به گزارش واحد ترجمه پایگاه خبری یاز اکو به نقل از حریت برنامه توسعه سازمان ملل متحد (UNDP) اعلام کرد، برای اولین بار از زمان تاسیس آن در بیش از ۳۰ سال پیش، شاخص توسعه انسانی – معیاری برای سنجش امید به زندگی، سطح تحصیلات و استانداردهای زندگی کشورها کاهش یافته است.
آخیم اشتاینر، رئیس UNDP در مصاحبه ای به خبرگزاری فرانسه گفت: «این بدان معناست که ما زودتر می میریم، تحصیلات کمتری داریم و درآمدمان کاهش یافته است.
وی گفت: “فقط در زیراین سه پارامتر، می توانید این حس را درک کنید که چرا بسیاری از مردم شروع به احساس ناامیدی و نگرانی در مورد آینده می کنند.
این روزنامه می‌گوید ،شاخص توسعه انسانی برای چندین دهه به‌طور پیوسته افزایش یافته است، اما در سال ۲۰۲۰ شروع به کاهش کرد و در سال ۲۰۲۱ به سقوط خود ادامه داد و دستاوردهای پنج سال گذشته را از بین برد.
این گزارش با عنوان «زمان نامطمئن، زندگی‌های ناآرام» به همه‌گیری کووید-۱۹ به‌عنوان محرک اصلی بازگشت جهانی اشاره می‌کند، اما همچنین می‌گوید که تعداد پیچیده‌ای از بحران‌ها – سیاسی، مالی و مرتبط با آب و هوا مسبب شرایط فعلی هستند.
اشتاینر می‌گوید: «ما قبلاً بلایایی داشته‌ایم. قبلاً هم درگیری‌هایی داشته‌ایم. اما تلاقی آنچه در حال حاضر با آن روبرو هستیم، یک شکست بزرگ برای توسعه انسانی است.
بر اساس این مطالعه، این شکست واقعاً جهانی است و بیش از ۹۰ درصد از کشورهای سراسر جهان را تحت تأثیر قرار داده است.
اشتاینر گفت: در حالی که پیامدهای حمله روسیه به اوکراین بر امنیت غذایی و انرژی هنوز در شاخص امسال محاسبه نشده است، “بدون هیچ شکی، چشم انداز سال ۲۰۲۲ بد است.”
یکی از عوامل اصلی کاهش اخیر شاخص توسعه انسانی، کاهش جهانی امید به زندگی است که از ۷۳ سال در سال ۲۰۱۹ به ۷۱٫۴ سال در سال ۲۰۲۱ کاهش یافته است.
نویسنده اصلی گزارش، پدرو کونسیکائو، این کاهش را یک “شوک بی سابقه” توصیف کرد و اشاره کرد که در برخی کشورها – از جمله ایالات متحده – این شاخص دو سال یا بیشتر کاهش داشته است.
این گزارش همچنین توضیح می‌دهد که چگونه نیروهای دگرگون‌کننده، مانند تغییرات آب‌وهوایی، جهانی‌سازی و قطبی‌سازی سیاسی، بشریت را با سطح پیچیده‌ای از عدم قطعیت «تابه‌حال در تاریخ بشر دیده نشده» نشان می‌دهند و منجر به افزایش احساس ناامنی می‌شود.
اشتاینر گفت: «مردم اعتماد خود را به یکدیگر از دست داده اند.
در نهادها مهم نیست، همسایه ما اکنون به بزرگترین تهدید تبدیل می شود، چه به معنای واقعی کلمه در جامعه و چه در سطح جهانی توسط ملت ها، که ما را فلج می کند.
اشتاینر استدلال کرد: «ما نمی‌توانیم با کتاب بازی قرن گذشته ادامه دهیم.
صادقانه بگویم، دگرگونی‌هایی که اکنون به آن نیاز داریم ما را ملزم می‌کند که معیارهای آینده را معرفی کنیم: کربن کم، نابرابری کمتر، پایداری بیشتر.
این گزارش همچنین نکته مثبتی را نشان می‌دهد و می‌گوید که می‌توان با تمرکز بر سه حوزه اصلی، بهبودهایی ایجاد کرد: سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر و آماده‌سازی برای همه‌گیری‌های آینده، بیمه برای جذب شوک‌ها و نوآوری‌ها برای تقویت ظرفیت مقابله با بحران‌های آینده.
اشتاینر همچنین خواستار تغییر روند نزولی اخیر کمک های توسعه به آسیب پذیرترین کشورها شد.
اشتاینر گفت که ادامه این راه یک خطای بزرگ خواهد بود و “تاثیری که بر توانایی ما برای همکاری با یکدیگر به عنوان کشورها دارد را دست کم می گیرد.
