به گزارش یازاکو، جعفر ساعینیا_ هر سال با آغاز فصل سرما، تالابهای استان اردبیل به ایستگاه امن هزاران پرنده مهاجر از مناطق شمالی اروپا و آسیای میانه تبدیل میشوند. تنوع بالای گونهها، از قویهای فریادکش و پلیکان خاکستری گرفته تا اردکهای نادر و پرندگان شکاری تالابی، نشاندهنده سلامت نسبی این زیستگاهها و اهمیت آنها در شبکه مهاجرت جهانی پرندگان است.
اما این پدیده طبیعی، تنها یک رویداد زیستمحیطی نیست. در بسیاری از کشورهای جهان، تالابها و مسیرهای مهاجرت پرندگان بهعنوان جاذبههای اصلی گردشگری طبیعی شناخته میشوند. «پرندهنگری» امروز یکی از شاخههای روبهرشد گردشگری است که گردشگران متخصص، طبیعتدوستان و عکاسان حیات وحش را به مناطق کمتر توسعهیافته میکشاند و بدون تخریب منابع، درآمدزایی ایجاد میکند.
تالابهایی مانند میل و مغان، تپراقکندی، شورابیل، نئور و سد یامچی میتوانند به کانونهای گردشگری طبیعت در اردبیل تبدیل شوند؛ مشروط بر آنکه توسعه گردشگری با ملاحظات محیطزیستی همراه باشد. ایجاد مسیرهای مشخص بازدید، آموزش جوامع محلی، ساماندهی بازدیدکنندگان و جلوگیری از شکار غیرمجاز، از پیشنیازهای این مسیر است.
از منظر اقتصادی نیز، گردشگری تالابی میتواند به تنوعبخشی به معیشت روستاهای پیرامونی کمک کند. اقامتگاههای بومگردی، راهنمایان محلی، فروش صنایعدستی و خدمات مرتبط با طبیعتگردی، فرصتهایی هستند که بدون فشار بر منابع طبیعی قابل تحققاند.
تالابهای اردبیل امروز نهتنها پناهگاه پرندگان مهاجر، بلکه آینهای از ظرفیتهای مغفول گردشگری استاناند. اگر این سرمایه طبیعی با نگاه علمی و برنامهمحور مدیریت شود، میتواند به یکی از برندهای گردشگری پایدار شمالغرب کشور تبدیل شود؛ برندی که حفاظت از طبیعت را به فرصت توسعه بدل میکند.