به گزارش یازاکو، علارغم اینکه نوروز امسال همراه با رمضان است اما این روزها نه بوی بهار می‌آید و نه شوق از راه رسیدن نوروز را می‌توانی در خیابان‌های شهر ببینی. هر چه هست ترافیک و ازدحام بی‌هدفی است که معلوم نیست به کجا می‌رود.
بازار شلوغ است اما مردم داخل مغازه فقط نظاره‌گر هستند. قیمتها را می‌بینند؛ ولی اجناس جدید را نمی‌خرند، دلار ۹۰ هزار تومانی مردم را ناامیده کرده و تورم کمرشکن است، مردم همین که از پس معیشت خود بیایند کار بزرگی انجام داده‌اند و پولی برای خرید پوشاک ندارند.
رکود بازار شب عید در تبریز نشان‌دهنده مشکلات عمیق اقتصادی است. از یک سو، تورم و افزایش قیمتها سبب کاهش قدرت خرید مردم شده، و از سوی دیگر، هزینه‌های بالای اجاره مغازه‌ها و نوسانات شدید قیمتها، کسبه را تحت فشار قرار داده است.
بسیاری از مغازه داران از فروش شب عید ناراضی‌اند، می‌گویند اصلا فروشی نداشته‌ایم، انگار نه انگار که نوروز نزدیک است، دیگر خبری از ذوق سال‌های گذشته برای خرید لباس دیده نمی‌شود، هیچ کس دلخوشی برای این عیذ ندارد، جیب‌ها خالی است مردم همین که بتوانند هزینه‌های معیشت خود را پرداخت کنند، راضی‌اند.
داخل شلوغی خیابان تربیت تبریز میان هیاهوی جمعیت وارد اولین مغازه‌ی مانتو فروشی شده و از صاحب مغازه در خصوص وضعیت بازار می‌پرسم، به تلخی پاسخ می‌دهد: گرانی هرسال است اما امسال کسی سراغی از پوشاک و کفش و… نمی‌گیرد برخی هم می‌گویند امسال بخاطر ماه رمضان رفت و آمد نخواهد کرد.
وی ادامه می‌دهد: متاسفانه بازار شب عید از دوران کرونا دچار لطمه فراوان شد اما صدمه‌ای که گرانی و ناترازی به این بازار زده بسیار سنگین‌تر از سال‌های قبل است.
این مغازه دار با بیان قیمتها هفتگی تغییر می‌کند، اضافه می‌کند: مثلاً یک مدل مانتو را با قیمت مشخصی می‌خریم، اما وقتی برای خرید مجدد همان مدل مراجعه می‌کنیم با افزایش قیمت چندصد تومانی مواجه می‌شویم و این در حالی است که پارچه و دوخت این مانتو چند ماه قبل انجام شده است و هیچ دلیل منطقی برای این افزایش ناگهانی قیمت وجود ندارد، مردم هم با مشاهده‌ی این وضعیت خرید شب عیدی را به صرفه نمی‌دانند.
آقای محمد مهدوی یکی از کسبه‌ی قدیمی بازار تبریز می‌گوید: مردم می‌آیند، قیمتها را میپرسند و با تأسف سر تکان می‌دهند. بیشتر مشتریان امسال به خرید کالاهای ضروری بسنده می.کنند و حتی برای خرید لباس عید هم محتاط‌تر شده‌اند، بطوری که ما سال گذشته تا اواسط اسفند روزی حداقل ۱۲ جفت کفش می‌فروختیم در حالیکه امسال بیش‌ترین فروش ما بزور به پنج جفت کفش می‌رسد.
علاوه بر بازار بزرگ تبریز مجتمع‌های تجاری و پاساژهای معروف تبریز نیز مملو از جمعیت است، اما فروشندگان از کاهش فروش خبر می‌دهند.
علی وثوقی شهروند تبریز در خصوص عدم توان خرید مردم برای عید می‌گوید: حقوق یک کارمند جوابگوی خرید کیف، کفش و لباس نو با قیمت‌هایی کنونی نیست و ناگزیر باید از خرید برخی اقلام پرهیز کنیم، متاسفانه همه‌ی خانواده‌ها در این گرانی شرمنده‌ی فرزندان خود هستند.
وی توضیح می‌دهد: بنده کارمند هستم، حقوقم بزور کفاف خرید اقلام اساسی برای خانه را می‌دهد برای همین امسال خرید پوشاک را از سبد مایحتاج ضروری خود خارج کرده‌ایم.
صدای دو خانمی که باهم صحبت می‌کنند و می‌گویند: با این قیمتها آدم نمی‌داند چه چیزی بخرد! دو تا جنس می‌خریم هرچه داریم و نداریم تموم می‌شود.
همان طوری که گلایه می‌کنند بدون هیچ خریدی از بازار خارج می‌شوند حتی نیم نگاهی به دست فروش‌های که اجناس خود را به حراج گذاشته‌اند، نمی‌کنند.
هنوز دستفروش‌ها در گوشه و کنار بازار فریاد می‌زنند، مردم سر در گریبان از کنار هم رد می‌شوند،گاها به ویترین‌های رنگارنگ خیره می‌شوند، مغازه‌ها پر و خالی می‌شود اما اغلب افرادی که از مغازه بیرون می‌آیند دستشان خالی است، دیگری خبری از کیسه‌های رنگی خرید نیست.
امیدواریم دولت برای این موضوع تدبیری اندیشیده و چاره اندیشی کند، در قالب سود سهام عدالت و بسته‌های حمایتی مردم را حمایت کنند تا با توجه به افزایش چندبرابری قیمتها، قدرت خرید مردم نیز افزایش پیدا کرده و تا حدودی به توازن در بازار برسیم همچنین بسیاری از کسبه و خریداران بر لزوم نظارت بر بازار تاکید می‌کنند تا با نظارت دقیق قیمتها کنترل شده و ثبات بیشتری داشته باشیم.
