یازاکو، جعفر ساعی‌نیا_ بار دیگر صدای اعتراض از آذربایجان برخاسته است؛ این بار نه از زبان فعالان مدنی یا بخش خصوصی، بلکه از زبان عالی‌ترین مقام صنعتی استان. صابر پرنیان، مدیرکل صنعت، معدن و تجارت آذربایجان شرقی، با صراحت هشدار می‌دهد که حال صنعت خودروسازی در این خطه اصلاً خوب نیست. او به‌روشنی انگشت اتهام را به سمت تهران می‌گیرد: مرکز کشور نه‌تنها حمایت نکرده، بلکه با بی‌مهری و سیاست‌های غلط، صنایع مادر آذربایجان را در آستانه بحران قرار داده است.
پرنیان با اشاره به وضعیت ایران‌خودرو آذربایجان تأکید می‌کند: «این واحد تولیدی به دلیل بی‌مهری‌های پایتخت با مشکلات متعددی روبه‌روست.» او در ادامه از سایپا آذربایجان نیز یاد می‌کند و می‌گوید: «این مجموعه نیز از چالش‌های مدیریتی رنج می‌برد.» به بیان دیگر، هر دو برند ملی در آذربایجان شرقی، که قرار بود نماد شکوفایی و تمرکززدایی صنعتی باشند، به حاشیه رانده شده‌اند.
مدیرکل صمت استان همچنین به سرنوشت تلخ ماشین‌سازی تبریز اشاره دارد؛ برندی باسابقه که روزگاری مایه غرور ملی بود و امروز به سختی نفس می‌کشد. او می‌گوید: «حال ماشین‌سازی خوب نیست، اما امیدواریم در دولت سیزدهم شاهد رونق دوباره این مجموعه بزرگ صنعتی باشیم.» امیدی که در پس آن، یأس تلخ سال‌های گذشته نهفته است؛ سال‌هایی که این مجموعه قربانی خصوصی‌سازی‌های ناموفق و مدیریت‌های ناکارآمد شد.
به گفته پرنیان حدود ۳۰ درصد قطعات خودروی کشور در این استان تولید می‌شود، ۱۷۰ واحد صنعتی قطعه‌سازی فعال هستند و سالانه بیش از ۳۵ میلیون قطعه تولید می‌کنند.
وی همچنین از پیگیری اخذ مجوز برای ایجاد خودروساز سوم در تبریز و تولید موتورهای یورو ۵ و ۶ در شرکت ایدم و گیربکس اتوماتیک در چرخشگر خبر داده است.
به گفته او، فعال‌سازی مجدد شرکت‌های تولید خودروهای سنگین همچون رخش خودرو دیزل و اسنا آغاز شده و اگر حمایت جدی صورت گیرد، آذربایجان می‌تواند به قطب سوم خودروسازی ایران تبدیل شود. او در گفت‌وگوهای دیگر خود تصریح می‌کند: «اقتصاد آذربایجان شرقی اقتصادی درون‌زا و متکی بر بخش خصوصی است و اگر پایتخت اجازه دهد، این ظرفیت می‌تواند موتور محرک اقتصاد ملی باشد.»
آیا تهران حاضر است از نگاه مرکزگرایانه دست بردارد و آذربایجان را نه به‌عنوان حیاط خلوت، بلکه به‌عنوان شریکی واقعی در توسعه ببیند؟ تجربه گذشته نشان می‌دهد هر بار که صنایع مادر استان به حاشیه رانده شدند، هم آذربایجان زیان دید و هم کشور. صنعتی که در تبریز زمین بخورد، دودش دیر یا زود به چشم تهران هم خواهد رفت.
سخنان صابر پرنیان تنها هشدار یک مدیر نیست؛ این صدای یک استان است که بار دیگر قربانی بی‌توجهی شده است. اگر دولت مدعی حمایت از تولید و عدالت منطقه‌ای است، باید همین حالا تصمیمی قاطع بگیرد و صنایع مادر آذربایجان را احیا کند. در غیر این صورت، پایتخت هر روز بیشتر در نگاه مردم این خطه به نماد بی‌مهری و بدنامی بدل خواهد شد.