به گزارش یازاکو، مَثلِث در قالب تئاتر عروسکی با دست و بر پایهی نقیضهسازی یا پارودی اجرا شد. اقتباسی آزاد از سه تراژدی مشهور شکسپیر، مکبث، هملت و اتللو. اما اینبار روایت در جهانی فانتزی و کمیک پیش میرود، جایی که قهرمانان تراژدی در پاساژی خیالی و در مجاورت سرویس بهداشتی عمومی گرفتار چرخهای از قدرت، خیانت و طنز میشوند.
در مَثلِث خبری از دکورهای پرزرقوبرق یا گفتوگوهای مطول نیست. تنها یک میز، چند نور متمرکز و عروسکهای میلهای، جهانی میسازند که در آن مرز میان تراژدی و طنز بهناگاه محو میشود. این نمایش نشان میدهد که ذهن خلاق و طناز میتواند حتی استیکرهای سر در توالت عمومی را به اثر هنری بدل کند.
هماهنگی دقیق میان عروسکگردانان و گوینده، و ریتم منسجم اجرا تا پایان، از ویژگیهای درخشان این اثر است. امری که در ساختارهای مینیمالیستی بهسادگی حاصل نمیشود. مَثلِث در حقیقت تلاشی است برای بازآفرینی طنزآمیز شکسپیر و بازخوانی معاصر مفاهیمی چون قدرت، گناه و مکافات. در این جهان نمایشی، پاساژ استعارهای از جامعهی مدرن است و توالت، نمادی از چرخهی تکرارشوندهی رقابت و سقوط قدرت.
استقبال تماشاگران تبریزی از اجرا، نشان از ارتباط موفق نمایش با ذهن و ذائقهی مخاطب امروز دارد. هرچند برخی نقدها به تقلیل محتوای تراژیک شکسپیر به شوخیهای سطحی اشاره داشتند، اما اغلب منتقدان بر خلاقیت تیم اجرایی، فرم تازه و جسارت کارگردان تأکید کردهاند.
مَثلِث پیشتر در جشنواره مبارک موفق به دریافت جوایز بهترین کارگردانی، عروسکگردانی و اثر شده و در بخشهای موسیقی، متن و صداپیشگی نیز نامزد دریافت جایزه بوده است. این اثر همچنین در جشنواره پاپتلند قزاقستان عنوان بهترین اثر اقتباسی را کسب کرده و از سوی انجمن نمایش عروسکی ایران بهعنوان برترین اثر سال شناخته شده است.
در خلاصهی داستان آمده است که هر قلمرویی شاهی دارد و هر شاهی خائنی. مَثلِث، روایت خیانت مردی وفادار به شاه، خیانت شاهی وفادار به مرد و خیانت زنی وفادار به هر دو است؛ مثلثی از تناقض و توطئه که در دل یک پاساژ میچرخد و تنها سه برادر سرنوشت، از پایان آن آگاهاند.
تئاتر خوب، بیش از آنکه سرگرمی باشد، آینهای از تفکر و تخیل انسان معاصر است. در روزگاری که بسیاری از هنرها گرفتار تکرارند، دیدن آثاری چون مَثلِث نه فقط تجربهای متفاوت، بلکه تمرینی برای اندیشیدن و زیستن است. باید به تئاتر رفت و تئاتر خوب را دید، چرا که صحنه هنوز جایی است که میتوان در آن زندگی را با تخیل، حقیقت را با طنز، و انسان را با سایههای خودش روبهرو کرد.