به گزارش پایگاه خبری یاز اکو، چندین سال است که با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، بیست و هفت شهریور ماه به عنوان روز ملی شعر و ادب نامگذاری شد. با توجه به اینکه این روز مصادف با سالروز وفات استاد شهریار بود، پیش بینی می‌شد این روز با توجه به تعلق استاد شهریار به خطه آذربایجان و ویژگیهای بارز ایشان، این مناسبت روزی با گنجایش ظرف ایران باشد، اما رفته رفته تاکید بر زبان فارسی بیشتر شد و سایر زبانها و فرهنگهای کشور بایکوت شدند.
اما مگر می‌شود ادبیات و شعر زبانی با این قدمت و عظمت که شاهانی چون شاه اسماعیل در این زبان شعر سروده اند و در خلاقیت و نوآوری همیشه پیشرو بوده است نادیده گرفته شود ؟ مگر می توان زبانی را که نه تنها در ادبیات بلکه در سیاست و علم و دین در ادوار مختلف در راس بوده کتمان نمود؟
در حال حاضر هزاران شاعر و ادیب در این زبان مشغول قلمفرسایی هستند و علاقمندان روز افزون ادبیات تورکی مشغول مطالعه اشعار تورکی هستند. حوزه تاثیر شعر تورکی آذربایجان نه تنها در چارچوب کشور محدود نشده بلکه در کل تورکان جهان شناخته شده می باشد و برخی آثار چون حیدربابایه سلام شهریار جهانی شده است و به ۹۰ زبان ترجمه شده است.
خلاصه کلام جای خالی روز شعر و ادب تورکی در تقویم خالیست و لازم است که با درج چنین روزی اولا به اهمیت و تکریم این حوزه باارزش فرهنگی پرداخته شود و هم راه برای تقویت و توسعه این مهم هموارتر گردد.
اما تمرکز بر روی نام مولانا فضولی در روز شعر و ادب تورکی بسیار مناسب خواهد بود. چرا که وی الهام بخش هزاران شاعر جهان ترک بوده است و عظمت نام و جایگاه فضولی همچون ستون خیمه شعر و ادب تورکی می‌باشد.
امید است که مسئولین و نمایندگان در رسمی نمودن روز شعر و ادب تورکی همت گمارند و مهمتر از آن فعالین فرهنگی و مردم خود برای این امر پیشقدم باشند چرا که میراثدار شعر و ادب مردم خواهند بود و نه دولت ها.
