به گزارش یازاکو، داریوش امین‌افشار، نقاشی‌ست که به جای آنچه دیده، آنچه را اندیشیده و حس کرده، بر بوم می‌نشاند.
در زمستان سال ۱۳۲۹، در یکی از محله قدیمی تبریز، نوزادی در خانواده‌ای هنرمند چشم به جهان گشود که سال‌ها بعد قرار بود رد قلم‌اش بر دل و ذهن نسل‌ها نقش ببندد. داریوش امین‌افشار، فرزند مرحوم حبیب‌الله امین‌افشار، نقاش و صورتگر برجسته عصر خود بود که نقش‌هایی بی‌مانند از قالی‌های ایرانی خلق کرد؛ آثاری که امروز زینت‌بخش موزه‌های جهانی‌اند.
داروش، در ۱۲ سالگی به شاگردی پدر پذیرفته شد.
فهرست
علم، اجبار بود؛ هنر، سرنوشت
اگرچه شور هنر در جانش شعله‌ور بود، اما پدر که سختی‌های هنر را با جان لمس کرده بود، او را راهی دبیرستان “فردوسی” کرد تا در رشته علوم طبیعی تحصیل کند. اما در همان مدرسه، تخته سیاه کلاس زیست‌شناسی محل نمایش استعداد نقاشی او شد.
اما این پایان ماجرا نبود؛ انگیزه‌ای ناگهانی او را به دانشگاه کشاند و در نهایت، مدرک کارشناسی نقاشی از دانشگاه هنر اصفهان و کارشناسی ارشد از دانشگاه تربیت مدرس تهران با رتبه ممتاز، جای خود را در کارنامه‌اش باز کرد.
نقاش اندیشه، نه تصویر
استاد امین‌افشار سبک سوررئالیسم را بیش از دیگر سبک‌ها می‌پسندد. او می‌گوید: «من آنچه را می‌اندیشم، می‌نگارم. نقاشی برای من ترجمان درون است، نه بازتاب بیرون.»
نمونه بارز این نگاه، تابلوی مفهومی «انفجار بزرگ» است که از سال ۱۳۷۸ آغاز شده و هنوز در حال شکل‌گیری است؛ تابلویی که بخشی از وصیت هنری استاد در پشت آن حک شده و خود می‌گوید تا پایان عمر، قلم از روی آن برنخواهد داشت
بیش از چهار دهه با قلم و شاگرد
تا امروز، امین‌افشار نزدیک به ۵۰ سال در عرصه آموزش هنر فعالیت کرده و صدها شاگرد تربیت نموده که بسیاری از آن‌ها اکنون در مراکز هنری و دانشگاهی کشور مشغول به تدریس‌اند. او معتقد است: «بزرگ‌ترین افتخار من، نه تعداد تابلوهایم، که شاگردانی‌ست که هر کدام چراغی در مسیر هنر افروخته‌اند.
فراتر از نقاشی: مجسمه‌هایی از دل طبیعت
شوق استاد به خلق، محدود به بوم و رنگ نیست. او از چوب، سنگ، و حتی اسکلت جانوران رهاشده در طبیعت، مجسمه‌هایی الهام‌گرفته از اشراق می‌سازد. دیواره‌های سنگی تفرجگاه عینالی در تبریز، میزبان آثار سنگ‌تراشی‌شده اوست. به‌گفته خودش: «در طبیعت، هیچ چیز بی‌ارزش نیست؛ حتی یک برگ افتاده، می‌تواند الهام‌بخش باشد.
زندگی، همچنان در جریان است
با وجود بازنشستگی، استاد امین‌افشار در سال ۱۳۷۸، رشته نقاشی را در مقطع کاردانی در دانشگاه آزاد تبریز بنیان گذاشت و هنوز با انگیزه و انرژی مثال‌زدنی، به خلق و آموزش ادامه میدهد. او در آستانه ۷۵ سالگی، همچنان می‌آموزد و می‌آفریند.
پایانی بی‌پایان
شاید برای بسیاری، هنر در قاب دیوارها خلاصه شود، اما برای استاد امین‌افشار، هنر همان زندگی‌ست. زندگی‌ای که در دل هر تابلو، هر شاگرد، هر سنگ و هر سه‌پایه جاری‌ست؛ زندگی‌ای که رنگ دارد، عمق دارد، و پایانی ندارد.
