به گزارش واحد ترجمه پایگاه خبری یازاکو به نقل از دیلی صباح مبارزات انتخاباتی در نهایت به بحث بر سر ملی گرایان «واقعی» خلاصه شد. تعجب آور نیست که ناسیونالیسم، که از زمان ریاست جمهوری دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق ایالات متحده در سطح جهانی رو به افزایش بوده است، همچنان در ترکیه – که به مبارزه با تروریست ها ادامه می دهد – بسیار مهم باشد.
حال این این سوال مطرح است – ناسیونالیست واقعی کیست؟ – زیرا رجب طیب اردوغان رئیس جمهور و کمال قلیچداراوغلو از اتحاد ملت بر سر ناسیونالیست های ترک در میان رای دهندگان با هم رقابت می کنند.
علاوه بر این، برخی از ملی‌گرایان در میان رده‌های حزب جمهوری‌خواه خلق (CHP) و حزب خوب (IP) ممکن است در نهایت به اردوغان رای بدهند و زمینه‌های سیاسی را به نفع رئیس‌جمهور فعلی ایجاد کنند.
دلیل اصلی این واکنش احتمالی، تحکیم ناامیدی عمومی در مورد حمایت پ‌ک‌ک و گروه تروریستی گولنیست (FETÖ) از قلیچداراوغلو خواهد بود.
علاوه بر این، حزب دموکراتیک خلق‌ها (HDP) طرفدار پ‌ک‌ک خواسته‌های بیشتری را مطرح کرده است، زیرا معتقدند شانس تبدیل شدن به بازیگر اصلی چپ را دارند.
آنها به طور خاص، خواسته های رادیکال ناسیونالیست های چپ کرد را تا حد آزادی عبدالله اوجالان از زندان افزایش دادند.
همراه با درخواست های رسانه های غربی برای برکناری اردوغان، رای دهندگان بیشتری قلیچداراوغلو را غرب گرای می بینند که به ناسیونالیسم خیانت می کند.
دولت باهچلی، رئیس حزب جنبش ملی (MHP) اخیرا قلیچداراوغلو را با این جمله مخاطب قرار داده است: «کسانی که HDP، حزب چپ سبز (YSP) و تروریست های تجزیه طلب را در حلقه داخلی خود قرار می دهند، مشتاق انتقام گرفتن از مبارزه ملی هستند و عاشق فروپاشی و نابودی هستند.»
به همین ترتیب، مصطفی دستیچی از حزب اتحاد بزرگ (BBP) با متهم کردن مرال آکشنر، رئیس IP، به دلیل پیوستن به « پ‌ک‌ک و همکاران پ‌ک‌ک » به‌عنوان یک ملی‌گرای «جعلی» انتقاد کرد .
رویدادهای کمپین انتخابات در سراسر کشور مهمات لفاظی را برای خط انتقاد فراهم می کند.
برای مثال، اعضای حامی پ‌ک‌ک از حامیان قلیچدار اوغلو در وان در حمایت از عبدالله اوجالان، بنیانگذار زندانی پ‌ک‌ک، شعار می‌دادند.
چنین تحولاتی، همراه با محرم اینجه، رئیس حزب میهن (MP) که مرتباً CHP را به دور شدن از اصول کمالیستی متهم می کند، این امکان را فراهم می کند که از گوشه سیاسی-ایدئولوژیکی که قلیچداراوغلو در آن قرار دارد، قدردانی کنیم.
قیلیچداراوغلو همه دکمه ها را فشار می دهد
قلیچداراوغلو با توجه به این مشکل، در هفته های اخیر تمام دکمه های ایدئولوژیک را فشرده است. او که به دلیل عدم علاقه اش به انسجام شناخته می شود، موفق شده به طور همزمان نقش چپ، ملی گرا، مذهبی صادق و لیبرال طرفدار غرب را بازی کند.
می توان شنید که قلیچداراوغلو در مورد اتحاد ملت به عنوان توافقی بر اصول جهانی لیبرال دموکراسی صحبت می کند و با تعهد به موافقت با شرایط اتحادیه اروپا، نقش غرب گرا را بازی می کند.
در موارد دیگر، او از استدلال های چپ استفاده می کند.
نامزد ریاست جمهوری اپوزیسیون که چند ماه پیش ادعای «ناسیونالیسم واقعی» را به هزینه MHP داشت، شروع به برجسته کردن ناسیونالیسم کمالیستی کرد. در واقع، او با انتشار ویدئویی با عنوان «نه غربی، نه شرقی – این راه ترک است» سعی در عقب نشینی از اتهام غرب گرایی داشت.
قلیچداراوغلو در آن پیام تاکید کرد که از هر طرفی که منافع دولت ترکیه را تامین کند اقدام خواهد کرد.
وی در عین حال ادعای ملی گرایی خود را با بازگرداندن پناهجویان سوری مرتبط دانست. این تعهد ممکن است برخی از رای دهندگان را تحت تأثیر قرار دهد، اما او در مورد «وطن و پرچم» با یک نبرد سخت مواجه است.
به دلیل حمایت پنهانی “فرماندهان” پ ک ک در شمال عراق و مطالبات اضافی HDP، راه قلیچداراوغلو به طور فزاینده ای دشوار می شود چرا که اوخود را به عنوان یک ناسیونالیست “واقعی” معرفی می کند.
بر کسی پوشیده نیست که شکاف گسترده ای بین ناسیونالیست های چپ-کرد و ناسیونالیست های کمالیست وجود دارد.
از این رو اینس که اخیراً انصراف خود را از نامزدی اعلام کرد و سینان اوگان، نامزد ملی گرا که توسط اتحاد کوچک ATA حمایت می شود، بر این تفاوت تأکید کرده اند.
مبارزات انتخاباتی بی‌وقفه PKK و HDP مسئله «بقا» را به یک نگرانی بسیار جدی در میان رأی دهندگان تبدیل کرده است.
