به گزارش پایگاه خبری یاز اکو به نقل از عصر ترکیه تاکید می کند هدف این نوشته، نه ترغیب شماست به مهاجرت و نه منع از آن چرا که این امری است که فقط و فقط به خود شما مربوط می شود و تصمیم گیرنده اصلی خودتان هستید:
۱ – زمانی قیمت لیر در برابر ریال، چندان بالا نبود و با درآمد معمولی که از ایران می رسید، می شد در ترکیه زندگی کرد. حتی برخی بازنشسته های ایرانی با تبدیل همان حقوق بازنشستگی به لیر، در ترکیه زندگی متعارفی داشتند.
اینک اما این توازن به دلیل نوسان نرخ ارز و تورم در ترکیه به هم خورده است: اگر یک ایرانی در زمستان ۱۳۹۵ مبلغ ۱۰ میلیون تومان می داد، ۱۰ هزار لیر می گرفت. با ۲ هزار لیر آن یک آپارتمان دو یا سه خوابه خوب اجاره می کرد و با ۸ – ۷ هزار لیر باقی مانده به راحتی تا آخر ماه را می گذراند.
اما امروز در برابر همان ۱۰ میلیون تومان، تنها ۴۲۰۰ لیر می دهند که حداکثر بتوان با آن یک آپارتمان دو خوابه در یک منطقه متوسط اجاره کرد.
بنابراین، اگر با تکیه بر درآمد ایران تان می خواهید به ترکیه بروید، باید آنقدر درآمدتان خوب باشد که ریال در بیاورید و لیر خرج کنید.
۲ – حتی اگر درآمد امروزتان مناسب است، به این فکر کنید که ممکن است باز هم ارزش ریال کاهش یابد. پس باید درآمد ایران تان بتواند موج های کاهشی ارزش ریال را تاب بیاورد.
بوده اند ایرانیانی که در همین یکی دو سال اخیر، دیگر قادر به تامین هزینه های زندگی در ترکیه نبوده و به ایران برگشته اند.
۳ – اگر در صدد کار در ترکیه هستید، در جریان باشید که کاریابی در ترکیه هم سخت است. البته متخصص هایی مانند برنامه نویسان برتر کامپیوتر راحت تر جذب بازار کار می شوند ولی در عرصه کارهای عمومی، به راحتی نمی توان شغل مناسب پیدا کرد، مخصوصاً اگر مسلط به زیان ترکی استانبولی نباشید که با ترکی آذری ایران هم متفاوت است.
خرده کارهای مرتبط با ایران (مانند آنلاین شاپ هایی که از ترکیه کالا به ایران می فرستند یا تجارت چمدانی) هم تقریباً توسط ایرانیانی که قبلا به ترکیه رفته اند، اشباع شده است.
همچنین کار در ترکیه، برای غیر شهروندان، نیازمند طی تشریفات قانونی و اخذ مجوز کار (چالیشما ایذنی) است. یعنی این گونه نیست که وارد ترکیه شوید و کاری را برای خودتان آغاز کنید. اخذ مجوز هم مستلزم این است که یک شرکت فعال در ترکیه شما را استخدام و بیمه کند و خیلی از کارفرمایان برای این که زیر تعهدات استخدامی و بیمه ای نروند، این کار را نمی کنند.
اگر هم شغلی نیازمند مدرک تحصیلی خاصی باشد، پروسه طولانی تایید مدارک تحصیلی را خواهید داشت و این گونه نیست که مثلاً مدرک فوق لیسانس خود را به دارالترجمه بدهید و ترجمه رسمی اش در ترکیه پذیرفته شود. حتی برخی مدارک تحصیلی هم پذیرفته نمی شوند یا مستلزم طی دروس مکمل در دانشگاه های ترکیه است. (در این باره هم در عصر ترکیه خواهیم نوشت)
خرید کسب و کارهای موجود، اخذ نمایندگی (فرانچایز)، راه اندازی کسب و کار مستقل و … نیز نیاز به سرمایه قابل توجه و ریسک پذیری بالا دارد. مثلاً برای گرفتن شعبه یک فست فودی نه چندان مشهور، حدود یک میلیون لیر باید بپردازید؛ این رقم برای برندهای معروف تا صدها هزار دلار بالار می رود، حال بگذریم از این که برخی از برندهای بین المللی به ایرانی ها نمایندگی نمی دهند.
اگر هم در صدد خرید خانه یا خانه هایی در ترکیه و کسب در آمد از طریق اجاره آنها هستید، در جریان باشید که اولاً باید سرمایه کلانی را صرف خرید خانه کنید و ثانیاً احتمال درگیری های متعدد حقوقی و مالیاتی کم نخواهد بود. (در این باره به زودی مطلبی در عصر ترکیه خواهیم نوشت.)
۴ – حتی اگر سرمایه ای مناسب برای راه اندازی کسب و کار در ترکیه دارید، باید آنقدر اندوخته داشته باشید که تا قبل از به ثمر رسیدن سرمایه گذاری تان، بتوانید اصطلاحاً از جیب بخورید که ممکن است حتی دو تا سه سال هم طول بکشد.
خلاصه بحث آن که اگر قصد مهاجرت به ترکیه دارید، باید:
– یا درآمد بسیار خوبی در ایران داشته باشید
-یا با توجه به تخصص یا روابطی که دارید، شغل تان در ترکیه تضمین شده باشد
-و یا آنقدر سرمایه داشته باشید که کسب و کاری راه بیندازید و تا قبل از سوددهی، از اندوخته قبلی تان مصرف کنید.
در غیر این صورت، همه ریالی که در زندگی اندوخته اید، مانند برفی در آتش لیر، زودتر از آنچه فکر می کنید، آب خواهد شد.
