به گزارش یازاکو، کلان‌شهر تبریز، این نگین شمال‌غرب کشور، این روزها درگیر معضلی است که آرامش شهروندانش را نشانه رفته است؛ معضلی به نام «ترافیک مراکز درمانی». تراکم بی‌حد مراکز بیمارستانی، درمانگاهی و مطب‌های پزشکی در خیابان‌هایی که گنجایش این حجم از تردد را ندارند، عبور و مرور در بخش‌های حیاتی شهر را به کابوسی برای شهروندان تبدیل کرده است.
تصویری از یک بن‌بست ترافیکیکافی است در ساعات پرتردد عصر، پای به خیابان گلگشت بگذارید. از مقابل مرکز تخصصی شیخ‌الرئیس و بهاران که بگذرید، صف خودروهایی به چشمتان خواهد خورد که برای سوار و پیاده‌کردن بیماران به‌صورت دوبله و وسط خیابان ایستاده و تمامی خطوط حرکت را مسدود کرده‌اند. این صحنه، تکرار مکرر داستان روزانه دیگر خیابان‌های شهر همچون خیابان ۱۷ شهریور است که با تجمع مطب‌های پزشکان، به یکی از کانون‌های اصلی ترافیک شهر تبدیل شده است.این مشکل تنها به این چند خیابان محدود نمی‌شود. میدان پیشقدم با استقرار مرکز سلامت تبریز، میدان ساعت با مجاورت بیمارستان بهبود و ده‌ها مرکز پزشکی دیگر در نقاط مختلف شهر، هر یک به کانونی برای ایجاد گره‌های ترافیکی بدل شده‌اند. شهروندان تبریزی برای یک رفت‌وآمد ساده در این مناطق، باید ساعت‌ها در ترافیک سنگین خودروها گرفتار شده و هزینه‌های زیادی را برای سوخت و زمان از دست بدهند.
ریشه‌یابی یک بحران؛ برنامه‌ریزی غلط یا بی‌تدبیری؟کارشناسان شهری و شهروندان، ریشه این معضل را در عدم برنامه‌ریزی جامع شهری و توزیع نامتوازن مراکز درمانی می‌دانند. تمرکز این مراکز در بافت مرکزی و قدیمی شهر که از پیش با مشکل کمبود فضای پارک و عرض کم معابر دست‌وپنجه نرم می‌کنند، آتشی به خرمن ترافیک شهر افزوده است.نبود پارکینگ کافی در مجاورت مراکز درمانینبود پارکینگ‌های کافی در مجاورت این مراکز، بیماران و همراهان آن‌ها را وادار می‌کند تا خودروهای خود را به‌اجبار در حاشیه خیابان‌ها متوقف کنند که این خود به بسته‌شدن یک یا چند خط حرکت می‌انجامد. گویی مدیریت شهری در دهه‌های گذشته، پیش‌بینی لازم را برای استقرار این مراکز درمانی نداشته است.
هشدار برای یک خیابان راهبردی؛ تکرار تاریخ در ارتشبه نظر می‌رسد تجربه‌های ناموفق در موقعیت‌یابی مراکز درمانی، هنوز هم درس عبرتی برای مدیران شهری و استانی نشده است. ساخت ساختمانی موسوم به مجتمع سلامت در تقاطع ارتش، نگرانی‌های تازه‌ای را به وجود آورده است. این خیابان که یکی از محورهای اصلی و حیاتی ارتباطی در تبریز محسوب می‌شود، در صورت تبدیل شدن به یک کانون جدید درمانی، به احتمال زیاد سرنوشت خیابان‌های گلگشت و ۱۷ شهریور را تکرار خواهد کرد و یک شریان حیاتی دیگر شهر را به کام ترافیک خواهد کشاند.اقدام مدیریت شهری و ارگان‌های دخیلدر پیگیری‌های میدانی آنچه مشاهده می شود، عدم حضور مؤثر و فعالانه ماموران راهنمایی و رانندگی برای ساماندهی ترافیک در مقابل برخی از این مراکز، به ویژه در ساعات اوج مراجعه است. به نظر می‌رسد رویکرد موجود، بیشتر «انتظار و مشاهده» است تا «مداخله و حل مسئله».
راه‌حل‌های پیش‌روکارشناسان برای خروج از این بحران راهکارهایی را پیشنهاد می‌دهند:_الزام سازندگان مراکز درمانی جدید به احداث پارکینگ‌های طبقاتی کافی قبل از آغاز به کار از جمله این نیازهای ضروری است._همچنین توسعه سامانه‌های نوبت‌دهی الکترونیکی برای کاهش مراجعات غیرضروری یکی دیگر از راهکارهایی است که می تواند بار ترافیکی این مراکز را بکاهد._تقویت و توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی برای دسترسی آسان‌تر به این مراکز و ایجاد قطب‌های جدید درمانی در منطقه‌ای مناسب از دیگر راهکارهای موجود خواهد بود.بن‌بست ترافیکی که مانع از خدمات اورژانسی و اضطراری می‌شودبه نظر می‌رسد مدیریت یکپارچه شهری و عزم جدی دستگاه‌های متولی برای جلوگیری از تکرار اشتباهات گذشته، تنها راه نجات تبریز از این بن‌بست ترافیکی است. بن‌بستی که علاوه بر اتلاف وقت و هزینه شهروندان، ممکن است در مواقع اضطراری، مانعی برای ارائۀ خدمات اورژانسی نیز باشد.