به گزارش پایگاه خبری یاز اکو به نقل از عصرایران، خانواده‌های پدرسالار و خیلی سنتی هند درباره لباس جین تصور خوبی ندارند و همواره از آن به عنوان مقصر تخریب و تنزل اخلاقی جوانان یاد کرده‌اند.
در اتفاق جدیدی، تعدادی از زنان هندی در اعترض به سخنان یک مقام این کشور تصمیم گرفته اند جین پاره بپوشند و عکس‌های خود را با این شلوار در فضای مجازی منتشر کنند.
“بی بی سی” در گزارشی از جنجال تازه شلوارهای جین پاره در هند نوشته و از واکنش کاربران در فضای مجازی به این موضوع می گوید.
داستان از آنجا شروع شد که “تیرات سیک (سینگ) راوات” سر وزیر (نخست وزیر ایالت) تازه منصوب شده ایالت “اوتاراکند” در شمال هند از شلوارهای جین پاره انتقاد کرد و جنجالی تازه آفرید.
شلوار “جین” لباس منتخب و مورد علاقه بسیاری از جوانان هندی است/ عکس: GETTY IMAGES
“تیرات سینگ راوات” سروزیر ایالت “اوتاراکند” هند در اوایل هفته جاری میلادی “جین‌های پاره” را عامل آزار و ناراحتی جوانان اعلام کرد.
“راوات” هنگام شرکت در کارگاه آموزشی کمیسیون دولتی حمایت از حقوق کودکان، از زن جین پوش بی‌نام و نشانی که هنگام پروازش ملاقات کرده بود؛ انتقاد کرد.
او گفت که زن مسافر و صاحب دو فرزند، چکمه و شلوار جین با پارگی‌هایی روی زانو پوشیده بود و چندین دستبند روی دست و بازوی خود داشت.
راوات پرسید: “شما که یک سازمان غیردولتی مردم‌نهاد را اداره می‌کنید و با شلوار جین پاره در کنار فرزندانتان در جامعه راه می‌روید، چه ارزش هایی را آموزش می‌دهید؟”
“راوات” که یکی از اعضای حزب ملی گرای “بهاراتیا جاناتا” به رهبری “نارندرا مودی” نخست وزیر هند است در ادامه سخنانش شلوار جین پاره را نشانه “فساد اخلاقی” توصیف کرد و از والدین به دلیل اجازه چنین پوشش‌هایی به فرزندان به ویژه دختران انتقاد کرد.
او هندی‌ها را به دلیل حرکت به سمت “برهنگی” ملامت و ادعا کرد “در حالی که هندی‌ها شلوار پاره می‌پوشند، مردم خارج از کشور بدن خود را می‌پوشانند و یوگا انجام می دهند.
با این حال اظهارات آقای راوات به صورت گسترده در هند محکوم شد.
حزب مخالف او در کنگره با صدرور بیانیه‌ای از راوات خواست تا “از همه زنان هندی” عذرخواهی کند یا استعفا بدهد.
“پریانکا گاندی وادرا” رهبر ارشد مخالفان حزب حاکم در روز پنجشنبه گذشته با انتشار عکسی از “نارندرا مودی” نخست‌وزیر هند و یکی از اعضای (مرد) کابینه‌اش نوشت: “اوه خدای من، زانوهایشان معلوم است”.
عکس منتشر شده از “نارندرا مودی” و یکی از اعضای کابینه‌اش” در حساب توییتر “پریانکا گاندی” رهبر مخالفان حزب حاکم در هند
“سواتی مالیوال” رئیس فعلی کمیسیون زنان دهلی در توییتی “راوات” سروزیر ایالت “اوتاراکند” را به تبلیغ “زن ستیزی” متهم کرد.
مالیوال در یک توییت هندی خاطر نشان کرد که نه تنها محتوای گفتار بلکه نحوه صحبت‌های “راوات” نیز مسئله‌ساز است. رئیس فعلی کمیسیون زنان دهلی گفت که راوات پیشتر اعتراف کرده بود که “به زنان از بالا به پائین می‌نگرد”.
سخنان راوات باعث شده هزاران زن هندی و برخی از مردان عکس‌های خود را با شلوار جین پاره و با هشتگ “#شلوار_جین_پاره” در فضاهای مجازی به اشتراک بگذارند. این هشتگ چند ساعتی در هند به ترند تبدیل شد.
گروهی از زنان نیز در اعتراض به سخنان سروزیر راست‌گرای هندی با پوشیدن شلوار جین پاره در خیابان‌های پایتخت تظاهرات کرده و علیه راوات شعار دادند.
برخی با تگ کردن “راوات” در توییت‌های خود به او توصیه کرده‌اند که نگران مسائل مهم‌تری مانند ” اقتصاد پاره” یا “امنیت زنان” باشد.
راوات دو روز پیش در باره اظهاراتش عذرخواهی کرد و گفت اگر حرفایش به کسی آسیب رسانده، متاسف است. او افزود نیتش بی‌احترامی به کسی نبوده و همگان برای انتخاب پوشش خود آزادند.
سروزیر ایالت “اوتاراکند” تنها سیاستمدار هندی نیست که در مورد نحوه پوشش زنان مشاوره داده است.
حدود ۵ سال پیش “ماهش شارما” وزیر گردشگری وقت هند با ارائه لیستی به گردشگران خارجی حاضر در فرودگاه از زنان خواست که در هند دامن یا پیراهن کوتاه نپوشند و شب‌ها به تنهایی بیرون نروند. در آن سال بسیاری از مقامات هندی تجاوز جنسی را به لباس زنان ربط دادند.
“KJ Yesudas” خواننده افسانه‌ای هند در سال ۲۰۱۴ نیز گفت: زنان نباید شلوار جین بپوشند و این روند “برخلاف فرهنگ هند” است و رفتارهای “نامطلوب” را تحریک می‌کند. او پس از این سخنان مورد انتقاد قرار گرفت.
محدودیت‌های پوشش به ویژه برای زنان و دختران از مناطق روستایی هند که غرق در پدرسالاری هستند، بیشتر گزارش می‌شوند.
اعضای شورای روستای “باتیسا”در ایالت شمالی “اوتار پرادش” هفته گذشته اعلام کردند که زنان جین و دامن پوش و پسران شلوارک پوش از نظر اجتماعی مورد تحریم قرار خواهند گرفت.
بزرگان ۴۶ روستا در سال ۲۰۱۴ ممنوعیت‌های مشابهی را بری زنان اعلام کرده بودند. سه سال پیش نیز برخی از روستاهای “هاریانا” و”راجستان” حمل تلفن همراه و پوشیدن شلوار جین برای زنان را ممنوع کردند.
چرا مقامات هندی بر سر پوشش شلوار جین بحث می‌کنند؟
جین برای اولین بار در دهه ۱۹۸۰ در هند محبوب شد و در طول سال‌ها لباس منتخب بسیاری در هند به ویژه جوانان بود.
ارزش بازار جین در هند بیش از ۴ میلیارد دلار (۲٫۹ میلیارد پوند) است و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۲۸ به بیش از ۱۲٫۶ میلیارد دلار برسد.
در سال‌های گذشته شلوار جین پاره محبوبیت زیادی پیدا کرده و بسیاری از ستاره‌های بالیوود (سینمای هند) تا مردم عادی با این لباس‌ها دیده شده‌اند.
جین‌های پاره محبوب رهبران بالیوود مانند “پریانکا چوپرا” هستند/ عکس: GOTHAM
“آناند بوشان” طراح مد می‌گوید: “هندی‌ها با شلوار جین پاره “رابطه عشق و نفرت” دارند.
او افزود: جین پاره برای جوانان به معنای تغییر و باحال بودن و شیک پوشی است اما والدین یا پدر و مادربزرگ‌ها توان درک استفاده فرزندانشان از لباس‌های پاره را ندارند.
اما این موضوع که والدین روی خوشی به انتخاب لباس‌های فرزندان خود نشان نمی‌دهند با اینکه مقامات لباس‌ها را به دلیل مشکلات اجتماعی سرزنش می‌کنند، متفاوت است.
پوشان می‌گوید: این تلاشی برای کنترل زنان محسوب می‌شود. اینکه مردسالاران پشت نقاب‌های سنتی تلاش برای بر کنار زدن یا کنترل لباس زنان می‌کنند؛ خسته کننده است.
او گفت: آنها هیچ استدلال جدیدی ندارند و همان بحث‌های قدیمی را ارائه می دهند که شلوار جین بخشی از فرهنگ ما نیست و از غرب آمده است.
انتقاد “راوات” سروزیر ایالت “اوتاراکند” از جین‌های پاره نتیجه‌ای ناخواسته در بر دارد و باعث می‌شود بسیاری برای اولین بار به سراغ شلوار جین‌های پاره بروند.
“ویجی ونکاش” مشاور سرطان ساکن بمبئی از جمله کسانی است که عکس خود را با جین پاره در توییتر منتشر کرد.
او اعلام کرد که از اظهارات توهین‌آمیز راوات آنقدر عصبانی شده که یکی از شلوارهای جین خود را به مدل پاره تبدیل کرده است.
یک زن ۶۹ ساله که پیشتر از لباس “ساری” (لباس سنتی هندی) استفاده می‌کرد پس از اظهارات یک مقام هندی شلوار جینش را پاره و عکس خود با این لباس را منتشر کرد
او گفت: من ۶۹ ساله هستم و معمولا “ساری” (لباس سنتی زنان هند) می‌پوشم اما از صحبت‌های راوات به شدت عصبانی شدم و تند تند یک شلوار را پاره کرده و عکس خود با این لباس را در توییتر منتشر کردم.
او گفت: این نگرانی راوات نیست. او باید نگران ذوب یخچال های طبیعی در ایالت “اوتاراکند” و مسائل زیست محیطی باشد که دولت با آن روبه رو است. نه آنچه زنان می‌پوشند.
