به گزارش پایگاه خبری یاز اکو به نقل از ایسنا، دکتر بهرام باغبان، با بیان این مطلب افزود: ممکن است مصرف این اقلام در برخی از افراد که مستعد یکسری مشکلات جسمی هستند، همانند محصولات دیگر ایجاد بیماری کند ولی این محصولات برای استفاده عموم هیچ مشکلی ندارند.
وی متذکر شد: در خصوص سالم بودن این محصولات می‌توان به جواب صریح سازمان‌های بین المللی و قوانین و مقرراتی که توسط سازمان‌هایی چون FBA، FAO سازمان بهداشت جهانی، سازمان‌های محیط زیستی EPA و تمام سازمان‌ها و نهادهای ملی در هر کشور وضع شده است، اکتفا کرد، حتی نهاد وزارت بهداشت و معاونت غذا و دارو در ایران نیز بر این موضوع صحه گذاشته و بر سلامت محصولات تراریخته اذعان دارد.
وی افزود: ما از سال ۸۴، یعنی نزدیک به ۲۰ سال است که از این محصولات در قالب سبد غذایی مردم و دان و علوفه‌های فراوری شده برای تغذیه طیور و دام‌ها استفاده می‌کنیم.
دکتر باغبان با تاکید بر این‌که مصرف محصولات تراریخته مصوب سازمان جهانی موجب سرطان و بسیاری از آسیب‌های بدنی مطرح شده، نمی‌شوند، گفت: تمامی استانداردهای موجود در تولید محصولات تراریخته، به روز هستند که در این راستا می‌توانیم همه آزمایشات علمی در این خصوص را ملاک بر سلامت این محصولات قرار دهیم و آن‌ها را محصولاتی سالم بنامیم.
وی با بیان این‌که کمیته ایمنی زیستی وزارت علوم از تمامی مباحث تخصصی در این حوزه استقبال می‌کند، گفت: در راستای روشنگری و تبیین واقعیت‌ها در پاسخگویی به مردم، باید محصولات تراریخته مورداستفاده در سبد غذایی مردم مطرح شود تا به بیان درستی از سالم بودن این محصولات برسیم. از جمله محصولات تراریخته‌ای که ایران از آن استفاده می‌کند نیز می‌توان به محصول سویا، ذرت و اقلامی که از آن ساخته می‌شوند و دانه کلزا و پنبه اشاره کرد.
وی افزود: ما یکی از خریداران عمده ذرت و سویا در جهان محسوب می‌شویم و سالانه حدود پنج میلیون تن و حتی گاهی نزدیک به معادل ۹ میلیون تن واردات دانه سویا و ذرت تراریخته داریم. صحت سالم بودن این محصولات در کشور تحت آزمایش قرار می‌گیرد و در این راستا هر کسی که مدعی مضر بودن این محصولات است، میتواند شواهد مستدل و علمی خود را مطرح کند تا با انجام آزمایش‌های تغذیه‌ای رایج میان مدت و بلندمدت به نتایج مطلوب در این خصوص دست یابد.
عضو هیات علمی گروه بیوتکنولوژی دانشکده کشاورزی تبریز گفت: گیاهان تراریخته نتیجه بکارگیری روش‌های مهندسی ژنتیک در گیاهان است که با اهداف اقتصادی، محیط زیستی و سلامت و با تلاش دانشمندان مختلف آزمایشگاه‌های ژنتیک گیاهی حاصل شده است. تجاری سازی این محصولات برای اولین بار در سال ۱۹۹۶ توسط کشور آمریکا آغاز شده که مساحت اولیه کشت این نوع محصولات بالغ بر ۱.۳ میلیون هکتار بود و اکنون در سال ۲۰۲۰ به بیش از ۱۸۰ میلیون هکتار از مزارع دنیا رسیده است.
