به گزارش یازاکو، کلانشهر تبریز به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین و صنعتی‌ترین شهرهای ایران، سال‌هاست با معضل ترافیک سنگین، آلودگی هوا و کم‌تحرکی شهروندان دست‌وپنجه نرم می‌کند. در چنین شرایطی، گسترش حمل‌ونقل پاک مانند دوچرخه‌سواری می‌توانست گامی مهم در مسیر کاهش آلایندگی، بهبود سلامت عمومی و روان‌سازی عبور و مرور شهری باشد. با این حال، نبود مسیرهای ایمن، مستمر و استاندارد برای دوچرخه‌سواری، یکی از خلأهای بزرگ در برنامه‌ریزی شهری تبریز به شمار می‌رود.
بسیاری از شهروندان به دلایل مختلف از جمله ناایمن بودن خیابان‌ها، نبود خطوط اختصاصی، کمبود ایستگاه‌ها و بی‌توجهی به فرهنگ‌سازی در این حوزه، امکان استفاده روزمره از دوچرخه را ندارند. در مقابل، افزایش بی‌رویه خودروهای شخصی، ناکارآمدی ناوگان حمل‌ونقل عمومی و ضعف در توسعه فضاهای سبز، وضعیت محیط‌زیست و ترافیک را بحرانی‌تر کرده است.
تجربه شهرهایی مانند اصفهان، تهران و مشهد در ایجاد مسیرهای ویژه دوچرخه‌سواری نشان داده که با برنامه‌ریزی اصولی، می‌توان ضمن کاهش وابستگی به خودرو، شهر را به سمت پایداری و سلامت سوق داد. لازم است مدیریت شهری تبریز نیز با درک ضرورت توسعه زیرساخت‌های حمل‌ونقل پاک، نسبت به ایجاد مسیرهای دوچرخه‌سواری پیوسته و ایمن اقدام کرده و با جلب مشارکت عمومی، فرهنگ استفاده از دوچرخه را در شهر نهادینه سازد.
در نهایت، توسعه مسیرهای دوچرخه‌سواری نه فقط یک اقدام ترافیکی، بلکه تصمیمی فرهنگی، زیست‌محیطی و اجتماعی برای آینده‌ای سالم‌تر در تبریز خواهد بود.