به گزارش پایگاه خبری یاز اکو، مهناز اسلامی فعال زیست محیطی استان در گفتگو با پایگاه خبری یاز اکو با بیان اینکه امسال سهم حقابه دریاچه اورمیه از سد ها داده نشده است افزود: دی، بهمن و اسفند ماه زمان رهاسازی آب به دریاچه در سال ۹۹ بود ولی، هیچ قطره آبی به سمت دریاچه رها نشد!
وی تصریح کرد: کاهش بارندگی و دمای بالای منطقه سرعت تبخیر را افزایش داده است و اگر به همین روال تداوم یابد چیزی به اسم دریاچه نخواهیم‌داشت.
این فعال حوزه محیط زیست تاکید کرد: اگردریاچه برای بار دوم به وضعیت سال ۹۳ برسد ، امکان نجات آن بسیار کم خواهد بود.
فهرست
نجات دریاچه ارومیه از وعده تا عمل
این تناقض آشکار در عملکرد ستاد احیای دریاچه و وزارت نیرو در حالی رویداد است که مطالبات گسترده مردمی از سال ۹۲ و حتی پیش از آن سال، باعث بهبود شرایط دریاچه ارومیه با ورود دولت برای نجات دریاچه شد. ولی اکنون با کاهش فعالیت ستاد و تعطیلی عملی آن از یک سو و شرایط منفی دیگری که حاکم بر اقلیم منطقه است، احتمال خشک شدن کامل دریاچه را بالا برده است.
وی با بیان این سوال که چرا کسی پاسخگوی این حقیقت نیست که به چه دلیلی کمکهای بین المللی برای احیای دریاچه پذیرفته نشد؟ چرا هیچ کار علمی و عملی اثر گذاری صورت نگرفته است؟ و چرا حقابه دریاچه که بنابر قوانین و قواعد محیط زیست، اولویت بر هر مصرف دیگری دارد، داده نشده است گفت: خشک شدن دریاچه به معنای نابودی معیشت، تولید، صنعت و حیات در منطقه است و بی شک تبعات این آسیب زیست محیطی تنها مختص دو استان آذربایجان شرقی و غربی نخواهد بود بلکه سرزمینی به وسعت ۷۰۰ کیلومتر مربع در همان نخستین سالهای خشک شدن دریاچه و تبدیل شدنش به برهوت نمک خواهدبود!
وی با بیان اینکه جدی گرفتن شرایط موجود و بحرانهای ناشی از عواقب خشک شدن دریاچه بر مردم و حاکمیت ضروری است گفت: لازم است تا با اتخاذ تدابیر درست و مناسب این بحران زیستی و اقلیمی قبل از تبدیل شدن به یک فاجعه بزرگ زیست محیطی مدیریت شود.
نجات دریاچه نجات زندگی منطقه است
وی که سالها تلاش برای مطالعه میدانی اسیب های زیست محیطی خشک شدن دریاچه بر منطقه و زندگی ساکنین منطقه را در رزومه فعالیت زیست محیطی خود دارد افزود: همه تشکل های مردم نهاد، انجمن های صنفی، خانه های کشاورز، صاحبان صنایع، سندیکاها و اصناف و آحاد جامعه، وظیفه ملی در قبال نجات دریاچه ارومیه دارند چرا که نجات دریاچه نجات زندگی منطقه است.
وی تصریح کرد: زمان آن رسیده و حتی می شود گفت زمان بسیاری از دست رفته تا مردم در هر شهر و روستا و با هر حرفه و شغلی بدانند که بحران آب یک مساله جدی و حیاتی است و ضروری است که در همه ابعاد مصرف آن را کنترل و بهینه کنیم.
از دست رفتن دریاچه اورمیه خط قرمزی بر حیات ایران است
وی تغییر رفتار در مدیریت منابع و مصرف آب را یک ضرورت فوری دانست و افزود: با از دست رفتن دریاچه اورمیه، باید خط قرمزی بر حیات و زندگی در کل ایران بکشیم،
مساله فقط آذربایجان نیست! فقط کردستان نیست! و حتی فقط ایران نیست!
وی با اشاره به الگوی کشت اشتباه و نادرست در منطقه تداوم این روند را مصداق بارز غارت آب دانست.
وی گفت: شیوه کشت غرقابی یا کاشت محصولاتی که نیاز به مصرف بالای اب دارند و حتی صنایع که بی توجه به سیستم و چرخه بازگشت اب از راه تصفیه، به کار خود ادامه می دهند، تیشه زدن بر ریشه حیات این منطقه است.
وی در پایان ابراز امیدواری کرد تا با ارتقا اگاهی نسبت به عواقب آسیب ها و بحران های زیست محیطی همچون خشک شدن دریاچه ارومیه و خشکسالی بر زندگی تک تک مردم مشارکت انها در مطالبه گری و مدیریت منابع اب رمقی تازه گیرد.
