به گزارش خبرنگار پایگاه خبری یاز اکو، مردم تبریز هرسال در این ایام یک دوره خفگی در هوای آلوده را تجربه می کنند و هرسال بدون اینکه راه حلی ارائه شود، با فروکش کردن آلودگی مسأله به تدریج فراموش می شود و افکار عمومی با مسائلی و معضلات دیگر درگیر می شود.
اما نگارنده با دو پرسش به سراغ بررسی این موضوع رفته است. پرسش اول این است که «آیا براستی خود مسئولان و متولیان امر در این هوا نفس نمی کشند؟ آیا خانواده و همسر و فرزندانشان از این وضعیت در رنج نیستند؟ چرا هیچ یک از مسئولان و نهادهای ذیربط این مسأله بسیار مهم را جدی نمی گیرند؟» به نظر می رسد برخی از مصحلت سنجیها باعث شده است که مسئولان ذیربط، با وجود آسیبی که خود نیز از این موضوع می بینند، ترجیح بدهند یا سکوت بکنند یا به موضع گیریهای تشریفاتی بی اثر اکتفا بکنند. آلودگی هوا موضوعی است که همه افراد بدون استثنا از آن آسیب می بینند، بالاشهری و پایین شهری، مسئول و غیر مسئول، ندارد.
اما پرسش دوم از این قرار است که «جایگاه مرتبط ترین نهاد به بحث آلودگی هوا، یعنی سازمان محیط زیست، در این روزها کجاست؟ چرا سازمان محیط زیست امسال نه فقط قدمی پیشتر ننهاده است، بلکه عقبگرد نیز داشته و تا به امروز روزه سکوت گرفته است؟ چنین رویکردهایی از سوی سازمان محیط زیست باعث می شود این شائبه در ذهن ایجاد شود که سازمان محیط زیست از توان و قدرت عملی لازم برای ورود اثر گذار به این بحث برخوردار نیست.
