یازاکو، غلامرضا منصوری_ خبرهای خوبی از پاستور در مورد چینش کابینه به گوش نمی رسد. همچنانکه پیش بینی میشد بخشی از باند های سیاسی اصلاح طلب در غیاب گروه های سیاسی استخوان دار برآمده از جامعه مدنی ، همچنان خود را پدر خوانده جامعه مدنی ایران می پندارند. پنداری وهم آلود که می طلبد ریشه های آن به جد مورد بحث و بررسی قرار گیرد تا برای آینده سیاسی ایران درس های عبرت آمیزی بدست آید.
پزشکیان با ساده ترین شعارها و بی تکلف ترین رفتارها نظر رای دهندگان را بدست آورد، و این در حالی بود که به اذعان ناظران عمیق بین سیاسی پایگاه رای جناح های سیاسی اصلاح طلب و اصولگرا تواما به افول رفته و امکان بسیج گری ملی را از دست داده اند. در واقع به سادگی میتوان ادعا نمود دیگر نه اصلاح طلب و نه اصولگرا ، حتی هر دو روی هم، نمی توانند ادعای مرجعیت تام و تمام جامعه ایرانی را داشته باشند. این مساله دلایل متعددی دارد که یکی از آنها افول امر سیاسی در سالهای منتهی به سقوط بوده است. باری ، اکنون با تذکار این واقعیات میدانی که حتی مدل رای آوری پزشکیان نیز آن را ثابت نمود، دلالان سیاسی، با نفع طلبی های خود نادانسته و یا دانسته راه بزرگ آغاز شده توسط پزشکیان را به مخاطره می اندازند. بروکرات هایی که کل زندگی شان با نشستن بر روی صندلی مدیریت معنی پیدا می کند و بیرو ن از این گود هیچ معنایی در زندگی شخصی و سیاسی آنها یافت نمی شود.
با این مقدمه، بنظر میرسد رای دهندگان و حامیان توده ای پزشکیان ماموریتی مهم تر از شب انتخابات دارند. همگی باید از امید برآمده از انتخاب پزشکیان محافظت کنیم . تیم رسانه ای پزشکیان نیز باید باج خواهان را بدون هر نوع معذوریتی افشا کند تا این مسیر جدید با صلابت و صحت آغاز شود . نکند که به دلیل طمع ورزی های شخصی و باندی عده ای دلال سیاسی این راه پرمخاطره با انحراف آغاز شود . به سهولت میتوان ادعا نمود که دولت پزشکیان یکی از آخرین امیدهای مشترک جامعه مدنی و هسته سخت قدرت نظام است. لذا با علم بر این مسائل نباید میدان را به نفع منفعت طلبان بدون شناسنامه که در آنی ، میتوانند با تغییر رنگ سیاسی خود ، بدنیال سهم خواهی های تنش آفرین بشوند ترک کنیم. این وظیفه علاوه بر آحاد مردم ایران برای فعالین مستقل سیاسی مثل ما تکلیف مهمتری است.
