به گزارش پایگاه خبری یاز اکو به نقل از همشهری آنلاین، محمدرضا بنی‌طبا، سخنگوی صنایع لبنی ایران گفت: بخش اصلی هزینه‌های تولید محصولات لبنی که در حدود ۷۵ درصد است، به قیمت شیر خام برمی‌گردد.
او ادامه داد: امسال قیمت هر کیلوگرم شیر خام با افزایش ۲۵ درصدی از ۱۲ هزار به ۱۵ هزار تومان رسید؛ افزون بر آن، شاهد افزایش ۳۳ درصدی قیمت چربی شیر از ۱۵۰ هزار به ۲۰۰ هزار تومان، افزایش رسمی ۳۰ درصدی کرایه حمل و نقل، افزایش ۲۷ درصدی حقوق و دستمزد و افزایش ۷۰ درصدی میانگین نرخ دلار از ۳۰ هزار به ۵۰ هزار تومان بودیم که تاثیر آن در تامین قطعات و یا خریدهایی مانند تهیه پودر کاکائو و امثالهم قابل ملاحظه بوده است. همچنین، هزینه‌های سربار از جمله هزینه انرژی و آب و برق با افزایش همراه بوده که مجموع این افزایش هزینه‌ها سبب شد با مصوبه خود دولت قیمت لبنیات افزایش پیدا کند.
بنی‌طبا با اشاره به اینکه سرانه مصرف لبنیات مطابق میانگین جهانی که توصیه شده است باید حدود ۱۵۰ تا ۱۶۵ کیلوگرم باشد، ادامه داد: این در حالی است که سرانه مصرف محصولات لبنی در کشورهای توسعه‌یافته از ۲۰۰ کیلو به بالاست و در برخی کشورهای اروپایی تا ۳۵۰ کیلوگرم هم می‌رسد در حالی که در کشور ما حداکثر رکورد سرانه مصرف لبنیات در میانه دهه ۸۰ و چیزی نزدیک ۱۰۰ کیلوگرم بوده است.
سخنگوی صنایع لبنی ایران با انتقاد از اینکه سرانه مصرف لبنیات از دید مسئولان ما یک امر لاکچری و فانتزی تلقی می‌شود، گفت: آنچه در واقعیت شاهد آن هستیم این است که به مسئله سرانه مصرف لبنیات و تاثیر آن در کاهش هزینه‌های درمان به عنوان یک سیاست پیشگیرانه نگاه نمی‌شود در حالی که توجه به این موضوع جلوی هزینه‌های درمان خانوار را می‌گیرد چرا که هزینه درمان بیماری‌هایی مانند پوکی استخوان می‌تواند یک خانواده از طبقه متوسط را یک دهک جابه‌جا کند و به دهک پایین‌تر بیاورد.
بنی‌طبا در ادامه با بیان اینکه یکی از شاخص‌های توسعه‌یافتگی کشورها این است که سرانه مصرف شیر در آنها بالا باشد، ادامه داد: در حالی در کشورهایی مانند آلمان، فرانسه، ژاپن، چین و حتی ترکیه هر سال به سرانه مصرف محصولات لبنی اضافه می‌شود که در ایران این آمار رو به کاهش است.
سخنگوی صنایع لبنی ایران با تاکید بر اینکه سیاستگذاران در مجلس و دولت باید به افزایش سرانه مصرف محصولات لبنی به عنوان یک سیاست پیشگیرانه در حوزه درمان توجه داشته باشند، بیان کرد: در این زمینه، باید سیاست‌های حمایتی اصلاح شود.
بنی‌طبا با بیان اینکه از مهمترین سیاست‌های حمایتی، احیای شیر رایگان برای ۱۵ میلیون دانش‌آموز است، ادامه داد: وزارت بهداشت اگر به سیاست‌های پیشگیرانه باور دارد باید سراغ طرح‌هایی مانند شیر مدارس برود و احیای شیر مدارس را از دستگاه‌های مختلف مطالبه کند. آموزش و پرورش هم باید به همین نحو عمل کند اما چون در حال حاضر بر اساس بحث درمان، بودجه می‌گیرند نتیجه این شده است که سیاست‌های پیشگیرانه از جمله توزیع شیر در مدارس هنوز احیا نشده و ۱۰ سال است که تعطیل مانده.
سخنگوی صنایع لبنی ایران ادامه داد: در این میان انتظار می‌رود سیاستگذاران در مجلس به این امر مهم توجه کنند اما متاسفانه در برنامه هفتم توسعه بندهای مرتبط با فرهنگسازی سرانه مصرف و شیر مدارس حذف شده است این در حالی است که به اذعان کارشناسان بخش سلامت، مسائلی مانند کاهش دریافت کلسیم در کودکان به‌خصوص در مناطق محروم منجر به کاهش میانگین قد شده است در حالی که مصرف شیر که ارزان‌ترین و کامل‌ترین غذا محسوب می‌شود جلوی بسیاری از مشکلات مربوط به سلامت را می‌گیرد و هزینه‌های درمان خانوارها را در آینده کاهش می‌دهد.
بنی‌طبا در ادامه عنوان کرد: افزون بر طرح احیای شیر مدارس، بهتر است که به جای اینکه بودجه دلاری به نام نهاده‌های دامی تخصیص پیدا کند که نه دامدار و نه کارخانه‌دار از آن راضی هستند اجازه داده شود که بخش خصوصی با همان ارز آزاد، نهاده دامی وارد کند و پولی که آزاد می‌شود را برای توزیع کالابرگ محصولات لبنی به ۳ دهک محروم اختصاص دهد.
سخنگوی صنایع لبنی ایران افزود: در تمام این موارد در صورتی که دولت اعلام آمادگی کند ما آماده هستیم که با حداقل سود این کالا را تحویل بدهیم.
بنی‌طبا ادامه داد: در راستای فرهنگسازی برای افزایش مصرف لبنیات، سال گذشته به‌منظور عرضه مستقیم محصولات لبنی به مردم، ما با سازمان میادین میوه و تره‌بار صحبت کردیم و از آن زمان تا الان در ۱۸ غرفه تهران همه محصولات لبنی حتی بستنی با ۲۰ درصد تخفیف ارائه می‌شود.
سخنگوی صنایع لبنی ایران با انتقاد از اینکه متاسفانه افزایش سرانه مصرف لبنیات در جامعه ما دغدغه هیچ کس نیست، گفت: با وجود گذشت یک سال از طرح عرضه مستقیم محصولات لبنی در میادین میوه و تره‌بار و به رغم اینکه ما در این مدت به وزارت کشور و سایر شهرداری‌ها اعلام کردیم که این کار را توسعه بدهند اما کسی اعلام همکاری نکرده است در حالی که همانطور که اشاره شد، باید به این موضوع به عنوان یک امر پیشگیرانه برای ارتقای سلامت جامعه توجه شود.
