به گزارش واحد ترجمه پایگاه خبری یازاکو به نقل از اؤلکه، دولت آذربایجان بهروشنی نشان میدهد که مناقشه با ارمنستان دیگر در گذشته ماند. تنها بدیل امنیت، همزیستی و توسعه پایدار در منطقه، صلح و همکاری نزدیک است. گامهای پیوسته و واقعی آذربایجان در سالهای اخیر تأیید میکند که این رویکرد صرفاً در حد بیانیه نمانده و به سیاستی عملی تبدیل شده است.
ترانزیت و همکاری انرژی: واقعیت جدید منطقهای
مدتی است که انتقال کالاهای ارمنستان از طریق خاک آذربایجان بهصورت مستمر انجام میشود. دولت آذربایجان حمل غلات ارمنستان از قزاقستان و روسیه از طریق راهآهن و خاک آذربایجان را فراهم کرده است. پیش از این نیز در دورهای که در انتقال گاز روسیه به ارمنستان مشکلاتی به وجود آمده بود، موضع سازنده آذربایجان پیامی آشکار به جامعه بینالمللی بود مبنی بر آمادگی این کشور برای صلح.
امروز این رویکرد خیرخواهانه وارد مرحلهای تازه شده است. پس از پیشرفتهای حاصلشده در مذاکرات، ارسال فرآوردههای نفتی آذربایجان به ارمنستان نشان میدهد که همکاری منطقهای اکنون نتایج ملموسی به همراه دارد. بهاینترتیب در مجموع ۱۲۲۰ تُن بنزین با اکتان ۹۵ که در ۲۲ واگن بارگیری شده بود، به ارمنستان تحویل داده شده است.
اظهارات پاشینیان و بستر سیاسی
اظهارات نیکول پاشینیان نخستوزیر ارمنستان در این باره نیز قابل توجه است. او با استقبال از این انتقال گفت: این تجارت میان شرکتهای خصوصی انجام میشود. اما صلحی که میان ارمنستان و آذربایجان برقرار شده، بستر سیاسی لازم را برای آن فراهم کرده است. این سخن بار دیگر نشان میدهد که شرط اساسی همکاری اقتصادی، اعتماد سیاسی و گذار از تقابل به همکاری است. دقیقاً باکوست که بهعنوان بازیگر اصلی، این بستر سیاسی را شکل داده است.
مفهوم «خانه قفقاز» و مأموریت باکو
آذربایجان با این ژست به جامعه بینالمللی نشان میدهد که به صلح پایدار در منطقه علاقهمند است و نقش تضمینکننده واقعی صلح و امنیت را بر عهده گرفته است. هدف راهبردی دولت آذربایجان، شکلدهی به مدل «خانه قفقاز» است؛ مدلی مبتنی بر همکاری مشترک کشورهای منطقه بدون مداخله طرفهای ثالث و بر پایه اعتماد متقابل و یکپارچگی اقتصادی. این رویکرد به ایجاد فضای اعتماد میان طرفهای مناقشه، زدودن تدریجی کلیشههای دشمنی و بازگشتناپذیر شدن صلح کمک میکند.
نگرانی مراکز خارجی و مقاومت ژئوپولیتیکی
طبیعی است که این گامهای خیرخواهانه و سازنده آذربایجان از سوی همه مراکز بهطور مثبت پذیرفته نشود. برخی قدرتهای خارجی که دههها برای حفظ منافع خود و اهرمهای نفوذشان در قفقاز جنوبی، بذر دشمنی میان باکو و ایروان کاشتهاند، با حسادت به این روند مینگرند.
پس از جنگ دوم قرهباغ، پیشرفتهای جدی در مذاکرات صلح میان آذربایجان و ارمنستان بدون مشارکت طرفهای ثالث و همچنین پاراف شدن سند اولیه صلح، در مسکو و برخی محافل اروپایی موجب نگرانی شده است؛ چرا که اجرای موفق مأموریت رهبری باکو در تأمین صلح منطقهای، توان نفوذ این نیروها را تضعیف میکند.
با وجود همه فشارها و موانع، آذربایجان مأموریت صلحی را که بر عهده گرفته، بهطور پیگیر ادامه میدهد. ارسال فرآوردههای نفتی به ارمنستان نشان میدهد که این سیاست نه نمادین، بلکه واقعی و دارای نتایج قابل اندازهگیری است. آنچه پیداست این است که دولت آذربایجان مصمم است به صلح پایدار در قفقاز جنوبی دست یابد و ایده «خانه قفقاز» را به واقعیت تبدیل کند و قصد عقبنشینی از این خط راهبردی را ندارد.