطق مختلف، با استفاده از تکنیک‌ها و نمادهای خاص هر منطقه تهیه شده و تاریخ و فرهنگ غنی روسیه را بازتاب می‌دهد.
کلبه «یاسنا»
کلبه یاسنا که در روستای کشائوشی در منطقه چبُکساری قرار دارد، مکانی برای انتقال فرهنگ و سنت‌های چواش‌ها به نسل‌های امروز است و در تمام فصول سال میزبان علاقه‌مندان به تاریخ و فرهنگ است.
نام این مکان از واژگان «یانکار اوچه» در زبان چواشی گرفته شده و به معنی «جای روشن» است. در یاسنا خانه‌ها، ابزارهای زندگی روزمره در گذشته و مجسمه‌های چوبی از قهرمانان افسانه‌های چواشی به نمایش درآمده‌اند.
در این مکان، درخت بلوطی به نام «کیرِمِت» وجود دارد که چواش‌ها آن را منبع قدرت می‌دانند و بازتاب‌دهنده ارتباط آن‌ها با طبیعت و آیین‌هایشان در «جنگل‌های مقدس» است.
در این موزه روباز، موسیقی سنتی چواش اجرا می‌شود و غذاهای محلی نیز به بازدیدکنندگان عرضه می‌شود.
تنها موزه تراکتور روسیه
موزه علمی-فنی تاریخ تراکتور که در سال ۲۰۱۱ در چبُکساری افتتاح شد، اولین و تنها موزه تراکتور در روسیه است.
در این موزه حدود ۶۰ تراکتور از برندهای مختلف روسی و خارجی به نمایش گذاشته شده‌اند که بسیاری از آن‌ها همچنان قابل استفاده‌اند. بازدیدکنندگان می‌توانند از نزدیک این ماشین‌ها را بررسی کرده و اطلاعات تاریخی درباره آن‌ها کسب کنند.
در کنار مدل‌های تولید اتحاد جماهیر شوروی، تراکتورهایی مانند «فوردسون»، «جان دیر» و «مک‌کورمیک» که در اوایل قرن بیستم در آمریکا تولید شده‌اند، نیز به نمایش درآمده‌اند.
آلبرت سرگی‌یف مدیر این موزه در گفتگو با خبرنگاران گفت که این موزه تاریخ صنعت تراکتور را بازتاب می‌دهد و افزود: در زمان افتتاح موزه، تعداد تراکتورها اندک بود؛ اما امروز ۶۲ تراکتور در این‌جا نگهداری می‌شوند.
او همچنین اشاره کرد که در این مجموعه، تراکتورهایی از روسیه، آمریکا، چین و قزاقستان وجود دارند و قدیمی‌ترین آن‌ها، تراکتور «جان دیر» ساخت آمریکا در سال ۱۹۲۴ است.
اقتصاد چواشستان
جمهوری چواشستان که امسال صدمین و پنجمین سال تأسیس خود را جشن می‌گیرد، اقتصادی متکی بر صنعت، کشاورزی و خدمات دارد.
کارخانه تجهیزات الکتریکی چبُکساری، تجهیزاتی مانند ترانسفورماتور، سیستم‌های توزیع برق و محافظت رله تولید می‌کند و محصولاتش را هم در داخل روسیه و هم به خارج از کشور صادر می‌نماید. از جمله مشتریان این کارخانه، نیروگاه هسته‌ای آک‌کویو در ترکیه است.
کارخانه «آبات» در چبُکساری نیز سیستم‌های صنعتی متنوعی همچون فر، ماشین‌های شستشو و سیستم‌های سرمایشی برای صنایع غذایی تولید می‌کند.
مرکز تولید رازک (شیرین‌بیان) در چواشستان نیز فعالیت‌هایی در جهت توسعه انواع رازک انجام می‌دهد.
چواشستان همچنین دارای منابع طبیعی مانند سنگ گچ و دولومیت است و میزبان یکی از مراکز پزشکی پیشرفته روسیه در زمینه تروما، ارتوپدی و تعویض مفصل است.
در میان شرکای تجاری چواشستان، ترکیه در جایگاه هفتم قرار دارد.
حجم تجارت خارجی چواشستان با ترکیه در سال ۲۰۲۴ حدود ۱۳ میلیون دلار و در سه‌ماهه اول سال جاری ۲.۳ میلیون دلار بوده است. صادرات چواشستان به ترکیه شامل مواد شیمیایی آلی و معدنی، تجهیزات نیروگاه‌های هسته‌ای، محصولات چوبی و جنگلی و شیشه‌ای است.
