یازاکو، جعفر ساعی‌نیا_ پارسال در چنین روزهایی، تراکتور نمایشی رؤیایی در سطح دوم لیگ قهرمانان آسیا داشت؛ بدون حتی یک شکست، همه تیم‌ها را درو کرد و پرچم ایران را بالا برد. اما واکنش بسیاری از رسانه‌ها و صفحات ورزشی پایتخت چه بود؟ نه تحسین، نه افتخار، بلکه تمسخر! مدام می‌گفتند تراکتور در «سطح ۲ آسیا» بازی می‌کند و این موفقیت‌ها ارزش ندارد.
امروز اما واقعیت برملا شده است. همان استقلال و سپاهان پرادعایی که رسانه‌ها روی سر می‌گذاشتند، در همین سطح دوم آسیا آبروریزی کردند و با نتایجی ضعیف باخت دادند. آیا حالا کسی حاضر است اعتراف کند که موفقیت تراکتور کوچک‌شماری شده بود؟ یا همچنان باید قربانی این سیاست‌ها و نگاه تبعیض‌آمیز شد؟
اما بی‌عدالتی به همین جا ختم نشد. دیروز تراکتور در سطح اول لیگ قهرمانان آسیا برابر نماینده امارات به میدان رفت. بازی‌ای مهم برای فوتبال ایران. اما شبکه سه در اقدامی عجیب، وسط مسابقه گزارش پخش زنده را قطع کرد و روی آنتن زنده کشتی را گزارش کرد؛ در حالی که همان کشتی از شبکه ورزش هم پخش می‌شد!
اوج تحقیر جایی بود که تراکتور گل زد و گزارشگر نه تنها هیچ هیجانی از خود نشان نداد، بلکه در همان لحظه مشغول گزارش کشتی بود! آیا این رفتار چیزی جز بی‌اعتنایی آشکار و بی‌احترامی به میلیون‌ها هوادار تراکتور است؟ چرا وقتی تیم‌های پایتخت مقابل حریفان خارجی قرار می‌گیرند، کوچک‌ترین اتفاق با بزرگ‌ترین هیجان گزارش می‌شود، اما گل تراکتور در لیگ نخبگان آسیا این‌چنین بی‌روح و بی‌اهمیت جلوه داده می‌شود؟
این تبعیض رسانه‌ای سال‌هاست ادامه دارد؛ تیمی با یکی از پرشورترین هواداران آسیا همیشه یا نادیده گرفته شده یا تحقیر شده است. واقعیت تلخ این است که برای برخی رسانه‌های پایتخت، فوتبال فقط در تهران تعریف می‌شود و موفقیت‌های تیم‌های شهرستانی، حتی در سطح قاره‌ای، هیچ ارزشی ندارد.
تراکتور حقش احترام و توجه است، نه سانسور و تحقیر. اگر رسانه ملی نمی‌تواند در برابر یک موفقیت بین‌المللی این‌گونه رفتار کند، پس دیگر چه انتظاری باید داشت؟