به گزارش پایگاه خبری یاز اکو به نقل از مهر، نمایش تکه‌های سنگین سرب با مضمون بخشی از زندگی نامه شهید مصطفی چمران در تبریز پس از وقفه‌ای کوتاه به خاطر کرونا در مجموعه فرهنگی هنری الف در حال اجراست. این نمایش به نویسندگی ایوب آقاخانی و کارگردانی سعید رضانژاد به اجرا در آمده است. حامد منافی و نیلوفر علیپور بازیگران این نمایش هستند.
این روایت کوتاه که مملو از لحظه‌های احساسی و تلخ و شیرین است به آشنایی با غاده جابر، همسر لبنانی شهید چمران اشاره دارد.
مهم‌ترین نکته‌ای که می‌تواند هر بیننده‌ای را به این اجرا جذب کند حس گیری خوب بازیگران در اجراست. اشک‌ها و خنده‌هایشان به مخاطب ثانیه‌ای اجازه نمی‌دهد از صحنه چشم بردارند.
به سراغ سعید رضا نژاد کارگردان این اثر می‌رویم تا با او گفت و گویی داشته باشیم.
سعید رضا نژاد متولد سال ۱۳۵۱ و تهیه کننده و کارگردان صدا و سیمای مرکز تبریز است. از سال ۱۳۸۱ وارد تلویزیون شده و بیشتر کارهایش در حوزه تلویزیون است.
این اثر، چندمین کار شماست؟
بیشتر کارهایم در عرصه مستند سازی و تلویزیون است. اما به صورت حرفهای این کار دومین کار تئاتر بنده است.
در مورد اولین اثرتان توضیح می‌دهید؟
بله، یک کار در سال ۹۸ به اجرا در آوردیم به اسم من هزار و یک شب زنده هستم. مضمون این نمایش تک اجرا، گریزی بر زندگی اولین اسیر زن ایرانی بود برگرفته از کتاب من زنده‌ام اثر خانم معصومه آباد بود.
چه انگیزه‌ای باعث می‌شود که کارهایتان زندگی نامه شهدا باشد؟
من بعد از آشنایی با فضایی که شهدا و رزمندگان و آزادگان آن را درک کردند با تعدادی از رزمندگان رفاقت کردم و با خاطرات شهدا انس گرفتم. فکر کردم که خیلی خوب می‌شود اگر این داستان هارا در عرصه هنر به استفاده بگیریم و خاطرات را با استفاده از هنر به نسل جوان یادآوری کنیم چراکه هیچ چیزی به اندازه هنر و مخصوصاً تئاتر نمی‌تواند حس و حال یک اتفاق را به دیگران منتقل کند. هنر تئاتر می‌تواند به روح و مغز نفوذ کند و تأثیر گذار باشد.
از رفاقت با رزمندگان و انس گرفتن با خاطرات شهدا گفتید، شما سابقه حضور در جبهه دارید؟
نه، سن من یاری نکرد چند سال بعد از تولد بنده جنگ تمام شد ولی درک حس و حال رزمندگان باعث می‌شود همه با آنها رفاقت کنند و این بهترین نوع رفاقت در این دنیا است.
چرا زندگی نامه شهید چمران را انتخاب کردید و تحلیلتان از آن چیست؟
من از اول شهید چمران را به عنوان الگو می‌شناسم چراکه شهید چمران یک شخصیت خاص و دراماتیک است و می‌طلبد کسانی که در این عرصه فعالیت دارند زندگی ایشان را مورد کنکاش قرار دهند، در کنارهم بودن یک شخصیت نظامی و کوهی از عشق و عاطفه نظر هر کسی را جلب می‌کند.عرصه نابی است برای در آوردن اثر فاخر در هر زمینه‌ای. نوشته استاد آقاخانی همشهری تبریزی بزرگوارم را که خواندم دیدم اگر بتوان آن را اجرا کرد، چه نمایش نامه خوبی می‌شود.
اتفاقی که نظر بیننده‌ها و به شخصه من را جلب کرد اشک شما در صحنه‌های مختلف بود، بعد از پانزدهمین بار این صحنه‌ها برای شما تکراری نشده است؟
من کلمه به کلمه این اجرا را حفظ هستم و انس گرفتم با صحنه‌های مختلفش، اما هنوز هم انگار برخی صحنه‌ها را برای اولین بار است که می بینم این نا خواسته است و احساس می‌کنم این از قدرت خوب بازیگران این اجرا است. البته بعید میدانم کسی این اجرا را تماشا کند و تحت تأثیر قرار نگیرد.
در مورد مراحل آماده کردن و تمرین و تولید کار و زحمت بازیگران و در کل در مورد پشت صحنه این اجرا توضیحاتی می‌دهید؟
تقریباً از سال ۱۳۹۹ متن را مطالعه کردم و مجوز کتبی اجرای این نمایش را از نویسنده این اثر گرفتم مدتی برا کسب مجوز از اداره ارشاد، انتخاب بازیگران و انتخاب عوامل فنی زمان گذاشتیم تا اینکه به صورت رسمی از اردیبهشت ۱۴۰۰ شروع کار، کلید خورد. به صورت فشرده و با توجه به شرایط کرونایی تمرین‌ها را شروع کردیم. البته کرونا در این راه با ما همراهی نکرد و از دوستانمان به کرونا مبتلا شدند و هی وقفه در کارمان ایجاد شد ولی با وجود تمام مشکلاتی که کرونا بر سر راهمان قرار داده بود توانستیم اول تیر ماه ۱۴۰۰ باز بینی داده و اجازه اجرا از اداره ارشاد بگیریم.
از تیرماه دور اول اجراها را در تئاتر شهر شروع کردیم که با استقبال بسیار خوبی از طرف مسئولین و مردم مواجه شدیم و الحمدالله در این شرایط کرونایی با مشکل خاصی در اجرا چه برای تیم خودمان چه برای میهمانان پیش نیامد. استقبال بی نظیر مردم نیز برای ما قابل توجه بود ولی با توجه به شروع پیک پنجم و برای ملاحظات اجتماعی و عمومی دوباره اجرای ما ناقص ماند و تصمیم گرفتیم بعد از عادی شدن نسبی شرایط دوباره از ۴ آبان این اجرا را به صحنه ببریم.
این وقفه بین دو اجرا به خاطر کرونا آسیبی به بازی و بازیگران وارد کرد؟
تئاتر یک حالت حسی دارد و بازیگران باید در حس نقش غرق شوند تا بیننده را جذب کنند گذر زمان باعث می‌شود غبار فراموشی بر حس آن نقش بنشیند و به خوبی به بیننده منتقل نشود. البته متأسفانه ما در بین این دو اجرا یکی از دوستان و هنرمندان گروهمان را از دست دادیم مرحوم فرشید امان اللهی طراح پوستر و سازنده موسیقی بین اجرای این اثر بود.
از فضای این اجرا خارج شویم و کمی تئاتر را بررسی کنیم، آیا از استقبال مردم تبریز از تئاتر راضی هستید؟
بله، مردم تبریز بارها فرهنگ و هنر دوستی خود را ثابت کرده‌اند و در دور اول کار ما، مردم بسیار خوب از این اجرا استقبال کردند و در دور دوم ان شاالله شاهد استقبال خوبی خواهیم بود مردم ثابت کردند که این اثر را پسندیده‌اند. تئاتر به این استقبال‌ها زنده است. ما داریم کم کم به دوران طلایی تئاتر در تبریز می رسیم. هم اکنون سه تئاتر در سطح تبریز در حال اجراست. که هر سه با استقبال خوبی مواجه شده است. از هنرمندان و جوانان می‌خواهم از هر سه تئاتر حمایت کنند و بازیگران را با حضور در نمایش‌ها، در این راه تنها نگذارند.
موانع تئاتر تبریز چیست؟
مهم‌ترین مشکل ما در حال حاضر موانع مالی است. هزینه‌های بسیار زیادی منتظر یک اجراست و در کنار آن حمایت مالی دیده نمی‌شود و از طرفی برگشت سرمایه در تئاتر خیلی کم است. تئاتر با تمام مشکلات دست و پنچه نرم می‌کند ولی دغدغه مالی به بازیگر و عوامل فرصت تمرکز بر کار را نمی‌دهد. هر بازیگر تئاتری باید تنها دغدغه اش این باشد که اجرای روی صحنه‌اش در حد عالی باشد ولی متأسفانه در حال حاضر دغدغه‌های مالی این اجازه را نمی‌دهد. هرچند هنرمندان ما از همه مشکلات چشم پوشی کرده و به دنبال سربلندی هنر تئاتر در تبریز هستند. مشکلات مالی در تئاتر شاید بیش از حد تصور دیگران باشد.
با در نظر گرفتن شرایط موجود کشور، دولت سیزدهم چگونه می‌تواند از تئاتر حمایت کند؟
خب طبیعی است که دولت می‌تواند بزرگترین کمک را به این جامعه بکند و به عبارتی دولت است که می‌تواند مارا از این مشکلات مالی نجات بدهد، متولیان فرهنگی هنری استان اگر تئاتر را در گرفتن عکس یادگاری با هنرمندانش خلاصه نکنند و مساعدت‌هایشان در مرحله حرف ختم نشود همه چیز در سطح هنر این شهر بهتر می‌شود. نهادهای مختلف فرهنگی می‌توانند یک سازوکاری تعریف کرده و یک بودجه هم برای تئاتر کنار بگذارند و از آثار ارزشمند حمایت کرده و آن را به مرحله اجرا برسانند.
هنرمند اگر احساس تنهایی نکند بهترین نوع بازی خود را به میدان می‌آورد. ولی در حال حاضر سخت‌تر از خاک صحنه خوردن دویدن به دنبال مسائل مادی است. از طرفی هم عده‌ای با چشم حقارت به هنرمندی نگاه می‌کند که به دنبال فروش بلیط برای دیده شدن نمایشش است. این برنامه و حرفهای تحقیرآمیز در مورد هنرمندان تئاتر هم باید با ارتقای سطح فرهنگی جامعه حذف شود.
گفتنی است این اجرا تا ۱۳ آبان ماه در مجتمع الف، هرروز بر روی صحنه خواهد رفت.
