به گزارش واحد ترجمه پایگاه خبری یاز اکو به نقل از اؤخو، در عین حال ساموئل کاراپتیان میلیاردر معروف که تلاش دارد خود را به‌عنوان بازیگر جدید صحنه سیاسی ارمنستان معرفی کند، از بازداشتگاه سرویس امنیت ملی ارمنستان اعلام کرده که قصد دارد نیروی سیاسی جدیدی راه‌اندازی کند. تردیدی نیست که این ابتکار، لایه‌ای کاملاً تازه به فضای پرتنش کنونی خواهد افزود.
در زمانی که پاشینیان به کلیسا حمله می‌کند و مخالفان نیز در تلاش برای سازمان‌دهی دوباره خود هستند، ورود کاراپتیان به میدان سیاست ممکن است توازن‌های داخلی را از بنیان تغییر دهد. چرا که این اتفاق می‌تواند آغاز نبردی ایدئولوژیک و نهادی برای آینده ارمنستان باشد. حزب جدید ممکن است باعث همگرایی کلیسا، اپوزیسیون و طبقات ناراضی اجتماعی شود؛ امری که می‌تواند تعادل میان ارزش‌ها، باورها و ساختار حکمرانی را در جامعه ارمنستان به خطر بیندازد.
شایان ذکر است که پاشینیان اخیراً اظهار داشته است که برخی از مقامات کلیسا نذر تجرد خود را شکسته‌اند. این اظهارات به افزایش تنش بین دولت و کلیسا منجر شده است. این رخداد نشان‌دهنده ورود بحران دولت–کلیسا به مرحله‌ای جدید و خطرناک است. اگر در گذشته عمدتاً کلیسا انتقادات را مطرح می‌کرد، اکنون قدرت سیاسی به‌ویژه نخست‌وزیر پاشینیان به‌طور علنی حمله می‌کند. این اتفاق در تاریخ ارمنستان کم‌سابقه است، اما می‌تواند پیامدهای تکان‌دهنده‌ای به دنبال داشته باشد.
به نظر می‌رسد که پاشینیان در تلاش است اعتبار رهبری کلیسا را تخریب کند، با انتشار اطلاعات منفی علیه آنها و نشان دادن کلیسا به عنوان نهادی قدیمی که مانع توسعه ارمنستان مدرن است. این فقط یک مانور سیاسی نیست، بلکه درگیری سازمان‌یافته‌ای است. به‌عبارتی‌تلاشی است برای حذف کامل نقش کلیسا در آینده کشور. متهم کردن مقامات کلیسا به نقض نذر تجرد و برنامه‌ریزی برای انتشار اسناد محرمانه در این خصوص نشان می‌دهد که این مبارزه نه‌تنها ایدئولوژیک، بلکه اخلاقی و حقوقی نیز خواهد بود.
این بخشی از استراتژی بلندمدت پاشینیان است: تخریب وجهه کلیسا در چشم مردم، تضعیف پایگاه حمایتی آن، و معرفی آن به عنوان یک نهاد فاسد به‌جای یک رهبر معنوی.
اما باید توجه داشت که کلیسا در جامعه ارمنستان هنوز هم از اعتبار معنوی بالایی برخوردار است، و این درگیری می‌تواند باعث سیاسی شدن فعالانه‌تر محافل دینی شود. اگر پاشینیان به حملات آشکار خود ادامه دهد، این‌بار ممکن است کلیسا نیز وارد موضع پاسخ‌گویی شود.
در تاریخ ارمنستان همیشه نوعی تنش میان کلیسا و قدرت سیاسی وجود داشته است. اما این‌بار تفاوت در آن است که ابتکار حمله از سوی دولت است. اگر پیش‌تر کلیسا منتقد بود، اکنون دولت در حال تهاجم است. این بار درگیری نه‌تنها در گفتار بلکه در سطح فیزیکی یعنی اقامتگاه کلیسا نیز انجام می‌شود.
این تنش پتانسیل آن را دارد که تعادل میان ارزش‌ها، باورهای دینی و ساختار حکمرانی را در جامعه ارمنستان بر هم بزند. آن‌طور که پیداست، پاشینیان قصد عقب‌نشینی ندارد و این می‌تواند نه‌فقط به بحران سیاسی، بلکه به شکاف‌های عمیق‌تری در تمامی حوزه‌های کشور منجر شود.