به گزارش یازاکو، جعفر ساعی‌نیا_ دریاچه اورمیه سال‌هاست قربانی سیاست‌زدگی، مدیریت جزیره‌ای و وعده‌های بی‌نتیجه شده است. هر دولتی که بر سر کار آمده است، طرحی جدید معرفی کرده است، اما هیچ‌کدام نتوانسته‌اند روند خشکیدگی دریاچه را متوقف کنند. وعده‌ها تکرار شده‌اند، مدیران تغییر کرده‌اند، بودجه‌ها تخصیص یافته‌اند و در عمل کاری انجام نشده است و دریاچه امروز نه‌تنها احیا نشده، بلکه به مرز نابودی کامل نزدیک شده است.
در تاریخ ۱ آبان ۱۴۰۴، رئیس‌جمهور مسعود پزشکیان در سخنان خود از «برنامه جامع احیای دریاچه اورمیه» گفت و بر همکاری دانشگاه‌ها، نهادهای مردمی و سازمان فائو تأکید کرد. او همچنین به ضرورت بازطراحی الگوی کشت و مصرف آب اشاره کرد. اما پرسش اساسی همچنان پابرجاست: چرا با وجود تکرار همین وعده‌ها در سال‌های گذشته، دریاچه هنوز در آستانه‌ی مرگ است؟
احیای دریاچه اورمیه از مرحله‌ی شعار عبور کرده و نیازمند اقدام فوری است. هر سال نشست‌های متعدد، همایش‌ها و سخنرانی‌ها برگزار می‌شوند، اما نتیجه در میدان صفر است.
اگر دولت وفاق ملی می‌خواهد اعتماد عمومی را حفظ کند، باید گزارش شفاف از روند اجرای پروژه‌ها، میزان پیشرفت واقعی و زمان‌بندی تحقق وعده‌ها منتشر کند. تا زمانی که مردم اثر سیاست‌ها را در سطح آب و در زندگی روزمره‌ی خود نبینند، هیچ بیانیه‌ای باورپذیر نخواهد بود.
وقتی می‌خواهید برای تأمین آب استان سمنان از خزر آب بکشید،
وقتی می‌توانید برای اصفهان از عمان خط انتقال طراحی کنید،
پس چرا دریاچه اورمیه هنوز چشم‌به‌راه است؟
شما وعده داده‌اید؛ حال، مردم منتظر عمل‌اند.