به گزارش واحد ترجمه پایگاه خبری یازاکو به نقل از دیلی صباح، تنش ها در خاورمیانه بالاست، رویدادی که با حمله غافلگیرانه حماس به اسرائیل در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ آغاز شد. از آن زمان، اسرائیل غزه را با خاک یکسان کرده، فلسطینی ها را در کرانه باختری اشغالی که در آن حماس وجود ندارد، کشته است، همه رهبران حزب الله را کشته، این گروه را در لبنان آرام کرده، مرتبا سوریه را بمباران کرده و در داخل ایران ترورهایی انجام داده است.
ممکن است برخی هنوز فکر کنند که اسرائیل در موقعیت دفاعی قرار دارد، اما اینطور نیست. آنها همچنین ممکن است ادعا کنند که اسرائیل اکنون می تواند خود را از اقدامات خود رها کند، اما این کار را نخواهد کرد. همانطور که واضح تر از همیشه است، اسرائیل قربانی نیست، بلکه منشأ مشکل است و اقدامات آن نشان می دهد که همچنان مشکل ساز خواهد بود زیرا از حمایت بی پایان ایالات متحده و سکوت اروپا و همچنین حمایت عربی برخوردار است.
حماس و حزب الله در موقعیتی نیستند که با اسرائیل بجنگند، در حالی که سوریه در حال گذر از یک انقلاب است. به نظر می رسد ایران نیز پس از شکست مواضع ضد اسرائیلی خود که به لفاظی های پر سر و صدا تبدیل نشده است، از درگیری با اسرائیل اجتناب می کند. با این حال، اسرائیل همچنان به کشتار فلسطینیان، بمباران لبنان ادامه داده و، اکنون جنوب سوریه را اشغال کرده و بقایای سلاح های رژیم اسد را نابود می کند، علیرغم اینکه دولت جدید سوریه اعلام کرده است که نمی خواهد با اسرائیل بجنگد.
چه سوری ها برای جنگیدن با اسرائیل مردد باشند یا نه، اسرائیل نیازی به خودداری از بمباران کشورهای اطراف احساس نمی کند. به نظر می‌رسد اسرائیل قصد دارد همسایگان خود را که سرزمین‌های موعودشان را اشغال کرده‌اند، نابود کند و ذره ذره به طرف سرزمین‌های آنها حرکت کند، همان کاری که در حال حاضر در سوریه انجام می‌دهد.
اسرائیل امن تر از قبل نیست. با وجود فلج شدن گروه های مسلح مانند حزب الله و حماس، اسرائیل اکنون دشمن جدیدی دارد: سوریه، به دلیل اشغال جنوب سوریه. سوریه جدید فعلا از جنگ با اسرائیل پرهیز می کند، اما به محض التیام زخم های خود، سرزمین های اشغالی خود را مطالبه خواهد کرد. جنگ ممکن است محتمل نباشد، اما اگر سوریه مجبور به جنگ شود، این کار را انجام می دهد و عملکرد بهتری نسبت به گروه های مسلح خواهد داشت. حتی اگر اسرائیل بتواند سوریه را اشغال کند ، در آنجا باقی نخواهد ماند، زیرا این کشور برای کنترل آن بسیار بزرگ است و ارتش سوریه خسارات سنگینی به ارتش اسرائیل وارد خواهد کرد.
از سوی دیگر، ترکیه هیچ دلیل آشکاری برای درگیری با اسرائیل ندارد، اما جنایات اسرائیل هم برای مردم ترکیه و هم برای دولت غیرقابل تحمل است. علاوه بر این، سیاست های توسعه طلبانه اسرائیل و حمایت احتمالی آن از YPG، یکی از شاخه های PKK در سوریه، آنکارا را نگران کرده است. دولت ترکیه پ‌ک‌ک و گروه‌های وابسته به آن را تهدیدی برای خود می‌بیند و در مبارزه با تروریسم پ‌ک‌ک به هیچ‌کس گوش نمی‌دهد. بنابراین، حمایت مستقیم یا غیرمستقیم اسرائیل از YPG، چه از طریق آمریکا و چه از طریق دیگر، آن را به دشمن ترکیه تبدیل خواهد کرد. اگر اسرائیل از خط قرمز ترکیه چه در سوریه و چه در جاهای دیگر عبور کند، احتمالاً ترکیه موضع جنگی خواهد گرفت.
تقریباً مسلم است که ترکیه به نیابت از شخص دیگری با اسرائیل وارد جنگ نخواهد شد. با این حال، حمله مستقیم به نیروهای ترکیه (به ویژه کشتن سربازان) یا مشارکت در مبارزه ترکیه با تروریسم با حمایت از سازمان های تروریستی، جنگ را اجتناب ناپذیر می کند. اگر چنین احتمالاتی قریب الوقوع به نظر برسد، دولت ترکیه در جنگ تردید نخواهد کرد.
در مجموع، اگر استکبار اسرائیل، سیاستمدارانش را به سمت دست کم گرفتن قدرت و نفوذ ترکیه در منطقه سوق دهد، احتمال وقوع جنگ بین دو کشور وجود دارد. یک دلاوری آشکار اسرائیل در منطقه وجود دارد که باعث می شود دولت فکر کند می تواند هر کشوری را هدف قرار دهد. این مقاله استدلال می کند که اینطور نیست. ممکن است کسی به زرادخانه های اسرائیل از جمله سلاح های هسته ای اشاره کند، اما هیچ کس نمی داند ترکیه در انبارهای نظامی خود چه دارد. اما آنچه در جنگ ها تعیین کننده است، سلاح نیست، بلکه ذهن استراتژیک ارتش ها و آمادگی آنها برای جان باختن برای ناموس و میهنشان است.
بیایید امیدوار باشیم که دیگر جنگی جز صلح در منطقه رخ ندهد و هر کشوری مرزهای خود را بشناسد.
