یاز اکو – مترجم: مهدی عباسی؛ در حقوق بین الملل و روابط بین الملل مسئله ای بنام عدالت تاریخی وجود دارد. اگر این اصل نقض شود، دیگر نیازی به صحبت در مورد عدالت یا قانون نیست. در طی ۳۰ سال گذشته جهان شاهد یک بی عدالتی تاریخی بوده است. جهان متمدن شاهد اشغال سرزمین های آذربایجان توسط ارمنستان، محرومیت صدها هزار نفر از خانه های خود و بی تفاوتی جامعه جهانی بوده است و در طول این سالها آذربایجان با صبر و شکیبایی به این امید که جامعه جهانی این بی عدالتی تاریخی را برطرف می کند دوام آورد.
در ۳۰ سال گذشته رهبری آذربایجان در رویدادهای مختلف بین المللی خواستار رفع اشغال کشور شده است، ولیکن پاسخ مناسبی از طرف جامعه بین الملل صورت نگرفته و متأسفانه در طول این سالها چیزی جز وعده های پوچ ندیده است. سرانجام هنگامی که جمهوری آذربایجان سعی کرد از قدرت نظامی خود برای پایان دادن به اشغالگری استفاده کنند، جامعه بین المللی و نهادهای مسئول حل منازعه از خواب غفلت بیدار شده و شروع به صحبت کردند.
به نقل از پرتال ملی آز، الهام علی اف رئیس جمهور آذربایجان در دیدار خود با هماهنگ کننده جدید سازمان ملل متحد در جمهوری آذربایجان به این موضوع توجه ویژه ای کرد.
رئیس دولت خاطرنشان کرد که در حال حاضر دغدغه اصلی ما بازسازی مناطق از دم ویران شده است.
وی گفت: البته ما مشتاقانه منتظر همکاری های آتی با سازمان ملل متحد در کلیه زمینه ها بخصوص کمک های بشردوستانه برای برپایی مجدد سرزمین های آزاد شده براساس برنامه های خود هستیم. البته ما به تعامل بیشتری با نهادهای سازمان ملل نیاز داریم. همانطور که می دانید ما با یونسکو در ارتباط هستیم. تقریباً ۳۰ سال است که منتظر یونسکو هستیم.
الهام علی اف افزود: نمی دانم می دانید یا نه، از چند سال پیش و شروع اشغالگری، ما از یونسکو دعوت کردیم که به اراضی اشغال شده ما بیاید و ببیند در سرزمین های ما چه می گذرد. زیرا گروه مینسک سازمان امنیت و همکاری اروپا قبلاً دو مأمور حقیقت یاب به سرزمین های اشغالی ما ارسال کرده بود. ما از آنها خواستیم مأمور دیگری بفرستند، اما آنها این کار را نکردند. ما از یونسکو درخواست کردیم تا از آسیب هایی که متجاوزان ارمنی به آثار تاریخی و فرهنگی ما زده بودند بازدید کنند، اما آنها نپذیرفتند.
مقامات یونسکو گفتند که یونسکو در امور سیاسی دخالت نمی کند. با این حال پس از پایان جنگ دوم قره باغ ما سیگنال هایی از یونسکو دریافت کردیم که آنها می خواهند بیایند. البته ما تعجب خود را ابراز کردیم. چون تقریباً ۳۰ سال بود که ما از آنها می خواستیم بیایند. بعد از پایان جنگ تصمیم گرفتند بیایند. بنابراین ما با این امر موافقت کردیم و تا آنجا که من می دانم آخرین خبر این بود که با انجام ماموریت موافقت شده است، اما اکنون ارمنستان دوباره اعتراض کرده است. با این اوصاف ماموریت ایشان دوباره به تأخیر می افتد.
بنابراین بدیهی است که سازمان های بین المللی در مورد مصیبت و فاجعه ای که بر سر مردم آذربایجان آمده است هنوز هم بی عدالتی نشان می دهند. آنها با این حرکت ها رفتار غیرمسئولانه ای را از خود نشان می دهند. اگرچه آذربایجان پس از اشغال سرزمین هایش یونسکو را به منطقه دعوت کرد تا با خسارات وارده به آثار تاریخی اش در زمان اشغال آشنا شود، اما این سازمان نپذیرفت. همه اینها نشان می دهد که حتی سازمانی که مسئول حفاظت از میراث فرهنگی بشریت است با استانداردهای دوگانه ناشی از چنین منافع سیاسی شکست خورده ای رفتار می کند و این یک رفتار بسیار شرم آوری است.
