به گزارش پایگاه خبری یاز اکو، به کارگیری چنین مفاهیمی در ادبیات سیاسی روسیه آشنا می باشد و در مناطقی مانند شبه جزیره کریمه، شرق اوکراین، اوستیا و آبخازیا نیز به کار رفته است به گونه‌ای که استفاده گسترده از این مفاهیم و نرمالیزه کردن آن «چینش گفتمانی روسیه» برای اشغال در آینده به شمار می آید.
در این راستا روسیه با حمایت از نیروهای وفادار به خود در مناطق یاد شده آنها را تحت حفاظت معنوی و سپس نظامی خود قرار داده و پس از مدتی با انجام رفراندوم و یا تحرکات نظامی این مناطق را ضمیمه خاک خود می کند.
گسترده شدن به کارگیری چنین گفتمانی از سوی رسانه های نزدیک به دولت روسیه را می توان ناشی از نگرانی عمیق این کشور و نوعی واکنش به حضور فزاینده ترکیه و ناتو در منطقه تفسیر کرد.
روسیه در حالی برگ ارامنه مناطق مرکزی قره باغ را به پیش می کشد که عملیاتی شدن چنین اقدامی به لحاظ ژئوپولیتیکی دور از انتظار می باشد.
رویای روسیه برای بازگشت به قفقاز
علیرغم تداوم تلاش ها و فشارهای روسیه برای بازگرداندن ارامنه قره باغ و حتی کوچاندن ارامنه از سایر مناطق بویژه سرزمین اصلی ارمنستان، آمارها حاکی از آن است که بیش از ۱۰۰ هزار نفر از جمعیت ارمنستان پس از جنگ اخیر از این کشور خارج شده اند و تعداد ارامنه حاضر در قره باغ بنا بر گفته آراییک هاروتیونیان (رهبر آرتساخ سابق) به ۳۵ هزار نفر رسیده است که این تعداد به دلیل کمبود منابع و عدم دسترسی به لجستیک کافی در حال کاهش نیز می باشد.
با این توصیف، استفاده از برگ ارامنه قره باغ و همچنین عدم شفافیت در وضعیت حقوقی قره باغ، بخشی از رویای روسیه برای بازگشت به قفقاز و همچنین جلوگیری از شکل گیری آرایش های سیاسی جدید با محوریت ترکیه و غرب بوده و پیش کشیدن چنین تهدیدی را می توان اهرم فشاری علیه اتحاد روز افزون جمهوری آذربایجان و ترکیه توصیف کرد و عملی شدن آن نیز اما و اگر های ناممکن بسیاری دارد.
