به گزارش یازاکو، کهن‌شهر تبریز برآمده از دل تاریخ، شهری است با بیش از هفت هزار سال قدمت؛ آنگاه که بسیاری از تمدن‌ها هنوز پا نگرفته بودند، تبریز در گستره دشت‌های سرسبز آذربایجان، صدای کاروان‌های جاده ابریشم را در خود می‌پیچید. سارگون دوم، پادشاه آشور، در سال ۷۱۴ پیش از میلاد، تبریز را شهری بزرگ و آباد خوانده بود و این تنها گوشه‌ای از روایت‌های خاموشی است که بر سنگ‌ها و خاک این شهر نشسته است.
تبریز در دوران اورارتوها، مادها، هخامنشیان، اشکانیان و ساسانیان، چون دژی استوار از فرهنگ و اقتصاد این مرز و بوم محافظت کرد و با طلوع اسلام، روح مقاومت و بیداری را حفظ نمود. در هجوم مغول، عرب و تیمور، هرچند آتش و شمشیر سرزمین‌ها را می‌سوزاند، اما تبریز دوباره از خاکستر برخاست و در برابر تجاوز عثمانی‌ها ایستاد و با خون شهیدان خود مرزهای وطن را حفظ کرد.
تبریز تنها شهری است که در تاریخ، بیش از پنج بار پایتخت ایران شده است. در دوره ایلخانان، جلایریان، قره‌قویونلوها، آق‌قویونلوها و صفویان بارها پایتخت رسمی کشور بود و در عصر افشاریه، پایتخت نظامی و مرکز تصمیمات نادرشاه افشار شد. در دوره قاجار نیز با جایگاه ولیعهدنشینی، مرکز تصمیم‌گیری‌های مهم کشور بود.
اما تبریز فقط پایتخت قدرت نبود، بلکه پایتخت بیداری و شرافت نیز بود. در انقلاب مشروطه، ستارخان و باقرخان از کوچه‌های خاکی تبریز قیام کردند و پرچم عدالت و آزادی را بر فراز این سرزمین برافراشتند. مردمانش با دست‌های خالی اما قلب‌هایی پر از غیرت، گلوله‌های ظلم را با قامت خود پاسخ گفتند.
تبریز، روزگاری در زمره چهار شهر بزرگ جهان بود و با شهرهای بزرگی همچون استانبول، پاریس و لندن رقابت می‌کرد؛ شهری که به دلیل موقعیت جغرافیایی، قدرت اقتصادی و نقش دیپلماتیکش، مرکز توجه تجار، سفرای خارجی و تصمیم‌گیران سیاسی بود. روایت است که امیرکبیر، هنگام عزیمت به تهران گفته بود؛ «تهران را به مانند تبریز آباد خواهم کرد.» جمله‌ای که نشان می‌دهد تبریز، معیار توسعه و آبادانی در نگاه رجال بزرگ تاریخ ایران بوده است.
چند «اولین» مهم در تبریز نخستین چاپخانه، نخستین مدرسه مدرن، نخستین شهرداری، نخستین خط تلفن، نخستین اتاق بازرگانی، نخستین سینما و نخستین خیابان‌کشی مدرن ایران در تبریز شکل گرفت و به همین خاطر این شهر به «شهر اولین‌ها» شهرت دارد.
بازار تبریز، بزرگ‌ترین بازار سرپوشیده جهان، در هر پیچ‌وخم خود هزاران روایت از فرهنگ، کار و همبستگی مردمان این سرزمین را روایت می‌کند. مدارس و مراکز علمی تبریز از دوران قاجار تا امروز، پایگاه پرورش اندیشه‌های نو و روزنامه‌نگاری روشنفکرانه بوده‌اند.
تبریز شهری است که عرفا و شعرا، آن را مأمن آرامش می‌دانستند. شهریار در شعرهایش، هوای کوچه‌های تبریز را می‌بوید و عطر خاطراتش را می‌تند. بسیاری از بزرگان و عرفا این، وصیت کرده‌اند در خاک تبریز دفن شوند؛ چرا که این خاک با خون شهیدان و انرژی مقاومت آمیخته است.
امروز، تبریز قطب صنعت، اقتصاد و فرهنگ کشور است. شهری با دانشگاه‌های فعال، زیرساخت‌های صنعتی و نیروهای متخصص که می‌تواند مسیر اقتصاد ایران را به سمت توسعه پایدار تغییر دهد.
آری، تبریز شهری است که آینده ایران از دل کوچه‌های پرهیاهو، سنگ‌فرش‌های خاطره‌دار و نفس‌های گرم مردمان پرتلاشش عبور خواهد کرد. شهری که با گذشته‌اش می‌بالد، در حالش می‌درخشد و در آینده، نقش محوری خود را پرشورتر از همیشه ایفا خواهد کرد.
ایران امروز می‌تواند با بال‌های تبریز تاریخ ساز اوج بگیرد.