به گزارش پایگاه خبری یاز اکو، شاهین مرادی در یادداشتی نوشت: وزنامهٔ کیهان، به نامگذاری خیابانی به نام صمد معترض شده است. همه ما نیک میدانیم که صمد عمر کوتاه خود را در خدمت به کودکان آذربایجان صرف کرده و اندیشهٔ سیاسی‌اش نشان از مبارزه با سیستم فاسدِ شاهنشاهی داشت. با اینها کاری ندارم. صمد بهرنگی در سال ۱۳۴۷ و در سی سالگی وفات یافت (کاری با این نداریم که کشتند و یا غرق شد).
مجید شریف واقفی هم از دانشجویان دانشگاه آریامهر و یکی از اعضای بلندپایه سازمان مجاهدین خلق بود. در سال پنجاه و سه، به همراه لیلا زمردیان در کارخانه جنرال الکتریک بمب‌گذاری کردند. نگهبان کارخانه کشته شد و خیلی از کارگران نیز مجروح شدند. یکسال بعد از این حادثه، توسط هم‌مسلکان خودش یعنی حسین سیاه‌کلاه و محسن سیدخاموشی کشته شده و جسدش سوزانده می‌شود. بعد از انقلاب، دانشگاه آریامهر را به نامِ شریف واقفی تغییر دادند و الان به دانشگاه شریف مشهور است.
صمد بهرنگی، نه کار تشکیلاتی انجام داده است و نه دست به ترور زده است. معلمی بود که در روستاهای دورافتاده گوگان و آذرشهر با کودکان زندگی میکرد. نام شریف واقفی‌ها بر سر درَ دانشگاه‌ها نقش می بندد، اما تا نوبت به صمدها میرسد، کیهان و کیهان‌ها به لرزه می‌افتند.
برادر صمد (اسد) می گفت: روزی به مادرم گفتم: «ننه، صمد یا معتاد اولوب، یا قومارا دوشوب. چون آیلیق آلیر و بیر تومن پول آرتیرا بیلمیر!».
بعداً فهمیده بود که صمد هر چه پول دریافت می‌کند به کتاب و قلم و شلوار و… داده و در بین کودکان روستایی پخش می‌کند.
صمد بهرنگی از دید شاملو
احمد شاملو در مورد صمد می‌گوید: «می‌بینیم که چون وجود ارزنده و مغتنمی نظیر صمد بهرنگی از دست می‌رود؛ نخی از یک طناب نمی‌بُرد و حلقه‌ای از یک زنجیر نمی‌گسلد و مبارزی بر خاک نمی‌افتد بلکه فقدان او خلأیی جبران ناپذیر برای ما به وجود می‌آورد و خسرانی است برای جامعه ما!
چنین است و هم بدین سبب باید افزود که: اوج رسوایی است برای جامعه ما که نمی‌تواند خلأ صمد را با صمدی دیگر پر کند. اما همچنان از جامعهٔ ما دم میزند مطلبی دیگر است.
اما اگر به حقیقت احترام میگذاریم، حق این است که صمد از ما نیست.
حق این است که او را در شمار وارستگان بی‌مرگ بشماریم حتی اگر در گرماگرم جوانی به آب سرد آراز نمیرفت و عمر نوح میکرد و به مرگ طبیعی درمیگذشت!».
صمد بیش از هرچیزی برای ما، اسوه پاکی و انسانیت و شرافت است. لوحه شرافت در آذربایجان با نام بسیاری از بزرگمردان مزیّن شده است. قطعاً صمد، در ردیف‌های اوّلیه این لوحه جای گرفته است.
