فقر خواست خدا نیست!

به گزارش پایگاه خبری یاز اکو، نکبت بودن فقر چنان عیان است که نیازی به بحث و استدلال ندارد تا آنجا که حتی تحقیقات علمی نشان می‌دهد، بسیاری از حیوانات به هنگام خشک‌سالی و قحطی زاد و ولد خود را کاهش می‌دهند، با این حال تحقیقات علمی زیادی در مورد اثرات زیان‌بار فقر بر انسان‌ها انجام ‌شده است که با دقت زوایای مخرب، حقارت‌بار و کرامت سوز فقر را نشان می‌دهد.
در یک تحقیق گسترده، از کشاورزان هندی در زمان فروش محصولات تست هوش گرفته می‌شود، بار دوم در آخر سال که پول‌ها خرج شده و دوران بی‌پولی و بدهکاری آن‌هاست همان تست هوش گرفته می‌شود. تفاوت نتیجه شگفت‌انگیز دو مرحله ۱۰ واحد است. برای درک عمیق فاجعه خوب است بدانیم در آزمون تست هوش ۱۰ واحد فاصله هوش متوسط تا تیز هوش است. به عبارتی ضریب هوشی یک فرد در زمانی که غم نان دارد ۱۰ واحد از کسی که از این غم فارغ است کمتر است.
به قول کوزینسکی کارتونیست شهیر لهستانی «انسان گرسنه در درجه نخست هدفی جز سیر کردن شکم ندارد، غم نان اجازه نمی‌دهد انسان به تماشای جهان بنشیند، کتاب بخواند، آگاهی‌اش را بالا ببرد و به جهان اطراف خود بنگرد. آدمی در زندگی فقیرانه از جهل فراتر نمی‌رود»
فقر، اخلاق، خلاقیت، تفکر، تدبیر، کرامت و آزادگی را در وجود انسان می‌کشد. انسان فقیر ناخواسته برده بی‌چون چرای پول می‌شود. تا نیاز خوراک، پوشاک و امنیت انسان برآورده نشود، کمتر کسی دنبال ارضای نیازهای مراتب بالاتر مثل احترام و کمال‌جوئی خواهد رفت.
اگر فقر خواست خدا برای امتحان بندگان است، چرا خداوند هیچ‌وقت بندگان خود در کشورهای ثروتمند مثل سوئد، دانمارک، سنگاپور را با فقر آزمایش نمی‌کند؟ یعنی بندگان خدا در کشورهای ثروتمند به چنان مرتبه‌ای از تذهیب نفس رسیده‌اند که دیگر نیازی به امتحان الهی ندارند؟ چرا خداوند لاینقطع در حال امتحان کردن بندگانی به‌وسیله فقر است که فقیر متولد می‌شوند و فقیر از دنیا می‌روند و دائم الامتحان هستند؟ این باور غلط چه نسبتی با عدالت و رحمانیت خداوند دارد؟
کسانی که به این باور غلط ایمان دارند نظرشان نسبت این فرمایش امام علی (ع) چیست؟
” فقر از هر دری که وارد شود، ایمان از در دیگر خارج می‌شود.”
راستی چه رازی در این داستان تاریخی تقدیس فقر وجود دارد که اکثر فضیلت تراشان برای فقر، خودشان فقیر نیستند؟!.