یازاکو؛ افشار سلیمانی – درحالی که راب مالی اعلام کرده بود : « مذاکرات دوحه اتلاف وقت بود» و فعلا برنامه ای برای دیدار برجامی با ایران‌ندارد” جوزف بورل هماهنگ کننده اتحادیه اروپا با ارائه طرحی جدید به طرفهای ایرانی و آمریکایی زمینه نشست پایانی در وین را فراهم کند و با اعزام انریکه مورا به وین پای باقری و مالی به پایتخت اتریش بکشاند
کشورهای منطقه در سایه تنش زدایی و نگاه واقع بینانه به مناسبات بین المللی و سیاست خارجی هوشمندانه با استفاده از متخصصان در زمینه های مختلف در حال پیشرفت هستند اما ایران جز در برخی زمینه ها از جمله انرژی هسته ای و برخی موارد نظامی و دفاعی و بعضی موارد دیگر و پیشرفت قابل توجهی نکرده است .
اقتصاد و معیشت مردم پاشنه آشیل تحولات ایران است .اگر بدون فوت وقت تصمیم قاطع منطقی برای خروج از این وضعیت اتخاذ و به مورد اجرا گذاشته نشود اتفاقات غیر قابل پیش بینی رخ خواهد داد و برخورد های افراطی پاسخگو نخواهد بود.
لذا اگر مرحله نهایی مذاکرات در وین به نتیجه مثبت نرسد ، شرایط سیاسی و حقوقی در داخل آمریکا برای هر توافقی با ایران بسیار پیچیده خواهد شد.
امریکا و غرب مقدماتی را فراهم آورده‌اند که اگر مذاکرات به نتیجه نرسید، ایران مقصر اصلی شکست شناخته شود و اروپا هم همراهی کامل با امریکا دارد .
نظام بین الملل قدرت محور است .دولت بایدن امکان دادن تضمین به ایران از طرف دولتهای آتی را ندارد .چین و روسیه هم اگر می توانستند ایران از زیانهای ناشی از تحریمهای امریکا حفظ میکردند .نتوانستند و نخواهند توانست .ایران نباید پیرو روسیه یا چین باشد و از شرایط پیش آمده پس از تجاوز روسیه به اوکراین بویژه در زمینه انرژی باید استفاده کند و ضمن حفظ روابط با چین و روسیه از خلائهای حاصله در روابط این دو کشور با امریکا و غرب و ژاپن و کره جنوبی بهره برداری حداکثری نماید و مانع از بحرانیتر شدن وضعیت اقتصادی و سیاسی کشور گردد .
بنظر میرسد درصورت عدم توافق در فرصت نهایی روند تحولات برجامی و غیر برجامی دچار آسیبهای جدی در داخل و خارج خواهد شد که به سود ایران نخواهد بود .چون وقتی کشوری به تنهایی در برابر چند قدرت بین المللی قرار گیرد و چند کشور منطقه ای هم همراه آنها باشند قطعا زیانهایی که خواهد دید بسیار بیشتر از صدماتی که به آن کشورها وارد خواهد کرد را باید تحمل کند .همانگونه که در داستان گروگانگیری دیپلماتها و عناصر اطلاعاتی امریکا که منجر به صدور بیانیه الجزایر شد و امتیازات زیادی به امریکا داده شد و تبدیل به زخمی ماندگار گردید ویا قصه پرغصه ای که به پذیرش قطعنامه ۵۹۸ گردید شاهد آن بودیم .
در صورت عدم توافق در نشست نهایی وین ،افزایش تعداد سانتریفیوژهای نسل جدید آی.آر-۶ و میزان و درصد غنی سازی اورانیوم و رسیدن به آستانه تولید سلاح هسته ای و حتی تولید بمب هسته ای سبب نخواهد شد تا ایران توسعه اقتصادی پیدا کند و ملت ایران به رفاه برسد .
در چنین شرایطی پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل متحد ارجاع خواهد شد و سیستم ماشه با در خواست یکی از کشورهای اروپایی برجام باز خواهد گشت و کلیه تحریمهای بین المللی براساس قطعنامه های پیشین که چین و روسیه هم به آنها رای داده بودند به اجرا درخواهند آمد و ایران بعنوان مخل و تهدیدگر صلح و امنیت جهانی در ذیل فصل هفتم منشور سازمان ملل قرار خواهد گرفت و آمریکا و متحدانش اجازه حمله نظامی به تاسیسات هسته ای و نظامی ایران را پیدا خواهند کرد. اگرچه احتمال چنین حمله ای اندک است اما در شرایط خاصی غیر محتمل نیست .
همه این تحولات تلخ و هزینه بر معنوی و مادی به ما میگوید که باید برای حفظ کشور باید واقع بینانه و کارشناسانه دید و هوشمندانه و عملگرایانه اقدام کرد و از فرصتها استفاده بهینه نمود و تهدیدات را به فرصت تبدیل کرد .
اینک که جو بایدن رئیس جمهور آمریکا اعلام کرد
طرحی تدوین کرده اند که اجرای برجام را تضمین میکند (دست کم تا پایان دوره خودش) و در آینده از برجام خارج نخواهد شد و با عقب‌نشینی از قول خود در آینده، باعث مختل کردن توافق نمی‌شود
یک احتمال واقعی برای دستیابی به توافق برای احیای برجام بوجود آمده است باید این توافق محقق گردد.ایران نباید منافع خود را به منافع روسیه گره بزند و با درک صحیح از منافع ملی و سرنوشت کشور نشست پایانی وین را به پایان تنش برجامی تبدیل کند .
توافق احیای برجام فرصت شروع حل مشکلات اقتصادی کشور و معیشتی مردم را مشروط به مدیریت شایسته سالارانه و مدبرانه و غیر رانتی را فراهم خواهد نمود و با سیاست خارجی کم هزینه و تنش زدایانه و سیاست داخلی مدبرانه و مردم پسند قطار کشور در ریل اصلی قرار خواهد گرفت.
سخن آخر اینکه فرصتهای زیادی در سایه سوء مدیریت از دست رفته ،باید با برگشت عقلانیت و جهاد اکبر و درک منافع ملی و سرنوشت نسل کنونی و آتی کشور اجازه داده نشود فرصتهای باقیمانده از کف برود و ایران به کشوری شبیه کره شمالی تبدیل شود .
