به گزارش پایگاه خبری یاز اکو به نقل از تجارت نیوز، سازمان خواربار و کشاورزی سازمان ملل‌متحد (فائو) پیش‌بینی کرده ۷۰ درصد از زمینهای کشاورزی ایران به دلیل خشکسالی و نبود مدیریت صحیح منابع آبی در سال‌های آینده از بین خواهند رفت. فاجعه‌ای که کارشناسان راهکار مدیریت آن را در ریاضت ۱۰ سال آبی و تغییر الگوی کشت می‌دانند.
این موضوع در جلسه هیات نمایندگان اتاق بازرگانی تهران نیز مورد بررسی قرار گرفت که در ادامه سعی کرده‌ایم در قالب پرسش و پاسخ به آمار و اطلاعات ارائه شده در این نشست بپردازیم.
وضعیت مصرف آب در بخش کشاورزی چگونه است؟
بر اساس گزارش فائو، بخش کشاورزی بزرگ‌ترین مصرف‌کننده آب کشور است. کشاورزان ایران در هر هکتار ذرت، برنج و گندم دو تا سه برابر بیشتر از میانگین جهانی آب مصرف می‌کنند. با تشدید بحران افزایش قیمت مواد غذایی و تنش‌های آبی کشور، پیش‌بینی می‌شود ایران احتمالا ۷۰ درصد از زمینهای کشاورزی خود را از دست خواهد داد.
چه میزان از محصولات کشاورزی وارد می‌شوند؟
در سال ۲۰۱۶ در مجموع ۳۶٫۶ درصد از غلات مورد نیاز کشور از طریق واردات تامین شده، در حالی که این میزان در سال ۲۰۰۵ حدود ۱۸٫۱ درصد بوده است.
فهرست
آمارها در حوزه آب تا چه نگران‌کننده هستند؟
میزان بارش در کشور طی چهار دهه اخیر، از حدود ۲۵۰ میلیمتر به ۲۴۰ میلیمتر کاهش یافته است. اما، میزان روان‌‌‌آب در کشور با کاهش چشمگیری مواجه بوده؛ کاهش ۵۴٫۷ درصدی در نیمه اول دهه ۹۰ نسبت به نیمه اول دهه ۵۰.
تعداد چاه‌‌‌های آب از حدود ۴۰هزار حلقه در دهه ۶۰ خورشیدی در کشور، به ۸۴۰هزار حلقه افزایش یافته است. میزان کسری مخازن آب در کشور نیز صعودی است؛ به‌طوری که این میزان از کسری در دهه ۶۰، حدود ۲۰میلیون مترمکعب بود که در حال‌حاضر به ۱۴۰میلیارد مترمکعب رسیده است.
مهم‌ترین عامل در کاهش منابع آب؟
تغییرات اقلیمی در کاهش منابع آب در کشور تنها ۱۸درصد موثر بوده درحالی‌که اثرگذاری حوزه انسانی ۸۲ درصد بوده است.
برای پشت‌سر گذاشتن بحران آبی چه راهکارهایی پیشنهاد می‌شود؟
جلوگیری از ورشکستگی در حوزه آب به راهکارهای فوری و بلندمدت نیازمند است:
ریاضت آبی ۱۰ساله
کاهش مساحت اراضی کشت گندم در ایران
اختصاص سهم بیشتر آب به مناطق شهری و محیط‌‌‌زیست
کشاورزی مبتنی بر کشت پاییزه و زمستانه
واردات محصولاتی که رد پای آب مجازی در تولیدشان دیده می‌شود (مثل: گوشت)
بازتخصیص آب در بخش‌های کشاورزی، صنعت و شرب در راستای پایداری منابع و توسعه ملی
تجدید نظر در مدیریت آب در مرزها
تغییر الگوی کشت
کنار گذاشتن طرح‌های تحمیلی (نظیر اجرای طرح‌های فولادی) که با آمایش سرزمین مطابقت ندارند.
